KURTLARIN EFSANELERİ (TAMAMLANDI )

BÖLÜM 84

İŞTE YENİ BÖLÜM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. BEĞENMEDİĞİNİZ YERLERİ BELİRTİN. SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM <3

' Bir insan bir kere sevdiyse bir daha asla vazgeçemez. '

DEREK

Vakit gece yarısıydı . Kerem ile birlikte mekanda oturuyorduk. Gizem ve Angel da gelmek istemişlerdi ama izin vermemiştik. Onların buraya gelmesi pek doğru değildi. Bilgisayar ekranından aşağıda olanları izliyordum. Herkes deliler gibi dans ediyordu. Kerem ise karşımdaki koltukta oturmuş konuşuyordu. Tabii onu dinleyen kim ? Gözlerim her yerde Esila'yı arıyordu. Sonuçta teklifimizi kabul edecekti. Hissediyorum. Ama ne olursa olsun buraya gelmesini istiyordum.

KEREM: Eskisinden de beter ! Egoist , umursamaz , asi bir hali var. Bizi hatırlamaması yetmezmiş gibi birde bu tavırlarını çekeceğiz hanımefendinin. Tanrım çıldıracağım ! Derek!

Hemen gözleri bilgisayar ekranından kaçırdım sanki Kerem'i dinliyormuşum gibi bir hava takındım.

DEREK: Haklısın Kerem. Ama ne olursa olsun o senin kardeşin. Sabretmeliyiz.

Kerem oturduğu yerden kalktı ve geniş odanın içinde öylece bir o yana bir bu yana dolaşmaya başladı.

KEREM: Haklısın. O bu hale bizim yüzümüzden geldi. Yapacak bir şey yok !

Gülümsedim ve yeniden bilgisayar ekranını izlemeye koyuldum. Çok kalabalıktı. Ve nedense kıpır kıpırdım. Tek istediğim şey o ekranda onun o masmavi gözlerini görebilmekti. Aşk istemiyordum. Sadece gözlerinin maviliğini istiyordum. O sırada kapı tıklandı ve içeri bir kız girdi. 20'li yaşlarında olduğu belliydi. Sarı saçları ve vücudunu saran kırmızı elbisesi ile gayet hoş gözüküyordu. Kız bize gülümsedi ve konuşmaya başladı.

-Bay Tate.. Bay Hale.. İzninizle ben çıkacağım. İşlerimi hallettim.

Kerem kadına gülümsedi ve onaylarcasına başını salladı. Kadında bize veda ederek yanımızdan ayrıldı. O odadan çıktığında ben şaşkın gözlerle Kerem'i süzüyordum.

KEREM: Buralarda biz yokken sorumlu olan kız. Sekreterimiz. Diana..

Hafifçe gülümsedim. 

DEREK: Bu kadar güzel olmasına gerek yoktu. 

Kerem kahkahalar ile gülmeye başladı. Ben ise sadece tebessüm ediyordum.

KEREM: İstersen ayarlarız. Kız bekar.

Birden yüzümdeki gülümseme soldu. Bir anda taş kesilmiştim. Bakışlarım sertleşti. Kerem bunu nasıl söyleyebilirdi ? Benim Esila'dan başka birine dokunabileceğim düşüncesine nasıl kapılabilirdi?

Birden elimi masaya sertçe vurup ayağa kalktım. Masaya öyle bir vurmuştum ki neredeyse kırılacaktı. Bağırmaya başladım.

DEREK: Ben Esila dan başka kimseye dokunmam ! Bunun düşüncesi bile korkunç ! Esila benim ben de onunum! Bir daha sakın bu lafı ağzına alma!

Kerem şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Anlaşılan böyle bir tepki vereceğimi beklemiyordu. Titrek bir ses tonu ile konuşmaya başladı.

KEREM: Ö-ö-özür dilerim ... Derek ben öyle demek istememiştim. 

Derin bir nefes aldım ve yeniden yerime oturdum. Biraz fazla tepki vermiştim. Çünkü Kerem'in niyeti sadece bana takılmak ve yüzümü biraz olsun güldürmekti.

DEREK: Asıl ben özür dilerim Kerem. Fazla tepki verdim sana. Sadece bu ara olan şeyler. Biraz fazla ağır geldi bana. Zaten artık Esila bana aşık değil. Beni sevmiyor. Birde onsuz kalma düşüncesi beni deli ediyor. Yani seninle alakalı değil.