KELEBEK ÖMRÜ (TÖRE) {TAMAMLANDI}

Özel Bölüm 3 (Dersim)

Selamün Aleyküm, Ramazan Bayramanız Mübarek Olsun 

Ayy ben geldim.Hemi de HazBer kurgusuna özel bölüm olarak.Şaşırmayalım(!) ben hâlâ şoktayım.😅

- Doğunmayın bena çoğ fenayım çoğ -🤧

Heyecanlandım; yeniden buraya, bu kurguya ait bir şeyler yazıyor olmak kalpte çarpıntı yaptı.Dile dolay koskoca dört yıl sonra buraya yazıyorum a be okurcanlar ben gariban Dramiçe duygusala bağlamazsa olmazdı 😁

Bölümde yeterince duygusala bağlayacağız zaten, gözlerimizin yaşlarını bölüme saklayalım.

Koli koli mendiller hazır mı?Bu gidişle fiyatları iyice patlatacağız(Yaptım yine yıllık esprimi, masumlukakanemoji*)

Okuyun gelin de konuşalım, heyecanımı paylaşalım 🥹

Keyifli Okumalar 💙

Bölüm Şarkısı : Kolpa & Yaprak Çamlıca - Unutmadım

Gözleri her şeyi anlatıyordu aslında ama benim yüreğim gözleri yalan konuşsa bile inanacak kadar sevmişti onu.Ve ben içimdeki sevgi kadar sevilmemiştim gözlerinde...

Saç tellerimden tırnak uçlarıma değin acı bir gün daha geçirdim.İçimden ne zamana kadar böyle devam edecek, diye sorsam da bir başka deyişle yüzüme yüzüme vuruyordu gerçekler: Hiç geçmeyecek bir aşkın ıstırabını kendi içinde kendini katletmiş bir adamın merhametsizliğiyle taşayacaktım ömrüm boyunca...

1 Gün Önce

Güne gözlerimi bilinmez bir mutlulukla açtım.Uzandığım yatakta gerinerek vücudumu esnetirken bana yakışır bir şekilde gülümsedim, boy aynamdan yan bir görüşle kendime göz kırptığımda mavi hârelerime eş düşmüş gamzemle daha bir gülme isteği içime oturmuştu.Deli diye düşünenleri bir tarafa bırakayım da babam gibi iki yanağımda da gülümseyince açılıveren bir gonca misali gamzelerim beliriyor, ikizime zıt yanaklarımda bulunması annemin daha çok hoşuna gidiyordu.Zaten Ariya'nınki de çenesindeydi, anneminki gibi.Benimki de babamdaki gibi işte.

Heyecanımı dizginlemeyi hiç başaramadım, çocuk gibi olduğum zamanları saymazsak Ariya'ya zıt ben daha çok naiftim.Kırılgan yapım olduğunu düşünürlerdi, yalan da değildi ki; öyleydim.Çok çabuk gözlerim dolardı mesela, hiç tartışmaya giremezdim ya da çok utangaçtım kardeşlerime göre.Annemden almışım huylarımı, babam hep böyle söyler.

Düşüncelerimin yön verdiği ayrımlar ve benzerlikler yatakta doğrulmamı engellerken, ansızın kapımın çalınmadan açılmasıyla korkmuş, girdiğim hayal aleminden uyanmamla süratle doğrulmuştum başımın etini yemeye gelen kardeşimle.

Mızmız bir edada ve ergenliğinden yeniden kendisini neyin üzdüğünü anlamadan bas bas bağırıyordu: "Abla yaa, Boran ağabeyime artık bir şey söyle!"

"Yine ne oldu da kızdırdı seni küçüğüm?"

Yorgun bir tınıda kardeşime destek çıkarken, her an ağlayacak olmasına kaşlarımı çatıp asla büyümeyecek Boran'ın Aysima ile sürekli uğraşacak olması kız kardeşimi bunaltıyordu.Haksız da sayılmazdı, Boran fazla düşüyordu üzerimize ama Aysima onun içinde bizim içinde farklıydı, evin küçüğü olması üzerine titrememizde de etkiliydi tabi.Her ne kadar Boran onu delirtip uğraştırsa da.