RUHUMUN İZİ 🥀

Hayat zalim bir hüzün

Senden vazgeçiyorum.
Defalarca denedim. İhtiyaç duyduğumda sana ulaşmayı denedim.
Bana, ben olduğum için kızdığın herşeyimi bize uyumlamayı denedim. Sana, sende olduğu için kızdığım her şeyini anlamayı ve ortak bir yol bulmayı denedim.
Beklediğinde yanında kaldım, istediğinde yalnız bıraktım.
Yollar aradım.
Senin için benim için ilişkimiz için. Susarak, konuşarak, tartışarak, giderek, kalarak denedim.
Tamir ettim tekrar kırıldı. Hayal kırıklığım anlaşılmadı. Başka zamanlarda aynı yerlerden canım acıdı. Belki gitmemi göze aldın, belki gideceğime inanmadın, belki içten içe gitmemi istedin.
Neyi istediğimi duymadın. Kendine bakmaktan beni görmedin. Neye üzüldüğümü dinlemedin. Benimle kutlanacak iyi bir günün veya dertleşecek kötü bir günün hayalini artık kurmadığını anladım. Senden vazgeçiyorum.
Benim de bitebilen bir gücüm var. İnsanım. İnsanın kendisinden beklenen bir adım kalmadığında ve vazgeçtiğinden hiç bir beklentisi olmadığında vazgeçer. Bazen gürültülü bir hesaplaşma ile, bazen sessiz bir yasla vazgeçer. Çoğunlukla terk ettiğinde, ya da terk edildiğinde değil, içinde ona ait son umut bitiğinde vazgeçer. Bende senden vazgeçiyorum. Senin yanında ben kendim değilim. Seni mutlu etmek için, kendimi üzmekten yoruldum. Zamanı geldiyse artık, ben alamadığım her duygumun sorumluluğunu alıyorum. Seninle geçirdiğimiz güzel anıların artık seninle yenilenemeyeceğini biliyorum. Bugün artık elimden gelen herşeyi yaptım diyebiliyorum. Üzgünüm ama toparlıyorum. Ben artık kendimden vazgeçmemek için senden vazgeçiyorum.