ESİR

51

Geçmeyecek izler

Esirlik bitti sanıyordu...

Bedeni acı hatıraların esiri oldu.Eskiden annesiyle ilgili rüyalar görürken şimdi yaşadığı işkenceler peşini bırakmıyordu.

Boğazı yakıldı,dövüldü,zehirlendi ve neredeyse tecavüze uğruyordu.

"Hayır!Hayır dur!Bırakın beni!"

Kabusdan uyanamıyordu.Omzunda hissetiği eller onu uyandırmak için uğraşıyordu.

"BABA YARDIM ET!"

"Aleksandr uyan!"

Luis uyandırmıştı onu.İnip kalkan göğsü havalanmış kaşlarıyla beraber Teğmene baktı.Titreyen bedeni onu tutan elleri itti.

"N-ne işin var burada?"

"Uyuyamadım.Bu yüzden sana eşlik etmek için geldim."

Luis su dolu bardağı Aleksandr'a uzattı.Üsteğmen derin nefes verip bardağı kafasına dikti.

"Aleksandr,baban yani Albay uzun süre dinlenmemizi söyledi.İyi olacaksın,merak etme."

"Kafam iyi değil.Sen de iyi değilsin ve bu yüzden burdasın."

"Evet haklısın.Tedaviye ihtiyacımız var."

Her askerin olduğu gibi... Luis bardağı alıp sandalyeye oturdu.Bacak bacak üstüne atıp Aleksandr'ın yüzünü inceledi.Aslında sormak istedikleri vardı.

"Sor."

"Neden onu öldürmeme izin vermedin?Bu kadar çok mu seviyorsun Yüzbaşıyı?"

O gün hücrede olanları hatırladı Aleksandr.Yüzbaşının elinden silahı alan Teğmen Luis olmuştu.Luis silahı Hans'ın elinden alıp onu bayıltmıştı.Yüzbaşıya sıkmak için doğrulttuğu silahın önüne Üsteğmen geçmişti.

Onu baygın halde bırakıp kaçmıştılar.

"Can borcum vardı.Ödedim o kadar."

"Yarın bizi bulsa... Seni gebertmek için geri dönecektir."

"Silahla gelse bıçakla oturturum yerine.Endişelenme."

Luis kahkaha atıp Üsteğmeni kafasıyla onayladı.Aleksandr endişeli gözlerle ona bakmıştı.Yüzbaşı Hans Teğmen Luis'in hain olduğunu öğrenmişti.

Onun için olmasa bile Luis için gelecekti.

"Kalacak yerin var mı Teğmen?"

"Koğuşta kalıyorum.Bir süre idare ederim."

"Benim evime taşın."

Aleksandr Teğmenin havalanan kaşlarına baktı.Onun yüzünden canından olsun istemiyordu.

"Millet yüzüme bakmamak için şekilden şekile giriyor.Sen beni evine mi davet ediyorsun?"

"Luis,yüzünün tedavisini üstlenebilirim."

"Yüzümdeki izden rahatsız değilim."

Herkes öyle sanıyordu.Lakin Luis asla kendisinden rahatsızlık duymuyordu.

"Alıştım Üsteğmen.İnsanların bana bakarken titreğen gözlerine alıştım."

"Korkuları hoşuna mı gidiyor?"

"Çok.Ancak sen bana onlar gibi bakmıyorsun.Neden?"

Korkmuyordu çünkü.Ne o izden,ne de bedenindeki izlerden.

"Seni benden farklı kılan ne?Aynıyız.Bu yüzden korkmuyorum."

Luis ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledi.Aslında bu gece burada uyumayı düşünüyordu.Ancak son an da kararını değişti.

"Nereye?"

"Bir kaç eşyamı almaya.Malum,artık bir evim olacak."

Luis kapıdan çıkarken Aleksandr ona gülümsemişti.Bu kez başka birinin ölmemesi için savaşacaktı.

Hans yaşıyor relax kslsls