Fanfiction Dramione: Dark side of the Dragon

ตอนที่สี่สิบห้า เบื้องหลัง

ตอนที่สี่สิบห้า เบื้องหลัง

"ถึง ท่านวิเซนท์ มิคาอิล

หากจดหมายฉบับได้ได้มีการเปิดผนึกแล้วย่อมหมายความว่าฉันไม่อยู่แล้ว ฉันติดตามข่าวหมาป่าสีเงินและรายงานแก่ท่านเสมอมา ท่านทราบดีถึงเจตจำนงและความรู้สึกของฉัน แม้ว่าจะไม่ได้พูดออกไป ฉันรู้มาตลอดว่า ท่านแพทริคจะต้องถูกเล่นงานคำสาปพิฆาตสักวันหนึ่ง เนื่องจากลีจุนโซมีความชิงชังต่อท่านแพทริคอย่างแรงกล้า ด้วยที่ท่านแพทริคมีบางอย่างที่แตกต่างจากเขา และที่ลีจุนโซเกลียดชังมักเกิ้ลและเหล่าเลือดผสมเป็นที่สุด เนื่องด้วยเหตุผลในอดีต จุนโซเคยคบหากับแม่มดเลือดบริสุทธิ์สมัยเรียน และเขาก็คบหาหลายคน เนื่องด้วยเป็นคนมีเสน่ห์ แต่ว่า แฟนสาวที่เขารักที่สุดถูกผู้วิเศษที่เป็นเลือดมักเกิ้ลทำร้ายต่อหน้าเขา ทั้งยังมีคนที่เกิดจากมักเกิ้ลนั้นทำให้เขาต้องออกจากโรงเรียนเดิร์มแสตรงกลางคัน อีกทั้งน้องชายของเขาก็ถูกล่วงละเมิดด้วยคนที่เป็นผู้เวิเศษจากเลือดผสมและที่เกิดจากมักเกิ้ล แม้ว่าจะมีประวัติว่าสายเลือดบริสุทธิ์บางคนเคยมีคดีด้วยหรือทำร้ายเขาบ้าง แต่ดูเหมือนลีจุนโซก็ไม่ได้มีการแสดงความเกลียดชังต่อคนเหล่านั้นแต่อย่างใด อาจจะเป็นเพราะรายละเอียดปลีกย่อยที่ต่างออกไป

ด้วยเหตุนี้ ฉันได้สร้างอัญมณีจากเลือดตัวเองและทำเวทมนตร์คุ้มครองพิทักษ์ ซึ่งเป็นเวทย์ที่ตระกูลของฉันเชี่ยวชาญมาช้านาน พวกเราเข้าใจบทเวทมนตร์ว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขเวทย์หรือคำสาปเป้นอย่างดีราวกับทำอาหารทุกมื้อ ทุกเมื่อเชื่อวันในบ้าน ความจริง ฉันได้สร้างอีกชุดไว้สำหรับท่าน แต่ว่าเกรงว่านั่นจะเป็นการแคลน เดอะเซเว่นของท่าน ฉันจึงมอบให้ท่านแพทริคโดยอ้างว่าเป็นของขวัญขอบคุณท่านแพทริคที่ช่วยรักษาแผลให้ ท่านแพทริคเป็นคนดี แล้วฉันก็ชอบคุณหนูแองเจลิต้ามาก ฉันได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างกับทุกคนในครอบครัวฉัน ซึ่งทุกคนก็เข้าใจในบทบาทหน้าที่ของมือปราบที่เป็นผู้คุ้มครองดี เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ทำหน้าที่และได้เพื่อคนที่มีบุญคุณต่อฉัน บทคาถาการเปลี่ยนแปลงคำสาปจะมีผลพร้อมกับเวทย์คุ้มครองคาถาพิฆาต นั่นแปลว่าทุกอย่างของคำสาปจะตกมาถึงฉันแต่เพียงผู้เดียว เมื่อคำสาปพิฆาตมาถึงท่านแพทริค สุดท้ายนี้ ฉันอยากบอกทุกคนว่าในฐานะมือปราบ ในฐานะผู้ติดตามรับใช้ท่านวินเซนท์มาตลอด ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง รู้สึกยินดีอย่างมากที่ได้พบคนที่วิเศษในชีวิต ได้ทำเพื่อใครสักคน ได้มีความสุขกับครอบครัว แม้ว่าฉันจะต้องหายไป ความตายยังเป็นสิ่งที่ฉันกลัว แม้ในยามที่เขียนจดหมายฉบับนี้ ทั้งน้ำตาและความอาดูร ในฐานะผู้ที่มีเลือดเนื้อและจิตวิญญาณ แต่ว่าฉันไม่เคยเสียใจในเส้นทางที่ตัวเองเลือกเลยแม้แต่น้อย