Liefde is meer dan alleen woorden.

Hoofdstuk 19

-1 week later-

Het is een week later en alles gaat echt goed! In de studio verloopt alles vlotjes, tussen mij en diego kan het niet beter! Iedereen accepteert onze relatie! Men moeder vind het ook niet erg, maar dat had ik ook niet anders verwacht. Volgens mij was ze blij dat het niet Herman was die ik aan haar wou voorstellen als men vriend. Maar er is wel één klein probleempje. Sinds twee dagen geleden voel ik me misselijk. Het gaat maar niet over, en ik moet steeds overgeven. Van diego moet ik naar de dokter. Maar geloof me als ik zeg, ik haat dokters. Ze kijken je altijd zo eng aan en hun kamerdinges zijn zo saai, dat geeft je al een eng gevoel. Ze geven je meestal toch slecht nieuws. Maar uiteindelijk heeft hij me kunnen overhalen en ga ik straks om 13.00u naar de dokter, leuk toch?! (Sarcastisch)

~~13.00u~~

Ik zit in de wachtkamer een tijdschrift te lezen. Na tien minuten komt eindelijk de dokter eraan. 'Angie cararra?' Zegt hij. Ik knik en sta op. Ik volg hem naar zijn dokterskamer. Als we er zijn ga ik tegenover hem zitten. 'Waar heb je last van?' Vraagt hij. 'Sinds twee dagen geleden moet ik constant overgeven en ik voel me ook misselijk.' Zeg ik. Hij knikt. 'Zal ik een paar testjes mogen doen?' Vraag ik. Ik knik. Ik moet op het soort bed gaan liggen en hij begint met een paar testjes. 'Zo, binnen een minuutje weten we de uitslag, je mag hier blijven zitten. Want anders is het stom dat je terug moet.' Zegt hij. 'Oke is goed.' Antwoord ik. Ik hoop dat het niets ergs is, gewoon een griepje ofzo. Na een minuut kom ik uit mijn gedachten door de printer. De dokter gaat naar de printer en pak een blad papier ervan af, hij komt terug zitten en begint te lezen. Hij krijgt een glimlach. 'Wat heb ik?!' Vraag ik ongeduldig. 'Wel je bent niet ziek.' Zegt hij. 'Oke, maar waarom voel ik me dan zo misselijk?!' Vraag ik niet begrijpend. 'Omdat je zwanger bent! Gefeliciteerd!' Zegt hij blij. Men enige reactie is dat men mond open valt en dat ik bevries.