Tom ile bu duruma alışmaya çalışmalıydık. Zaten yeterince çalıştık. Bundan sonra çalışmak yerine alışmamız lazımdı. Neyse ki eskisi gibi birbirimizden nefret etmiyorduk. Arkadaşım gibi görmeye başlamıştım.
Birbirimizi az da olsa seviyor, gerektiğinde de koruyorduk. Benim için yeterliydi. Ama ailemiz için yetmezdi. Onlar birbirimize âşık olmamızı bekliyorlardı. Varis konusunu bir şekilde kabullensem de bunu bir şekilde aklım almıyordu. Ben düşüncelerle boğuşurken içeri Tom girdi. Bu aralar geceleri hep çıkıyordu. Madem ben ona hesap veriyordum, o da bana vermek zorundaydı. Karısı olarak buna hakkım olduğunu düşünüyordum.
Carinae: Ben sana hesap verdiğime göre sen de bana vermek zorundasın. Söyle öyleyse, kaç gündür nereye gidiyorsun akşamları?
Tom: Bir gün açıklayacağım ama şu an çok yorgunum. Sen de biraz anlayış göster.
Carinae: Fazla bir şey mi istiyorum? Nereye gittiğini söyle sadece.
Tom: Gerçekten çok uzun bir hikaye, bu hafta açıklayacağım. Sözüm olsun.
Carinae: Öyle olsun. Hatırlatırım ama daha sonra.
Tom: Tamam. Hadi o zaman yatalım şimdi.
Carinae: Draco mektup yazmış. Ben ona cevap yazacağım. Bu arada Riddlelar hâlâ bizden varis bekliyorlarmış.
Tom: Şaşırmadım. Belki de hafta sonu olabilir. Ne dersin?
Gerçekten ailemizin zoruyla böyle bir şey yapmamız iğrençti. Ama kabul etmek zorundayım. Zaten olan da olmuştu.
Carinae: Peki, cumartesi akşam.
Yaptıklarıma, dediklerime inanamıyordum. Geçen sene biri bana gelip de "1 sene sonra böyle şeyler olacak" deseydi inanmazdım. Kafamdan zor da olsa düşüncelerimi atmaya çalışarak masama oturdum. Bir parşömen çıkardım ve tüy kalemimi mürekkep kutusuna daldırarak yazmaya başladım. Tom ise mektubu eline almış, okumaya başlamıştı.
"Sevgili abim, Draco Malfoy
Tom ile birbirimize alıştık sayılır. Birbirimizi koruyup kolluyoruz. Dersler de iyi gidiyor, ikimiz de başarılıyız. Annemler de merak etmesinler, ikimiz de iyiyiz. En ufak fırsatta malikaneye gelmeye çalışacağımdan emin ol. Sizleri çok özledim. Umarım noelden önce görüşebiliriz.
Varis konusunu da saçma bulduğumuzu unutma. En azından bizi anlayan birinin olması beni çok rahatlatıyor, iyi ki varsın.
Riddlelar'a da haber ver. Bizi - özellikle Tom'u - merak etmesinler. Umarım siz de iyisinizdir. En en yakın zamanda tekrar görüşünceye kadar kendinize çok iyi bakın, hoşça kalın!
~Carinae Riddle "
Özellikle abim olmak üzere ailemi ne kadar özlediğimi anladım. Daha okula yeni gelmiştik ama yine de onları görmeyi çok isterdim. Belki de başka bir yerde kalmamın etkisi vardı bunda.
Derin bir nefes alıp kağıdı zarfa koydum. Gece geç saatte baykuşumu bir yere gönderemezdim. Her ne kadar başına bir şey gelmeyecek de olsa içim rahat etmez, uyuyamazdım. Bu yüzden sabah güneş doğduğunda kalkıp baykuşumu gönderecektim.
Sabah gözümü Tom'un sesi ile açtım.
Tom: Hadi kalk artık.
Carinae: Saat kaç?
Tom: Dokuz buçuk falan.
Carinae: Bayağı geç olmuş. Erken kalkıp mektubu gönderecektim ben.
Tom: Merak etme, ben gönderdim. Zaten bugün ders yok. Sen de dinlenmiş oldun.
