KIRIK KALPLER

•19. ANAHTARLI OYUNLAR

Bölüm şarkıları;

Sickick, İnfected

Mavi-gri, Altüst olmuşum

•

"Evet bayanlar ve baylar, asıl oyun şimdi başlıyor!"

Duyduğum sesle arkama döndüm. Ersin tam karşımızda gözlerindenki muzip bakışlarla bize bakıyordu. Altay'a baktım, Altay'ın gözleri abisinin üzerindeydi. Rauf Bey'e baktım. Onun da gözleri Ersin'den başka bir yere takılmıyordu.

Ersin Gizem Hanımın mezarının tam önüne geldi ve durdu. Gözleri annesinin mezar taşına kaydı. Neredeyse beş dakika boyunca annesinin mezarına baktı. Sonra yere doğru eğildi ve avucuna biraz toprak aldı. Elini kaldırdı ve yavaşça o toprağı yeniden toprağım üstüne dökmeye başladı. Bunu bir daha yaptı, bir daha ve bir daha...

"Herkesin sonu bir gün burası, öyle değil mi?" Gözleri üçümüzün üzerinde yavaşça dolaştı. Yeniden mezara döndü. "Oyunumuza maalesef katılamayacaksın ama sen de seyirci olabileceksin. Zaten bu oyunda ben de seyirci olmayı yeğlerdim."

Dediklerinden hiç bir şey anlamıyordum. Oyun? Ne oyunundan bahsediyordu? Altay'a yeniden baktım, o da bana. Onun da hiç bir şeye anlam veremediğini gördüm.

Altay abisine döndü. "Ne diyorsun?" Ersin'in boğazından hırıltılı bir gülme sesi geldi. Mezardan ayrıldı ve ayağa kalktı. Kardeşine döndü. "Canım kardeşim. Hafızanın yerine gelmesi beni gerçekten çok mutlu etti. Bir an gerçekten hiç bir şey hatırlamayacaksın sandım." Altay'ın kaşları çatıldı.

"Herşeyi açıkça anlat. Buraya gelmenin sebebi ne?" Ersin Altay'ın tam önüme geldi. Ersin Altay'dan biraz daha uzundu ama vücudu onunki kadar iyi değildi. Altay'ın gerçekten çok iyi bir vücudu vardı ama konu şuan kesinlikle bu değildi!

Ersin kardeşine üstten baktı ve yüzüne eğildi. "Oyunu kim başlatsın kardeşim? Nereden başlayalım?" Gözleri Rauf Bey'e kaydı. "Sen söyle, nereden başlayalım Rauf Korkmaz?" İğneleyici sesi Rauf Bey'e bir etki yapmadı. Sadece izliyordu.

Ersin bana döndü. Gözleri beni taradı ve kısık sesle konuştu. "Zümra hanımın burada olması beni şaşırtmadı aksine daha da neşelendirdi. Oyunda onun da olmasını istiyordum zaten." Hiç bir şeye anlam veremiyordum. Gerçekten zihnim artık hiç bir şeyi kaldıramıyordu.

"O zaman başlayalım!" Hafif yüksek çıkan sesiyle irkildim. Etrafa baktım. Herkes gitmişti. Şuan sadece üçümüz vardık ve bizi sadece dinleyecek, izleyebilecek Gizem Korkmaz...

Ersin cebinden bir flash çıkardı. Arka tarafta duran arabasına ilerledi ve içinden bir bilgisayar çıkardı. Elinde ki bilgisayarla yeniden yanımıza geldi. Toprağın üzerine oturdu ve bilgisayarı açtı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Rauf Bey'in sinirli çıkan sesiyle Ersin daha da fazla gülümsedi.

Ersin vakit kaybetmeden flashı bilgisayara taktı ve bilgisayarı üçümüzün de göreceği şekilde bize çevirdi. Ersin bize baktı ve heyecanla konuştu. "Hazır mıyız?"

Ersin parmağını bilgisayara vurdu ve bir video başladı.

Siyahlar içinde bir adam vardı. Bu adamı tanımak tamamıyla imkansızdı. Elinin arkasında bir bıçak vardı. Adamın biraz ilersinde bir kız vardı. Onun saçlarının renginİ az da olsa seçebilmiştim. Turuncu saçları vardı. Elinde ki telefonda biriyle konuşuyordu ama videoda ses yoktu.

Kız ilerlerken adam onu takip etmeye devam etti. Video böyle ilerlerken kız durdu ve arkasına döndü. Adam hemen bir duvar kenarına girdi. Kızın yüzü çok seçilemiyordu çünkü gece vaktiydi.