Liefde is meer dan alleen woorden.

Hoofdstuk 2

~~volgende dag~~

Angie POV

Violetta en ik komen aan in de studio. Violetta gaat naar cami en fran en ik naar de lerarenkamer. 'Goeiemorgen Angie.' Zegt Pablo als ik binnenkom. 'Goeiemorgen.' Antwoord ik en maak wat koffie. 'Wil je ook?' Vraag ik. 'Nee dankje.' Zegt hij. Ik ga aan tafel zitten en drink men koffie op. Ik voel dat Pablo steeds naar me kijkt. 'Is er iets?' Vraag ik. 'Nee nee.' Zegt hij. 'Zeker?!' Vraag ik, 'wel er is wel iets eigenlijk.' Zegt hij dan, 'welk?' Vraag ik. 'Wat was dat met diego gisteren?' Vraagt hij in één keer. 'Hoezo? Met diego? Niks.' Zeg ik zo normaal mogelijk. 'Oke dan.' Zegt Pablo maar ik zie dat hij me niet gelooft. Ik sta op en pak men map. 'Ik ga les geven.' Zeg ik tegen Pablo en loop naar men lokaal.

Diego POV

Ik kan het niet meer aan. Ik moet Angie hebben. Men gevoelens worden steeds sterker en sterker. Ik heb geen oog dicht gedaan gewoon omdat ik steeds aan haar dacht. Soms lijkt het dat ze ook iets voor me voelt, maar dat weet ik niet zeker. Ik kan er maar op één manier achter komen en dat is, het vragen aan haar. Ik loop naar haar lokaal en gelukkig is ze er. Ik loop naar binnen en ze staat met haar rug naar me toe. Als ik het vraag dan antwoord ze misschien niet eerlijk?! Ik loop naar haar toe en sla men arme om haar heen. Ik voel dat ze schrikt. Ze draait zich om. 'Wat doe je?' Vraagt ze geschrokken. 'Ik moet je iets zeggen.' Zeg ik. 'Wat?' Zegt ze en laat me haar glimlach zien. Oh haar glimlach. Ze laat me arme liggen rond haar. 'Wel....' Begin ik. Het is moeilijker dan ik dacht. Wat als ze niks voor mij voelt? Dan sta ik er schoon bij. Als mensen er dan achter komen. 'Wat is er?' Hoor ik dan de lieve stem van Angie vragen. Ik kijk haar aan. 'Ik voel dit al een lange tijd.' Zeg ik. 'Welk?' Vraagt ze niet begrijpend. Men hoofd gaat dichter naar haar. En even later voel ik haar lippen op de mijne. Ik kus haar! Ik kus haar gewoon! Ik voel dat Angie schrikt. Ze kust niet terug dus wil ik terug gaan met men hoofd maar net op het laatste moment kus ze me terug. Het is zo magisch! Na een minuut of twee laten we los. We kijken elkaar aan in elkaars ogen. Angie glimlacht naar me. 'Ik hou echt al een lange tijd van je.' Zeg ik dan. 'Ik ook van je.' Zegt ze er komt een glimlach op men gezicht. 'Maar dit kan niet en mag niet.' Zegt ze dan en kijkt naar de grond. 'Hoezo?' Zeg ik. 'Je bent men leerling en ik je lerares. Je hebt vio zoveel pijn gedaan ze zal me haten als ze weet dat ik van je hou.' Zegt ze. 'Maar als wij van elkaar houden is dat toch het belangrijkste?! We schillen maar drie jaar. Op liefde staat geen leeftijd en dat met vio was verkeerd en trouwens ik ben verandert.' Zeg ik en hef haar hoofd op. 'Dat weet ik maar ik weet het niet diego. Ze zullen het niet begrijpen' zegt ze en kijk me aan. 'Kunnen we het ook niet proberen? En als het niet lukt dan zien we wat we doen. Maar alstublieft Angie. Ik wil je bij me hebben. Je in men arme sluiten, je lippen voelen op die van mij.' Zeg ik. Ze glimlach zachtjes. Ze denkt een lang tijd na. En na een tijdje slaat ze haar arme om me heen en voel ik haar lippen op die van mij. 'Ik zal het graag proberen.' Zegt ze na de kus. Ik kan wel dansen van geluk. Ik glimlach helemaal van oor tot oor. 'Maar ik wil het nog wel even geheim houden, gewoon eerst zeker zijn.' Zegt ze dan. 'Dat maakt voor me niks uit. Zolang ik maar bij je ben.' Zeg ik en geef haar weer een kus. 'Ik hou van je!' Zeg ik. 'Ik ook van jou!' Antwoord ze. Eindelijk heb ik Angie voor mij.