Almanya Sokakları

Bölüm 10 : Neden ben ?

Multimedia'da Bill ve Tom *-*

Biliyorum kötü bir bölüm oldu. Daha uzun yazacaktım ama 2-3 gün müsait olamayacağım. Bu yüzden hızlı yazdım ve aklımdaki senaryoyu değistirdim. Umarım begenirsiniz. Vote ve yorum yapmanız dileğiyle ❤❤ :)

"Şşştt. Baksana güzelim." Duyduğum sesle tüylerim diken diken oldu. Salak Defne. Ben kiim tek başıma yürümek kim. Lanet. Bir sapık eksikti. O da oldu tam oldu. Çantamdaki biber gazını sessizce çıkardım ve Arkamı dönüp " Ne var bee ?" diye bağırdım. Ama karşımdaki kişiyi görmemle olduğum yerde kalakaldım.

Daniel pisliği sırıtarak bana bakıyordu. Evet duyduğum ses Daniel'den başkasına ait değildi. Aramızda fazla mesafe yoktu ve o hızla bana yaklaşıyordu. İçim nefret ve korku karışımı duygular ile dolarken elimdeki biber gazını güç almak istercesine sıkıyordum. Tekrar Daniel'e döndüğümde dibimde bitmişti. Sigara,parfüm karışımı kokusu burnuma gelirken kusma isteğim artıyordu. Yüzüne baktığımda piercing görünce acaba Almanyada piercing moda mı diye düşünmeden edemedim. Not edeyim de bir ara bende yaptırıyım bari.

İyice yaklaştı, çenemi kavrayarak kendine yaklaşmamı sağladı ve konuştu "Korktun mu?" o gülümserken bende etrafta kimse var mı diye göz gezdiriyordum. Lanet olsunki bir kişi dahi yoktu. Sanırım ilk ve son kez şurda bir pitbul olmasını dahi isterdim.

"Ne korkucam lan senden ? Ne istiyorsun ? Bırak beni." diyerek elinden kurtulmaya çalışıyordum. O ise sadece keyifle gülümsüyordu. "Bir öpücük ver bırakıyım." Duyduğum şeyle gözlerim irileşti. Öpücük mü ? Bu iş gittikçe sinirlenmeme neden oluyordu. Ne sanıyordu ki beni ?

"Hayatta olmaz. Seni ölsem yine öpmem." dedim. Tekrar gülümsedi ve "O zaman beklemeye devam." dedi. Nasıl kaçabilirim diye düşünürken

"Tamam. Bırakırsan öpücem." dedim. Tekrar gülümsedi ve "Bırakayım da kaç değil mi ?" dedi. "Bu şekilde seni nasıl öpebilirim acaba ?" diye karşılık verdim. Birkaç saniye düşündükten sonra dediklerim mantıklı gelmiş olacak ki ellerini çekti. "Sakın yanlış bir şey yapayım deme. Kötü olur." Kafamı salladım ve keyifle gülümsedim "Al sana öpücük." diyerek münasip bir yerine sert bir tekme attım.

İnleyerek yere serildiğinde elimdeki biber gazını Daniel'in üstüne sıktım. Acıyla daha çok inlerken hiç vakit kaybetmeden koşarak kaçmaya başladım. "İşin bitti lan senin. Sen kim benle uğraşmak kim ? Seni öyle bir süründürücemki..." Arkamdan söylenmesini artık duyamıyordum. Arada arkama bakmayı da unutmuyordum elbet. Öyle hızlı koşuyordum ki, yarışmada olsaydım şu an kesin birinci olmuştum.

On dakika sonra eve varmıştım. Hızla kapıyı çaldım ve soluklandım. Annem kapıyı açtığında telaşla bana bakıyordu. "Defne. İyi misin kızım ? Bu halin ne ?" diye sorunca "Yok bir şey anne. Yine servisi kaçırdım ve yine köpeğe yakalandım. Bu sefer daha büyüğüne hem de." diyerek merdivenlere ilerledim. Annem "Nasıl köpekmiş bunlar böyle ? Sahibi felan yok mu bu köpeklerin ? Kızım dikkatli olsana sende. Hem servisi neden kaçırıyorsun ? Vaktinde gitsene. Boşuna mı para veriyoruz biz servise ? Ayrıca..." diye söylenirken odama çıktım.

Elimi yüzümü yıkayarak yatağa oturdum. Gözlerim dolmuştu. Neden herkes benle uğraşıyordu ? Ben Daniel'e ne yapmıştım ? Peki ya şimdi ne yapacaktım ? Kim koruyacaktı beni ? Beni süründürüceğini söylemişti. Doğruydu, yapardı. Onda o potansiyel vardı. Hele az önce olanlardan sonra kesin beni de cezasız bırakmayacaktı.