Eğer İzin Verirsen

BÖLÜM 12: TEHDİT

Merhabalarrr...Bölüme başlamadan önce oy, ve bir kalp bırakır mısınızz? İyi okumalarr..🌸

✿ ❁ ✿ ❁

Annem önden içeriye girerken, mahcup bakışları ile Bade de arkadan içeriye girdi. Annemi karşımda görmem ile birlikte birden ayağa kalktım. Kollarını açtı. Bana sarılmak için kollarını açtı. Yetimhaneden çıktığım zaman geldiğinde, ondan benden uzakda olmasını istemiştim, başka bir şehre gitmesini. Sadece telefon ile iletişim kuruyorduk. Sarılacağı zaman engel oldum. İstemiyordum.

"Kızım..." dedi. Dememeliydi. Artık pek bir anlamı yoktu çünkü. Gerçi ben de hâlâ anne diyebiliyordum işte.

"Senin ne işin var? İzmir'de ne işin var?"

"Dayanamadım geldim. Seni özledim. Beni kendinden uzak tutmana izin vermeyeceğim artık."

"Doğruyu söyle, yalanlarına tokum." diyerek koltuğa geri oturdum. Bade ile yine konuşmadan anlaştık. Bizi yalnız bırakmıştı.

Derin bir iç çekerek yanıma oturdu. Olabildiğince koltuğun köşesine kaydırdım kendimi. "Ev sahibi, evi satacakmış. Kiralar çok yüksek."

"İnanamıyorum sana."

"Hastayım, biliyorsun."

"İşten atıldım! Farkında mısın? Elimden geldiği kadar yardım ettim sana ben."

"Yeni iş bulsan." dedi utanmaz bir şekilde. Hiç mi utanmıyordu gerçekten? Gözlerinin içine baktım, istemesem de baktım.

"Hiç utanmıyorsun değil mi?" dedim nefret edercesine bakarak.

"Öleceğim ben. Ne utanmasından bahsediyorsun?"

"İleri seviyede olmadığını söyledin. Tedavi oluyorsun işte."

"Para mı kaldı?"

"Tamam.Bulurum iş. Yeter ki git." dedim.

"Gidemem!Burada kalacağım."

"İstenmiyorsun diyorum!" dedim ayağa kalkarak. O da benimle birlikte ayağa kalktı.

"Emin misin?" dedi. Sinsi bir gülüş sergiledi.

"Fazlasıyla!" dedim kendimden emin bir şekilde.

"Kapıdaki sarının ne yaptığını biliyorum Lavinya." dedi tehditkâr bir şekilde.Sarı derken Bade'den bahsediyordu. Ne demek istiyordu anlamıyordum. Bade ne yapmış ise benim haberim yoktu. Zırvalıyordu.

"Bir adı var onun."

"Bade! Badeydi değil mi? Bade Mercan."

"Evet Bade'ydi." bana doğru birkaç adım attı. Kulağıma fısıldadı. "Ne yaptığını bilsen, aklın hayalin durur kızım." dedi ve geri çekildi.

"SAÇMALAMA!" sesim fazla yükselmişti.Kapıya doğru baktım ve tekrar anneme. Bu sefer biraz alçalttım."Saçmalama.Ne yalan atıyorsan söyle."

"Yalan değil.İster inan, ister inanma. Madem beni istemiyorsun. Polise gitme vakti gelmiş." koltuğun üzerindeki çantasına uzandığı an kolunu sıkıca tuttum. "Kal burada!" dedim ve kapıyı açıp sertce tekrar kapattım. Kapıdan çıktığımda koridorda Bade vardı. "Hah! Ne konuştunuz?" dedi Bade.

"İstemiyorum ben bu kadını. Burada kalacağını söylüyor."

"Allah korusun!" dedi Bade.

"Tehdit ediyor." dedim.

"Ne tehdidi ediyormuş ya? Geberteceğim bak bunu ben. Annen falan dinlemeyeceğim."

"Seninle tehdit ediyor." dedim. Yanlış anlamıştı. "Öldürür müymüş beni?" diyerek kahkaha atmaya başladı. Kahkahasını böldüm.
"Senin ne yaptığını biliyormuş. Polise gideceğim diyor." ciddiyete büründü. Bu anları pek göremezdim. "Ne görmüş ya!? İnanmadın değil mi buna?"