RUHUMUN İZİ 🥀

"Ve aşk.Herkesi ona benzetip,kimseyi onun yerine koyamamaktı.."

Papatyalar içinde iki mavi gül. Sonsuzluk koymuş adını bir kaç yılın hatrına, Satırlar hediye etti sarılsınlar diye yokluğunda Şimdilerde ceza veriyor onsuzluğun girdabında, Hak etmedim sevgilim yaşamayı, yokluğunun kıyısında.. Ben
Seni sevmeyi abartmış olabilirim, gereğinden fazla üstüne titremiş olabilirim.
Sevgimle boğmuş da olabilirim.
Gülüşünle yetinmiş, ne olursa olsun yeter ki olsun demiş olabilirim.
Gitmek için binlerce sebebim varken, kalmak için sebep bulmuş olabilirim. Olmayacak dua'ya amin demiş olabilirim, sana inanmış olabilirim.
Her olmaz'ından bir olur çıkarmış olabilirim, kendimi kandırmış olabilirim. Kırdığın kalp kırıklıklarımı ayaklarına batmasın diye kendim toparlamış olabilirim.
Yaralanmış, yanılmış, ağlamış, aldanmış, üzülmüş olabilirim.
Ben sevdiğimde ibadet eder gibi seviyorum, seninle yok bir ilgisi.
Çünkü ben başka türlü sevmeyi bilmiyorum.
Belki nasıl karşılık vereceğini bilemedin, belki amin diyemedin, belki aynı ateşte yanacak cesaretin belki de bu aşka karşılık verecek gücün yoktu.
Belki de böylesi sevilmeye inancın. Olsun.

Benden sonrası da güzeli de olacak elbet.
Ama kimse Gülüşünle yetinmeyecek bir daha.
Gözlerine aynı aşkla bakmayacak ve her sarıldığında Allah'a teşekkür etmeyecek. Seni senden önce düşünmeyecek, yokluğundan varlık yaratmayacak.
Ulu orta sevmeyecek seni.
Büyük kırgınlıklara rağmen, bir gülüşüne yenik düşüp affetmeyecek seni.
Kusurlarına rağmen sevmeyecek, yüzüne vuracak her fırsatta.
Beğenmediğin yanlarından öpmeyecek.
Benim baktığım gibi bakmayacak ve şiirler yazılmayacak gülüşlerine..
Gözlerimi unutacaksın, gülüşümü, yüzümü, saçlarımı, bizi..
Ama yaşattığım duyguları unutamayacaksın.
En geç, kalbini aynı yerden kırdıklarında hatırlayacaksın..

Ve ben, belki de o zaman ibadetime amin diyen biriyle olacağım…

Her zaman kavuşmayı beklemek ama kavuşamamak. Kavuşamayacağının farkında olmak, bunu kalbe sığdıramamak çok koyuyor insana..