I'm In Hell With Him

Chapter Fourteen - Liam's POV (His Explanations)

Marami akong nainom. Nagkayayaan yung mga kaibigan ko dati nung College. Since it's been a long time, pumayag ako. Sabi ko sandali lang ako kasi maaga pa yung pasok ko bukas. At malamang hindi pa natutulog si Aeicy. Hinihintay niya ko. Pero nagpumilit pa sila. Nag-order pa sila ng dalawang bucket ng beer. Siguro sobrang dami na rin ng nainom ko kaya hinayaan ko na lang na magtagal pa. 

"Hey, it's been a long time." Napalingon ako bigla. Si Janine. Friend ni Samantha. Tumabi siya sakin and smiled at me. Tinulungan niya ko na makatakas sa bar. Siya yung nag-drive ng kotse ko pauwi. At pagtapos nun, at hindi ko alam kung paano siya nakapasok ng bahay ko.

BAM! Sinara na ni Aeicy yung pinto. Gusto na niya daw umalis eh. Edi hinayaan ko.

Maya-maya narinig kong naglalakad pababa si Janine. Napahawak ako bigla sa ulo ko. Shit, bakit kasi uminom ako ng marami. Sabog na sabog ako ngayon. Ano bang pinaggagagawa ko? Bakit umiyak ng ganun si Aeicy? Lecheng beer 'yan lakas sumipa ng utak.

"I'm sorry, Liam. Dahil sakin kaya... I think I should go." Sabi ni Janine. "Hindi mo sinabing may asawa ka na. I'm sorry." Tapos lumabas na din siya ng bahay ko. 

Buti na lang hindi pa umuuwi sina Aling Mila dito. Buti na lang ang-extend pa sila. Kundi sinesermunan na niya ko ngayon. At malamang alam na nina Mommy yung nangyari ngayon. Napaka-chismosa kasi ni Manang eh. Lahat ng ginagawa ko, nirereport niya sa bahay.

"Damn." Sabi ko sa sarili ko habang pinagsisisipa yung mga furnitures sa sala. Umakyat  ako ng kwarto at itinulog ko na lang. Bukas ko aayusin yung lahat. Masyadong lutang yung pag-iisip ko ngayon. Feeling ko parang nakatira ako ng drugs, pakshet.

Kahit gusto kong matulog, hindi ko magawa. Badshit naman oh. Tumayo ulit ako ng kama tapos kinuha ko yung cellphone. 

Aeicy

(+639-**********)

CALL

SEND A MESSAGE

EDIT

DELETE CONTACT 

Siguro hayaan ko muna siya. I'll deal with her tomorrow. Badshit kasi, bakit na naman siya umiiyak? Ano bang problema niya? Kasalanan ko na naman ba? Badtrip.

Nitong mga nakaraang linggo, buwan na ata, ah ewan. Basta lately hindi ko na siya kinakausap. Ewan ko. Bigla akong nailang. Simula nung gabing tinanong niya ko tungkol kay Samantha. Nagulat ako kasi alam na niya pala. Alam na niya. Siguro sinabi sa kanya ni Mommy. Pero bakit siya nagsinungaling na hindi nila pinag-usapan yun? Parang tanga lang eh.

Hindi ko alam kung kaya kong sabihin sa kanya. Saka bakit ko ba sasabihin sa kanya? Wala siyang pakialam. 

But you drag her into this, Liam. Dinamay mo siya. Ginagamit mo siya. Alam ko. Lecheng alak yan, parang kinakausap ko na yung sarili ko. 

Oo, gusto kong gumanti kay Rio kaya ako nagpakasal kay Aeicy. I want to make him suffer using her sister. Pero nung makilala ko siya, parang nawala sa isip ko yung paghihiganti. Ewan ko. Parang gusto kong umatras. Parang hindi ko yun magawa sa kanya. 

Parang ayoko na. Parang ayokong saktan siya.

Initsa ko na lang yung cellphone ko sa kama. Bukas na lang. Malamang kapag tinawagan ko yun e hindi naman iya sasagutin. Nandun yun sa kanila. Baka nga hawak na ng mataray na Ate niya yung cellphone nun eh. Bukas na lang talaga at matutulog na ko.

7:00 am. Hindi pa rin ako tulog. Anong klaseng beer ba yung nainom ko? Nakahiga lang ako sa kama. Dilat na dilat.

