Warning: R-18, severe.
✎
CURSE's POV
A warm tickle woke me up. I blinked a few times, letting my eyes adjust to the blurry shapes around me. Then, it hit me – sunlight. A bright ray sliced through a crack in the wooden wall, painting a dusty gold line across the hay bed I was lying on. Moreover, the scratchy hay felt different under me this morning. Not bad, but different. I stretched, feeling a yawn erupt from my mouth. Umupo ako, dala-dala ang kumot para itabon sa aking hubad na katawan. I took in the scene, roaming. I was still in the barn. Sunlight streamed generously through the high windows and It's actually felt warm on my skin, like a friendly hand saying good morning.
Iginala ko pa ang aking mata, may hinahanap. Mabilis rin naman itong natigil nung makita ko ang aking inaasam.
It's Radge.
For a moment, I keep sitting on my bed, soaking in the sunbeams and watching Radge kneeling on the ground in front of me. Actually, maayos na talaga ang sistema ko at hindi ko na nararamdaman pa ang init tulad nung naramdaman ko kagabi. Mukhang nawala na yata ang epekto nung drug. And, because of that, I already feel fine, though ramdam ko pa ang sakit na nang-gagaling sa aking ibaba, my private part. Still, overall, it was a good feeling, different, but good.
"Why are you kneeling?" I asked.
Hindi siya agad nakasagot.
Nakaluhod si Radge sa sahig sa tapat mismo ng higaan. Wala siyang suot na shirt but he's already wearing pants for the bottom part. Hindi pa siya nagsasalita pero ramdam ko ang pangamba at bahagyang takot na bumabalot sa sistema niya. Hindi rin siya makatingin sa akin at nanatili lang na nakaharap sa sahig, animo'y bumubwelo sa kanyang isasagot.
"Don't leave me..." He declared but I could feel the nervous in it. "I'll do anything."
Bahagyang nagsalubong ang kilay ko at humigpit ang kapit sa kumot na hinaharang ko sa aking katawan habang nakaupo. "Stop it. Lumapit ka nga." Utos ko. Narinig ko pa muna ang pagbuntong-hininga niya bago ako sinunod. Umupo siya sa aking gilid kaya tinitigan ko siya. Ganoon rin siya sa akin, namumungay at nangangamba ang kanyang ekspresyon. "Why are you kneeling?" Pag-uulit ko.
"I'm sorry..." Bumaba ang tingin niya, kinakabahan. "Lumabas ako para mag-ibig ng tubig. I know you will probably take a shower when you wake up kaya gusto kong iready na..." Bumigat ang paghinga niya. "Nakasabay ko si Nathan kaya may nasabi siya sa akin..." Bumalik ang kanyang tingin. "You take a substance for sexual desire?"
Saglit akong natigilan.
They already know...
Bumuntong-hininga ako at saglit na napahilamos ng mukha. "Kasalanan namin. Hindi namin alam kung ano 'yon but we still took it..."
"And, that's why I'm kneeling. I'm sorry. Kung alam ko lang, hindi ko sana sinamantala ang oras na 'yon para angkinin ka. Wala ka sa wisyo that time and—"
"Stop it, Radge!" Suway ko. "Na-drug lang ako pero alam ko pa rin naman ang ginagawa ko. Stop saying sorry!" Mas tumalim ang aking tingin. "Pinagsisisihan mo na ba ang ginawa mo? Ayaw mo ba nung ginawa natin?"
"No... I just wanted to say—"
"Then, stop saying sorry! Nasa katinuan ako at alam kong ako ang humingi ng nangyari sa atin kagabi." I sighed. "I'm fine about it, Radge. Tanggap ko. Wala akong pinagsisisihan." Pasimple akong napayuko dahil naramdaman ko ang pag-iinit ng aking pisngi, nahihiya dahil sa pag-amin.
