Liefde is meer dan alleen woorden.

Hoofdstuk 20

Ik ben zwanger! Ik ben gewoon zwanger. Ik kan het niet geloven. Natuurlijk ben ik blij, maar ik had het gewoon niet verwacht. Ik hoop dat diego even blij als mij gaat zijn. Maar wacht. Wie zegt dat hij kinderen wilt?! Ik loop verder naar de studio. Ik moet het diego zeggen.

Ik kom aan en zie diego in de zaal staan. 'Kunnen we even praten?' Vraag ik aan hem. Hij knikt en dan volgt hij mij naar de lerarenkamer. 'Wat is er, schoonheid?' Vraagt hij en pakt rond men middel vast. 'Ik kom net van de dokter.' Zeg ik. 'Wat heb je?' Vraagt hij bezorgd. 'Het is niks ergs, beter nog het is goed nieuws.' Zeg ik blij. 'Laat me niet wachten! Zeg het.' Zegt hij. Ik haal diep adem en zeg dan gelukkig 'ik ben zwanger.' Diego laat me meteen los. 'Van mij?!' Vraagt hij verbaasd. 'Nee van iemand anders?! Diego natuurlijk van u' zeg ik. 'En dat vind je goed nieuws?!' Zegt hij dan en verheft zijn stem.  'Jij niet dan?!' Zeg ik teleurgesteld. 'Ik wil helemaal geen kinderen.' Zegt hij. Ik voel tranen opkomen maar ik hou ze tegen. 'Dus je wilt het kind niet?' Vraag ik. Hij schud zijn hoofd. 'Jou wil ik wel.' Zegt hij en wilt me weer vast pakken maar ik slaa zijn arme weg. 'Je moet kiezen diego, of te wel pak je mij en het kind of geen één van beide.' Zeg ik boos. Ik ga het kind echt niet weg laten halen! Wat denkt hij wel niet?! Het kind heeft ook een leven nodig. 'Dan geen van beide.' Zegt hij dan. 'Dus het is gedaan met ons?!' Vraag ik bang en verdrietig. 'Jap.' Zegt hij alsof het hem niks doet en loopt de lerarenkamer uit. Ik zak op de grond neer, de tranen beginnen te stromen. Hij heeft vast nooit echt van me gehouden! Hoe kon ik ook denken dat iemand van me houdt?! 'Angie?! Wat is er?' Vraagt gregorio die binnenkomt. 'Niks.' Zeg ik en sta op. 'Angie, plies vertel het me. Ik weet dat we vroeger niet goed overeenkwamen maar je kan me vertrouwen echt waar.' Zegt hij. Ik ga aan tafel zitten en hij komt naast me zitten. 'Je word opa' zeg ik dan. Hij krijgt een glimlach. 'Dat is fantastisch.' Zegt hij en wilt me een knuffel geven maar ik hou hem tegen. 'Niet te vroeg juigen.' Zeg ik. 'Hoezo? Wat is er?' Vraagt hij. Ik haal diep adem en zeg dan 'diego wilt het kind niet.' En met dat rolt er weer een traan langs mijn wang. 'Wat? Nee dat kan hij niet maken! Hij mag niet te zelfde fout als mij maken! Hij weet zelf hoe het voelt om geen vader te hebben.' Zegt hij. 'Ik zal met hem gaan praten.' Zegt gregorio. 'Dankje.' Zeg ik en glimlach zachtjes naar hem. 'Het kot goed Angie, als je wilt praten mag je altijd naar me toe komen.' Zegt hij. Ik geef hem en knuffel. 'Moet je geen les geven?' Vraagt hij dan opeens. Ik kijk op mijn horloge. 'Ow ja.' Zeg ik en sta op. 'Het komt goed!' Roept gregorio me nog na. Hij is echt verandert en daar ben ik blij om. Ik loop men klas in. 'Sorry dat ik te laat ben.' Zeg ik en zie dan pas dat het de klas van diego is. Super! (Sarcastisch) 'gaat het wel Angie?' Vraagt violetta. 'Ja tuurlijk, kan niet beter.' Zeg ik en probeer te glimlachen naar haar.

