ตอนที่สี่สิบสาม ฉากสุดท้ายของสงคราม
"แก แพทริค!!!!...." ลีจุนโซใบหน้าเหมือนจะเคียดแค้นก็ไม่ใช่จะตกใจกลัวก็ไม่เชิง ทว่าน้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆ มากมาย "แกมันน่าจะตายไปแล้วนี่"
"กระผมก็หลงคิดว่าอย่างนั้นหรอกนะครับ" ชายหนุ่มเชื้อสายเอเชียยิ้มยั่วยวนกวนประสาทนิดๆ แต่ก็ยังดูเซ็กซี่ "แต่อันที่จริง การขัดขวางความสุขคนอื่นก็นับว่าเป็นงานอดิเรกของผมอีกอย่างหนึ่ง"
"ขโมยซีนชัดๆ เลย" แฮร์รี่ยิ้ม แต่รอยยิ้มที่เหมือนดีใจระคนปนความซาบซึ้ง ขอบคุณเมอร์ลินผู้ยิ่งใหญ่ เขายังมีชีวิตอยู่
เดรโกรู้สึกดีใจที่เพื่อนของเขายังไม่ตาย แม้ว่าตอนนี้ยังมีเรื่องสงสัยอยู่เต็มหัวไปหมดก็ตาม จุนโซถอยมาก้าวหนึ่ง แต่เจ้าตัวต้องสะดุ้งตกใจ หนามกุหลาบล้อมดักทางหนีของเขาแล้ว แฮร์รี่แปลกใจที่แพทริคมีเวทมนตร์ควบคุมพืชที่เข้มแข็งขนาดควบคุมได้ขนาดนั้น เดรโกโจมตีใส่ทันที หัวหน้าหมาป่าสีเงินโจมตีป้องกันตัว เกิดเป็นลำแสงต่างสีปะทะต้านกันรุนแรง กระทั่งเกิดลมแรงแทบจะเป็นพายุ แพทริคกับแฮร์รี่ช่วยเสริม จนแสงสีเขียวอ่อนกลายเป็นแสงสีขาวที่พุ่งทำลายเวทมนตร์ที่เป็นแสงสีม่วงเงินของจุนโซและโจมตีถึงตัวอีกฝ่ายสำเร็จ
"..... หมอนั่นไม่เป็นไร" เดรโกสังเกตได้
"หรือว่า...." แฮร์รี่ขนลุกขึ้นมา
"ฮอร์ครักซ์...." แพทริคเสริมจนเต็มประโยค
"หึ หึ หึ คึ คึ คึ เหอะๆ" ลีจุนโซหัวเราะเสียงเย็นเยียบ "ไม่คิดเลยว่าความแตกซะก่อน อย่าหวังเลยว่าพวกแกจะล่วงรู้ไปมากกว่านี้ ไม่มีทาง ไม่มีทาง"
"คาถาพินิจใจ ผมเคยใช้แล้ว ไม่ได้ผล เหมือนเขามีอะไรให้ต้านคาถานี้ได้" แพทริคกล่าวเสียงเบา "บางที สาเหตุส่วนหนึ่งอาจจะมาจากเขาได้สูญเสียความเป็นมนุษย์ไป หลังจากทำฮอร์ครักซ์เลยเป็นเช่นนั้น"
STAI LEGGENDO
Fanfiction Dramione: Dark side of the Dragon
Fanfictionอารัมภบท หลังจากสงครามฮอกวอร์ทเล็กน้อย ทั้งเฮอร์ไมโอนี และเดรโก และทุกคนต่างพยายามอย่างหนักเพื่อฟื้นฟูสภาพสิ่งรอบตัวที่เกิดจากสงคราม และเรื่องราวดำมืดของเดรโกก็เริ่มทำให้เขากลัวและสับสน ในขณะที่เฮอร์ไมโอนียังมองเห็นว่า เดรโกยังเป็นคนที่ยากจะเข้าใจ...