Almanya Sokakları

Bölüm 8 : Gerçekler

Multimedia'da Olinda..

Arkadaşlar bugün bu hikayeyi yayınlayalı tam bir ay oldu. Ve bir ayda 8 bölüme 257 vote geldi. Hepinize teker teker teşekkür ederim. Hepinizi çok seviyorum. Beni ne kadar mutlu ettiğinizi bir bilseniz. :)) Bu bölümü yazmamda fikirleriyle bana yardımcı olan @kidrauhlgalpben arkaşıma çok teşekkür ederim. Her daim yanımda olan ve dört gözle yeni bölümü bekleyen herkese teşekkürler. Sanırım şu ana kadar yazdığım en uzun bölümdü bu. Keyifli okumalar. Votelerinizi ve yorumlarınızı eksik etmemeniz dileğiyle :)

Sudan çıkarak etrafa bakmaya başladım. Biraz daha ilerledim ve gördüğüm manzarayla olduğum yerde kalakaldım.

Hemen ağacın arkasına saklandım ve izlemeye başladım.Tom bir kızla hararetli bir şekilde tartışıyordu. Gayet sinirli görünüyordu. Tom sinirle bağırdı " Yeter artık Olinda. Peşimi bırak. Seni sevmiyorum anla bunu. O gün olanlar sadece bir hataydı. Bunu o küçük beynine sok ve beni unut. Yoksa senin için iyi olmaz. Şimdi defol git buradan. Birdaha da beni takip etme."

Bunlar ne demekti ? Bu kız da kimdi ? Neden Tom'un peşindeydi ? Ne gününden bahsediyordu Tom ? O gün neler olmuştu ? Kafamda birsürü soru varken bir bunlar eksikti zaten. Kıza döndüğümde ağlamaya başladı. Bizden yaşça daha büyük görünenen, adının Olinda olduğunu öğrendiğim kızı süzdüm. Altındaki mini shortla, saçlarıyla ve makyajıyla gayet güzel ve çekici görünüyordu. Nedense içimde anlam veremedigim bir kıskançlık ve hüzün duygusu baş kaldırdı.

Kız ise hem ağlıyor hem de Tom'a yalvarıyordu. "Tom lütfen bana geri dön. Bak ben seni hiç unutmadım tamam mı ? Senden başkasını sevemem. Lütfen, yalvarırım beni bırakma. Aramızdaki tek engel Sophi'ydi. O da gitti. Hatta başka birini seçti. Sen neden bana geri dönmüyorsun ?" Bu kız neler diyordu böyle. Sophi de nerden çıkmıştı ?

Tom sinirle kızın kolunu kavradı ve konuştu "Kızım ne saçmalıyorsun sen ? Ne sevmesi lan ? Ben seni hiç sevmedim ki. Aramızda geçenler tamamen bir hataydı. Sophi mophi diyipte durma. Herkes kendi tercihini yaptı. Bunlar seni ilgilendirmez. Simdi biri bizi görmeden defol git burdan."

Ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemez haldeydim. Tom'u daha önce hiç böyle görmemiştim. Oysa o ne kadar kibar, ne kadar iyi bir insandı. Arkama baktığımda bizimkilerin yavaş yavaş toplandığını gördüm. Ne yapacağımı, buradan nasıl sessizce kaçacağımı düşünürken saklandığım ağacın dibindeki minik yılanı görmemle çığlık atmam bir oldu.

Birde ayağım kayıp ileri yuvarlanınca tam da Tom ve Olinda'nın önüne düştüm. Aman ne güzel. Sudan da yeni çıktığım için elim yüzüm hep toprak olmuştu. Yüzümü ekşiterek Tom ve Olinda'ya baktım. Bu sahnelerin sadece filmlerde olduğunu sanardım. Ama yanılmışım. Her zamanki gibi böyle saçma durumlar yine beni bulmuştu.

Önce günlük şimdide bu iyice meraklı bir aptal durumuna düşürmüştü beni. Ama pişman olmak yerine şu an ne halt edeceğimi düşünmek daha mantıklıydı sanırım. Olinda beni görür görmez gözündeki yaşları sildi ve nefretle bana bakmaya başladı.