❝Aşk uğraştırıcı bir duyguydu ama sonunda zafer senin olduğunda bütün çileler bir hiç oluyordu.❞
Anonim: Sence kırık kalpler mi birbirini tamamlar, yoksa bir kırık kalp birini mi tamamlar?
Altay: Kırık kalpler her zaman birbirini tamamlar.
İLK BEŞ B...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💌
Geçmiş, her şeyi bitirmeden bitmezdi. Geçmişin bitmesi sadece, her şeyle yüzleşmekle mümkündü. Her şeyi atlatman gerekiyordu. Her şeyi bitirmem gerekiyordu. Geçmiş, anca o zaman bitiyordu.
En yakın arkadaşım, sırdaşım dediğim kişi tarafından ihanete uğramıştım ben. Kötü hissettirmişti. Hem de çok.
Şimdi geçmiş yeniden önümdeydi. Onun aynı olan sarı saçları, elinden tuttuğu küçük kız çocuğu...onun tıpatıp kopyası olan kız çocuğu...
Selma beni görmenin olduğu şaşkınlığıyla gözleri fal taşı gibi açıldı. Kızının elini sıkıca tutarken gözlerini benden çekti. Bana bakmaya utanıyordu.
Altay bana dönmüş, tepkimi izliyordu. Ne tepki verebilirdim ki? İfadesizlik.
Ortamda ki hava herkesi boğmaya başlamıştı. Birinin bu havayı bozması gerekiyordu. Bu havayı bozan kişi ben oldum.
"Kızın aynı senin gibi," dedim. Selma onunla konuşmama şaşırmış gibi öylece kaldı. Zümra annesine bakarken Selma kızına dönerek "Beni burada bekle tamam mı? Zümra'yla konuşup hemen geleceğim." dedi.
Altay "Ben yanında dururum." dedi büyük bir ifadesizlikle. Selma Altay'ın ona olan tavrına üzülmüştü. Selma tek bana değil, herkese ihanet etmişti. Altay'a da.
Selma kızından ayrıldı ve bana yaklaştı. Gözlerimi ondan hiç çekmiyordum. Selma yanıma geldi ve utançla yerinde kaldı.
Neyden utanıyordu? Kendi rızasıyla yaptığı şeylerden mi?
İfadesizlikle "Yolun ortasındaydı. Onu görmeseydik ve ani fren yapmasaydık..." derken beni böldü.
"Devamını getirme lütfen."
Sustum. Onunda istediği gibi. Kollarımı önümde toplarken "Evlendin mi?" diye sordum. Selma sadece başını aşağı yukarı salladı. Histerik bir biçimde gülerken "Bir kızın da var." dedim. Selma yine başını salladı.
"Şaşırdım," Selma gözlerini bana dikerek soru işaretleriyle bakıyordu. Neye şaşırdın der gibi bakıyordu.
"Bir adamı harabe bir şekilde bıraktıktan sonra mutlu olman, kendine bir yuva kurman... şaşırtıcı."
Selma cümlelerimle tokat yemiş gibi oldu. Bunu beklemiyor olacakki, şaşırmıştı.
Bir şey diyemedi, çünkü haksızdı. Suçluydu. Onu çok seven bir adamı aldatmıştı, başka bir adamdan hamile kalmıştı ve o bebeği aldırmıştı.
Selma aniden "Geçmiş için, ne desem yararsız ama üzgün olduğumu bil. O günler aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyorum." dedi.
Alayla "Yaptıklarının bir nedeni yoktu Selma." dedim. Bu sefer Selma alayla güldü. Kaşlarım çatıldı.