"Stop treating me like a dirt, like I'm a nobody. Please, stop." 

"Liam, gusto ko nang umuwi sa bahay namin. Ayoko na."

Napatayo ako bigla. Yung tipong nabuhay lahat ng dugo ko sa katawan. Hindi ko din alam kung bakit bigla na lang ako nahihirapang huminga. Idagdag mo pa ang sakit ng ulo ko. 

Hinagilap ko agad yung cellphone ko. I dialed her number. Naka-anim na ring bago niya sagutin.

"Ano? Tapos na ba kayo? Does it feel good?" Yun yung bungad niya. Biglang umakyat lahat ng dugo ko sa ulo ko. She sounded like a jealous wife. I sighed and calm down myself. 

"Just tell me where the hell are you?" Hindi ko napigilan yung galit ng boses ko. 

"Bakit ko sasabihin sa'yo?" Narindi bigla yung pandinig ko sa sinabi niya. She had guts today. Kasi malayo siya. Pinigilan ko yung temper ko kahit sobrang sakit na ng ulo ko.

"Don't start, Aeicy. Where are you?"

Calm down and relax. You have to get her back. 

"As if you care." Sabi niya. "Sinabi ko naman sa'yo na tigilan na natin diba? Tatapusin na natin yung kalokohan na kasunduan na 'yan. Kakausapin ko si Daddy--"

"Oh, so you're letting him to go to jail, huh?" Nawala lahat ng inis ko. Yeah, right. Nasa akin yung alas. "Well, if that's the case the we're going to send your Father a warrant of arrest." 

"No!" Sabi niyang bigla. "My father is out of the question, Liam. Wala siyang kinalaman dito. This is just between us."

Nagbago yung mood ko bigla. Ako na naman kasi ang panalo. Akala niya makakaalis siya bigla ha. Nasa akin yung alas, Aeicy. I feel relieved that I still have a chance to get her back. 

And there. Mag-uusap kami mamaya. 

 Pero aaminin ko sa sarili ko, kanina natakot ako bigla nung mag-sink in lahat sa akin yung ibig niyang sabihin. Ayaw na niya. Babalik na siya sa kanila. And I'm going to be alone again. 

There's just this weird feeling inside me, telling me that I don't want her to go. Kahit araw-araw na nasisira yung mood ko dahil sa kanya. Kahit na kapatid pa siya ng walang hiyang Rio na yan. Kahit napaka-balat sibuyas niya. Kaya naging weakness ko yung pag-iyak-iyak niya eh. Even though she freaks the hell out of me, I still want her to stay. With me.

Then there goes my weird feeling again. Hindi na naman ako makahinga ng maayos. Maybe I have to take a shower to freshen up.

Tinawagan ko yung secretary ko para i-cancel lahat ng appointments ko ngayon. Tumayo ako sa kama with a smile on my face heading to the shower room.

Habang nagsh-shower ako, unti-unting bumabalik yung mga pangyayari kagabi. Naalala ko lahat-lahat. As in LAHAT.

"Oh shit." Sabi ko bigla. Binilisan kong mag-shower at magbihis. And I found myself inside my car. Fvck. What have I done?

Uminom ako. I made her wait. Kasama kong umuwi si Janine. Tapos hinayaan ko lang siyang panoorin kami kagabi. Thten she starts to pack up her things. I even treat her like... Ugh! Damn. Kaya pala.

Kinuha ko agad yung cellphone ko. At nag-dial. Then after that, I drive my way to Janine's place.

"I'm really sorry." Sabi ko sa kanya.

"It's okay, Liam... Part of it was my fault, and we both know that." Sabi niya, then smiled. Nakahinga ako ng maluwag. "Ano pang ginagawa mo dito? Why don't you go and talk to her? Explain everything."

"Magkikita kami mamaya. Mag-uusap  kami."

"That's good. You know what, Liam? I can help you."

__________________________________________________

VOOO. LOOO. BOOO. DOOO. FOOOO.

OO. ALAM KO. Parang ang gulo ng chapter na to. 

E kasi nga diba naguguluhan na rin si Liam dito? He's confused about his feelings? Kaya dinamayan ko na. Wahaaaaa XDxD

This chap is dedicated to JdiTriciaAsaldo :)

Keep on reading, voote, comment, and follow. 

Errors? Oh yesh I know that, Laters beybeh XD

KeepSafe Everyone :) 

'Ciao!

~FORCiNGLAUGHTER01