Before there was we (Completed)

11

"That's our Adam. Party na to guys!" Sabay kaming napatingin sa direksyon ni Brenan na ngayon ay tuwang tuwang itinaas ang wine na hawak. Sinamaan namin siya ng tingin kaya naman natigil siya sa ginagawa at binatukan ang katabing si Shaun.

"Damn. Bakit ka nambabatok?!" Galit na bulyaw ni Shaun habang hawak ang ulong binatukan ni Brenan. Nagkatawanan kaming lahat ng ngumiti lamang sa kanya si Brenan. Muntanga lang.

"I love you." Bulong ni Adam sa akin kaya naman napatingin ako sa kanya at mabilis siyang hinalikan sa labi.

"I love you too Adam." Sagot ko pagkatapos. Parang nanalo naman siya sa loto kung makangiti. Wagas na wagas.

"I know. That's why I am very confident that you won't be having a cold feet on the day of our wedding." Bigla ay lumukob ang takot sa aking dibdib. Why do I have this feeling that I'm going to screw this up?

"Eunice." Napamulat ako ng tawagin ako ni mama. Memories keep on reminding how stupid I am until now. Ilang beses ko bang naaalala ang nakaraan? At ilang beses ko bang kailngang mapanaginipan pa lahat ng iyon? Damn this kind of feelings.

"Ma. Bakit?" Bumangon ako at umayos ng upo. Napatingin ako sa maletang inayos ko kaninang madaling araw bago muling itinuon ang paningin kay mama.

"I'm sorry anak." Lumuluhang sabi sa akin ni mama. Kinabahan naman ako bigla dahil sa klase ng tingin at boses niya.

"Why are you apologizing ma?" Tumayo ako at mabilis na nagtungo sa kwarto ng anak ko. Ramdam kong nakasunod si mama sa likuran at inaalo na siya ni papa. Pareho na silang nakasunod sa akin ng buksan ko ang kwarto ay lalo akong kinabahan ng makitang wala ang anak ko. Sinubukan kong tignan ang banyo sa kwarto niya maging sa closet pero wala akong nakita. Mabilis ko silang hinarap at diretsahang tinanong.

"What did you do ma? Where is my son?!" Galit na tanong ko. Lalo lamang napaiyak si mama.

"Honey. Stop crying. You might get a heart attack." Pagtahan ni papa.

"Ma! I am asking you. Nasaan ang anak ko?!" Muling tanong ko pero nagtimpi na ako ng galit dahil baka may mangyari pang masama kay mama.

"He's with Adam anak." Si papa na ang sumagot sa akin. Natulala ako at nanigas sa kinatatayuan. Kusang tumulo ang luha ko sa narinig ko. No. That can't be. Paanong?!

"How can you do this to me mama." Nagdadamdam kong sabi. "Pa." Tinignan ko din si papa bago ko sila tinalikuran. Hinanap ko ang susi ng kotse sa bag ko at mabilis na lumabas ng kwarto. Lumabas ako at pinatunog ang sasakyan. Nanginginig man ay nagawa ko pa ring buhayin ang sasakyan. I drove as fast as I can makarating lamang agad sa condo niya. Nakita ko pa sa side mirror si mama na umiiyak at pati na din si papa na tumingala. Halatang nagpipigil ng luha.

MABILIS KONG ipinark ang sasakyan at pumasok sa building. Pumunta ako sa may reception desk.

"Good morning ma'am. How can I help you?" Nakangiting bati ng receptionist sa akin. Napatingin ako sa may wall at nakitang alas nuebe palang ng umaga.

"Is Adam here today?" Tanong ko sa kanya.

"Just wait for a minute ma'am. I'll just check it." Tumango naman ako at tumingin tingin kahit saan. Narinig kong nagsalita ang receptionist kaya binalingan ko siya. "Yes he is here ma'am. Do you have an appointment with him?" Mabait niyang tanong.

"No. But I am here to pick up my son. He's with him. Have you seen him with a little boy?" Diretsong sagot ko. Medyo nagduda pa siya sa sinabi ko pero ngumiti pa din naman.

"Just wait for a minute again ma'am. I'll just call sir Adam." Magalang niyang sabi sa akin. "Hello sir. Someone is looking for you. She's ms." Tinignan niya ako. Nagets ko naman ang gusto niyang iparating. Pero imbes na ibigay ang pangalan ko ay inagaw ko ang telepono.

"Let me." Sabi ko sa kanya at kinausap na ang nasa kabilang linya. "Adam. Come down and give me back my son." Ngitngit pero mahinahon pa naman na simula ko.

"No. I won't let lay your finger to my son Eunice. How could you hid him from me?!" Galit niyang sagot sa akin dahilan para manghina ako.

"Are you okay ma'am?" Tanong sa akin ng receptionist. Tumango na lamang ako at bago pa mang masagot kong muli si Adam ay bigla na lamang akong nahilo. Nagdilim ang aking paningin hanggang sa naramdaman ko na lamang ang malamig na sahig. "Ma'am.!" Tarantang tawag sa akin nung receptionist. Ramdam kong pinagkaguluhan ako doon. Naramdaman ko ang pag aligid ng mga tao sa akin hanggang sa may bumuhat na sa akin.

"Damn it woman. Still careless as you are like before." Mura noong lalakeng nagbuhat sa akin. Pilit kong inaaninag ang mukha niya pero wala akong makita. And i don't know what happened next because I passed out, totally.