De les is nu halverwege en diego let geen seconde op. 'Diego, wil je alstublieft opletten?' Vraag ik beleefd. 'Waarom zou ik?! Het interesseert me niks.' Zegt hij. Iedereen kijkt ons verbaasd aan. 'Dan mag je nu de klas verlaten.' Zeg ik al iets bozer. 'Nee ik blijf.' Zegt hij. Ik kijk hem boos aan. 'Oke je blijft! Maar let op anders kan je meteen gaan.' Zeg ik. 'Oke.' Zegt hij. 'Violetta, camilla en Fransceca willen jullie, jullie liet laten horen?' Vraag ik aan de meiden. Ze knikken en komen naar voor. Ik voel een steek door men buik gaan. Auw! Ik ga op men stoel zitten. 'Gaat het Angie?' Vraagt fran bezorgt. Ik knik. 'Begin maar met zingen.' Zeg ik. Ze beginnen te zingen maar ik kan me niet concentreren. Men buik steekt langs alle kanten. Wat is het? 'En was het goed?' Vraagt vio. 'Oh euh ja ja, nog een paar aanpassingen en het is perfect,' zeg ik. Niet dat ik heb geluisterd. Ik kijk de klas rond en iedereen kijkt me bezorgt aan zelfs diego. 'Gaat het echt wel?' Vraagt violetta. 'Ja maak je niet druk.' Zeg ik. Ik ga verder met men les en gelukkig is die snel voorbij. Als al de leerlingen we zijn sta ik op en loop zo snel als ik kan naar de dokter.

~~half uur later~~

'Wat heb ik?' Vraag ik aan de dokter die me net heeft onderzocht. 'Niks ergs mevrouw, je baby is aan het groeien en je hormonen zijn in volle gang aan het werken. Het is normaal dat je soms dan pijn hebt, maar maak je geen zorgen.' Zegt hij. Een hele last gaat van men schouders. Gelukkig. 'Oke dankje.' Zeg ik, ik geef hem een hand en ga naar huis.

'Angie! Daar ben je eindelijk. Waar bleef je?' Vraagt violetta bezorgd die naar me toe komt. 'Laten we eerst naar je kamer gaan' zeg ik. Ze moet weten dat ze binnenkort een nichtje of neefje krijgt. 'Wat is er?' Vraagt ze als we op haar bed zitten. 'Wel ik kom van de dokter.' Zeg ik. 'Dus je was toch niet helemaal goed daarstraks?' Zegt ze, ik schud men hoofd. 'En wat heb je?' Vraagt ze dan, 'ik ben zwanger! En het kind is gewoon aan groeien daarom dat ik er wat last van had.' Zeg ik. Ze krijgt een glimlach. Waarom is iedereen toch zo blij?! En diego niet. 'Dat is geweldig!' Roept ze zowat met een grote glimlach. Tot dat ze men gezicht ziet dan gaat haar glimlach meteen weg. 'Nee! Zeg niet dat diego het niet wilt!' Zegt ze dan. Tranen beginnen naar beneden te stromen. Violetta pakt me in haar arme. 'Hij kan je dat niet aandoen!' Zegt ze. Ik hef men schouders op. 'Hij wou mij wel maar het kind niet, dus heb ik hem laten kiezen tussen mij en het kind of allebei niet en toen zei hij allebei niet.' Zeg ik door men tranen. 'Maar als hij het niet wilt moet ik het accepteren. Ik zal zorgen voor het kind en als het hier niet lukt dan ergens anders.' Zeg ik. 'Wat bedoel je?' Vraagt violetta. 'Vio, ik verhuis naar Frankrijk....'