Don't [H.S.]

*40*

«Λοιπόν, πώς είσαι?» μίλησα.

«Καλά. Τίποτα το ιδιαίτερο συνηθισμένα πράγματα. Το πρωί θα φύγω.»

«Ωραία... Εμμ... ξέρεις... Bella... θέλω να σου μιλήσω για τον Harry...»

«Προσπάθησε και η Elena να μου μιλήσει και να μου αλλάξει γνώμη για όλη την κατάσταση. Άσε το καλύτερα.»

«Απλά άκου και εμένα!»

«Καλά...»

«Λοιπόν. Ξέρεις για την Spencer. Σου έχει μιλήσει ο Harry. Αλλά δεν σου τα έχει μιλήσει για τα πάντα... Λίγες μέρες πριν πεθάνει... έπρεπε να κάνουμε κάτι παρόμοιο με αυτό που κάναμε σήμερα. Ο Harry δεν ήθελε να κινδυνέψει η Spencer, και έτσι την άφησε με τον Niall στο αμάξι για να την προσέχει... Για να μη λέω πολλά... η κατάληξη ήταν η Spencer νεκρή... και ο Niall στο νοσοκομείο από πυροβολισμό. Isabella για τον Harry είσαι κάτι πολύ... πολύ παραπάνω... δεν ήθελε να σκέφτεται πως αν συνέβαινε κάτι κακό δεν θα ήταν εκεί για να σε προστατέψει... ήθελε να είναι σίγουρος πως έκανε εκείνος ότι μπορούσε για να είσαι εντάξει... γι αυτό ήθελε να σε έχει μαζί του... για να σε προστατέψει μέχρι το τέλος... και θα το έκανε αν χρειαζόταν... απλά ήταν αγχωμένος και δεν είχε χρόνο και μυαλό να σκεφτεί τον λόγο που του είπες ότι δεν μπορείς να μπεις μέσα... ήθελε να σε έχει μαζί του... δίπλα του... και αν ήξερε... θα έβρισκε άλλη λύση...» είχε χαμηλώσει το βλέμμα της και είχε αγκαλιάσει σφιχτά ένα μαξιλάρι. «Bella... με ακούς?» πρόσθεσα και πήγα προς το μέρος της.

Έσκυψα μπροστά της για να δω τα μάτια της. Εκείνη με κοίταξε, και απομάκρυνε το μαξιλάρι. Τα μάτια της ήταν κατά κόκκινα και πρησμένα από τα κλάματα. Κάθισα γρήγορα δίπλα της και την άρπαξα σε μια σφιχτή αγκαλιά. Προσπάθησα να την ηρεμίσω, και όταν πια τα κατάφερα, τραβήχτηκε από το σώμα μου και στάθηκε απέναντί μου. «Liam... πρέπει να φύγω από εδώ. Τώρα.»

....................................................

Harry' s Point Of View

Γύρισα μερική ώρα αργότερα στο σπίτι και βρήκα την αδελφή μου με τον Niall στο σαλόνι. Ενημερώθηκα πως ο Louis βρισκόταν στο υπόγειο να προσέχει τον Ian. Με το που ανέβηκα στο δωμάτιό μου, το κινητό μου χτύπησε. Μίλησα με τον Liam, που μου είπε πως η Bella θα έμενε μέσα και απόψε. Επέμενε να μείνει εκείνος εκεί, και μιας και δεν είχα άλλες αντοχές το δέχθηκα, λέγοντας του πως θα ερχόμουν νωρίς το επόμενο πρωί να την δω. Μόλις έκλεισα την γραμμή, ξανά κατέβηκα στην κουζίνα και έβαλα ένα παυσίπονο σε ένα ποτήρι νερό. Περπάτησα αργά την σκάλα ως το επάνω όροφο, και μπήκα στο δωμάτιό μου. Έπεσα στο κρεβάτι μου μπρούμυτα και πέταξα το κινητό μου στην άκρη. Άρπαξα ένα μαξιλάρι και το πέταξα στο πρόσωπό μου. Λίγο αργότερα σηκώθηκα και έβαλα ένα άλλο παντελόνι για να μπορέσω να ξαπλώσω, η νύχτα φαίνεται μεγάλη. Αρκετή ώρα αργότερα, άκουσα ένα ελαφρύ ήχο στην πόρτα. Δεν μετακίνησα το μαξιλάρι από το πρόσωπό μου, και απλά μούγκρισα σαν απάντηση στον χτύπο της πόρτας. Άκουσα να ανοίγει... και κάποιος μπήκε μέσα. Δεν έδωσα σημασία, και συνέχισα να αναπνέω βαριά. Ένιωσα το πλάι του κρεβατιού να βουλιάζει, και ένα χέρι να ακουμπάει τον ώμο μου. Πίστεψα ότι ήταν ο Niall, ή κάποιος άλλος. «Θέλω να μείνω μόνος μου... Αφήστε με ήσυχο...» ψιθύρισα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ένιωσα το μαξιλάρι να απομακρύνεται από το πρόσωπό μου. «Ααα δηλαδή δεν έπρεπε να έρθω...» άκουσα να ψιθυρίζει. Αμέσως πετάχτηκα επάνω και την κοίταξα με γουρλωμένα μάτια. «BELLA?!ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ?!» φώναξα. Εκείνη χαμογέλασε γλυκά και τοποθέτησε το δάχτυλό της στα χείλη μου για να με κάνει να σωπάσω. «Σσσσς!! Η Elena αποκοιμήθηκε!! Μην την ξυπνήσεις τέτοια ώρα!!» μου είπε χαρούμενη. Με έσπρωξε προς τα πίσω, και έπεσα με την πλάτη στο κρεβάτι. Εκείνη σκαρφάλωσε από πάνω μου και χαμογέλασε μπροστά στο πρόσωπό μου -σε απόσταση αναπνοής- . «Harry... να σου πω κάτι...?» ψιθύρισε μετά από λίγο. Εγώ κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και την κοίταξα στα μάτια. «Σ'αγαπάω...!» είπε χαμογελαστή. Χαμογέλασα πλατειά, και ένιωσα τα λακκάκια μου να φαίνονται. «Εγώ πιο πολύ...» μίλησα λίγο πριν ενώσει τα χείλη μας.

VOTES&COMMENTS!