◇chapter 10◇

19 3 22
                                    


Moja cała trauma zaczęła się od momentu, w którym skończyłem siedem lat.

Mój brat w tym okresie czasu był dla mnie największym wsparciem, pomimo dużej różnicy wiekowej między nami.

~DZIESIĘĆ LAT TEMU~

~POV TEAGAN CRANE~


Jest rok 2014 i mam prawie siedem lat.

Siedziałem w swoim pokoju i czytałem książkę.

Moja babcia Marion właśnie przyjechała. Moja babcia mnie bardzo nie lubiła.

Bardzo się starałem o jej sympatię, bo z babcią od strony taty nie miałem kontaktu.

Mój tata Charles, był alkoholikiem i był przemocowy w stosunku do mamy.

Wiele razy próbowałem ją chronić, jednak moja mama nie chciała pomocy. Mama była jedyną osobą, która choć trochę się mną przejmowała.

○○

Wieczorem moja siostra bliźniaczka, Nora przyniosła mi kolację do pokoju.

- Jak się trzymasz? - zapytała kładąc jedzenie na biurku.

- Trochę osamotniony... - odparłem z westchnięciem.

- Nie przyjmuj się - poklepała mnie po plecach. - I tak jest nudno.

Nora wyszła, a ja spojrzałem na talerz z resztkami jedzenia. Nie byłem głodny. Chciałem tylko uciec i znaleźć się w miejscu, w którym będę akceptowany.

Fear ~ Jason ToddWhere stories live. Discover now