RUHUMUN İZİ 🥀

Seni beklerken kendimi unutmuşum...

Artık eskisi gibi değilim ben.
Beni bulduğun gibi bıraksaydın keşke. Alıştırdın kendini bana. Seninle mutlu olmuştum ben. Sensiz mutsuz olmayı öğrendim. Hergün kafamı yastığa koyup ağlamayı öğrendim. Ben seni çok özledim. Sabahları mutlu uyanmayı çok özledim. Geceleri mutlu uyumayı. Saçlarının her telini, ellerinin her noktasını, gözlerinin her bakışını çok özledim.
Dün yine gökyüzünün masmavi görkemi ve hayalini çizdiğim beyaz bulutlarının altında seni bekledim. Uzaklarda gülümseyen gökkuşağının renkleri içinde aradım seni, yoktun. Yokluğun, bir canavarın dişlerinde yüreğimi kemirip durdu. Yokluğun cehennemim oldu, yokluğun zifiri karanlığım, yokluğun zindanım oldu. Belki bir köşeden çıkıp gelirsin diye bütün gün seni düşleyip, gözlerim ufukta, kucağım dolu sevgi ve yüreğimde binbir umutla seni bekledim... Baharlar yeşertip hayallerimde, ölesiye bir özlemle bekledim seni, gelmedin... Seni ne kadar özlediğimi bilmiyorsun. Bilsen; dağları, tepeleri aşar, denizleri, ovaları devirip çıkar gelirdin...
İçim özleminle dolup taşıyor, özleminle tutuşuyor gönül bahçemin çiçekleri. Yüreğimin bütün bentleri paramparça şimdi. Söz geçiremiyorum yüreğime artık. Düşlerime de sığmıyorsun, büyüdükçe büyüyorsun yüreğimde günbegün ...
Seni düşünüyorum. Seni düşünmek gökyüzü olmak gibi bir şey bazen, ya da rotası belli olmayan bir gemiye binip, yeni iklimlere yelken açmak gibi. İnsan olmayan bir adada inip, Robinson gibi insansız bir yaşam kurmak istiyorum. Ve o adada bir ömür yalnız seni beklemek istiyorum...

Bi' bilsen nasıl özledim seni
Bi' tarafım enkaz, bi' tarafım ölü
Olsa da konuşsa kalbimin dili
Solmadan gel artık aşkımın gülü

Geçmedi. oturdum, geçmedi. kalktım, bekledim, aydınlıkta bekledim, karanlıkta bekledim, sabah, akşam, öğle vakti güneşin altında bekledim, gelmedi. yazdım, sildim, sildikçe daha çok yazdım, yazdıkça yandım, sönmedi..