Don't [H.S.]

⭐44⭐

"HARRY ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ?!" φώναξα και τον κοίταξα έντονα. Εκείνος μισό χαμογέλασε και ήρθε μερικά βήματα πιο κοντά σε εμένα. "Είναι εδώ για να βοηθήσει." ψιθύρισε και γύρισε προς το μέρος του Augustus. Εκείνος μου χαμογέλασε, και σήκωσε ελαφρά την σακούλα με τα donnuts. "Έφερα το αγαπημένο σου." μίλησε και πήγε προς την κουζίνα. Ο Harry τον ακολούθησε αυτόματα, οπότε αναγκάστηκα να κάνω το ίδιο. Άνοιξε το ντουλάπι και έβγαλε τρια πιάτα. Άφησε μαλακά ένα donnut στο κάθε ένα, και έσπρωξε ελαφρά το δικό μου προς το μέρος μου. Κάθισα στο τραπέζι, και σταύρωσα τα χέρια μου στην επιφάνειά του. Κοίταξα και τους δυο του σοβαρά, προτού σηκωθώ, και αφήσω το παλτό μου στην θέση του. Ξανά γύρισα στην θέση μου και έστρεψα όλη μου την προσοχή στον Harry. Ύστερα, μη μπορώντας να βγάλω λέξη, έσκυψα το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια και τον θώρακά μου. Το σήκωσα απότομα και τον κοίταξα κατάματα. "Μπορούσες απλά να πεις ένα αντίο. Ακόμα και προσωρινό." του ψιθύρισα και σηκώθηκα απο την καρέκλα μου. Πήγα προς την πόρτα, και την έκλεισα δυνατά πίσω μου.

Ο αέρας είναι δυνατός... Με χτυπάει στο πρόσωπο. Το παλτό μου βρίσκεται στην κρεμάστρα, πίσω στο σπίτι. Αυτή τη στιγμή δεν με νοιάζει αν θα με βρει κάποιος. Ο οποιοσδήποτε. Θέλω απλά να φύγω μακρυά. Έχω βαρεθεί όλη αυτή την κατάσταση πια. Μιλάνε μόνοι τους, και έρχονται αργότερα και μου ανακοινώνουν πως θα γίνουν τα πράγματα. Λες και όλο αυτό, δεν αφορά εμένα. Λες και δεν γίνεται όλο αυτό για να είμαι ασφαλής εγώ. Θέλω να έχω ενα λόγο σε κάποια θέματα. Σίγουρα δεν ξέρω τόσα όσα εκείνοι, αλλά με αφορά πιο πολύ απο τον καθένα όλο αυτό. Θέλω να ξέρω...

Από μακριά μπόρεσα να εντοπίσω την λίμνη, με τα μάτια μου. Επιτάχυνα το βήμα μου, ώσπου βρισκόμουν ακριβώς στην όχθη. Τα νερά ηταν ήρεμα και γαλήνια, καθώς το φως του ήλιου φώτιζε την επιφάνεια της λίμνης. Το γρασίδι γαργαλούσε το σωμα μου πάνω απο το τζιν. Μια ελαφριά υγρασία επικρατούσε, αλλά δεν με ενοχλεί. Άφησα τον αυχένα μου χαλαρό, και έκλεισα τα ματια μου. Έπεσα πίσω, στο γρασίδι, προσπαθώντας να κάνω τον εαυτό μου να ξεχαστεί. Το κρύο με έκανε να ανατριχιάσω, θέλοντας το παλτό μου...

Για αρκετή ώρα είχα τα μάτια μου κλειστά προσπαθώντας να ξεχάσω όσα σκεφτόμουν καθώς ερχόμουν περπατώντας εδώ. Τα πιο ψηλά χόρτα από το γρασίδι γαργαλούσαν τα μάγουλά μου. Παρόλο που ήταν μεσημέρι, ο αέρας τα τελευταία λεπτά δυνάμωνε όλο και περισσότερο. Απλά χρειάζομαι να πάω κάπου που να κόβεται ο αέρας. Σηκώθηκα πάνω και έψαξα με τα μάτια μου γύρω μου. Τίποτα που να μπορούσε να βοηθήσει. Έκανα μεταβολή και ανέβηκα πίσω το λοφάκι και βγήκα στην άσφαλτο. Ξεκίνησα να περπατάω σιγά-σιγά προς το σπίτι όταν πρόσεξα με τα μάτια μου το μαύρο Range Rover του Harry να πλησιάζει από τον δρόμο. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και η ανάσα μου επιταχύνθηκε. Έτρεξα γρήγορα και βγήκα από τον δρόμο. Κρύφτηκα πίσω από το πρώτο δέντρο που βρήκα, περιμένοντας το αυτοκίνητο να περάσει χωρίς να με καταλάβει. Έμεινα εκεί κρυμμένη μέχρι που είδα το αυτοκίνητο να περνάει από μπροστά μου. Ένα συναίσθημα ανακούφισης με γέμισε. Άφησα ελεύθερα τα πόδια μου, για να πέσω ομαλά στο έδαφος. Κάθισα κάτω και στήριξα την πλάτη μου στον κορμό του δέντρου. Έκλεισα ξανά τα μάτια μου για να συνέλθω από το προσωρινό σοκ, του να με έβρισκε εδώ κρυμμένη ο Harry. Μόνο το κήρυγμα που θα μου έκανε είναι αρκετό για να με πιάσει πονοκέφαλος. Λίγο αργότερα άκουσα ελαφριά βήματα από το γρασίδι κοντά μου. Πετάχτηκα αυτόματα επάνω και κοίταξα γύρω μου. Τίποτα. Μάλλον θα ήταν η ιδέα μου. Δεν ξέρω μπορεί να έχω ψιλό τρελαθεί και λιγάκι από τον φόβο μου. Ξανά κάθισα κάτω και προσπάθησα να σκεφτώ κάτι χαλαρωτικό. Ίσως γατάκια ή... κάτι τέτοιο. Όπα! Τώρα όντως άκουσα κάτι! Σηκώθηκα ξανά γρήγορα επάνω και κάρφωσα με τα μάτια μου την φιγούρα που αντίκρισα μπροστά μου. «Με κατά τρόμαξες!!» φώναξα και αναστέναξα. Κοίταξα μακριά και έκανε και εκείνος το ίδιο. «Τι θες;» ρώτησα σιγανά λίγο αργότερα. «Τίποτα. Απλά πρέπει να πούμε κάποια πράγματα.» με κοίταξε έντονα. Γύρισα το πρόσωπό μου προς εκείνον και τον κοίταξα με σοβαρό βλέμμα. «Τι να πούμε Harry?» μίλησα σχεδόν θυμωμένη. «Δεν νομίζω να έχουμε κάτι να πούμε πια.»

Λίγο μικρό αλλά ελπίζω να είναι ωραίο. Votes&Comments για να μου πείτε την γνώμη σας :)♥