KIRIK KALPLER

•13. YENİDEN HİSSETMEK

Bölüm şarkıları;

Dedüblüman: En dibine kadar

İsabel rosa: older

*************

Zümra beş yaşındayken...

Zümra annesine yalvarıyordu, gitme diye. Zümra babasına yalvarıyordu, gitme diye. Babası gidiyordu, annesi gidiyordu ve Zümra amcasıyla tek kalıyordu...

Babası hemen geleceklerini söylemişti ama o günden iki gün sonra gelmişlerdi. Bu her zaman böyleydi, kısacık zamanların içine günler girerdi.

Zümra o adamdan saklanmaya çalışıyordu, ondan korkuyordu. Odasında ki kıyafet dolabına girmiş, kıyafetlerin arkasına saklanıyordu. O adamın onu burada bulamayacağını düşünüyordu. Keşke düşündüğü gibi olsaydı...

Odanın kapısının açılma sesi geldi küçük Zümra'nın kulağına. Nefes bile almamaya çalışıyordu ama nafileydi, o adam onu duymuştu. "Küçük kızım, neden saklandı? Aşağıda bebeklerle oynayacaktık ama!" Zümra onun sesini duyunca bile korkuyordu. Ondan herşeyiyle korkuyordu.

"Hadi ama güzel kızım, neredeysen çık ortaya!" diyerek bağırdı Zümra'nın amcası olacak Halil. Zümra korkudan ağlıyordu ve anlamadan boğazından bir hıçkırık koptu. Halil, onun sesinin nereden geldiğini anladı ve dolaba doğru ilerledi. Zümra kıyafetlerin arasına daha fazla girmeye çalışıyordu ama bu gece asla saklanamayacaktı...

Ve dolap açıldı... küçük Zümra geriye kaçmaya çalışıyordu ama Halil'in eli ona doğru uzanıyordu. "Hadi küçük kızım, oyun oynayacağız sadece." Zümra'yı sonunda dolaptan çıkardı. Zümra onu itmeye çalıştı ama Halil'e hiç bir etkisi olmadı.

Zümra dolaptan çıktığında küçük yumruklarıyla Halil'e vuruyordu. Bu Halil'i tahrik ediyordu. O böyle bir psikopattı.

Dünya böyle insanları barındıracak kadar kötüydü.

"Küçük kızım, hadi! Aşağıda oyuncaklar var, beraber oynayalım." Zümra Halil'e vurmayı sonunda bıraktı. Zümra kafasını kaldırıp yavaşça ona baktı. Oyun mu? O oyun oynamayı çok severdi ama bu adamdan da korkuyordu. Ne yapacağını bilmiyordu.

Küçük Zümra mazlum sesiyle "Oyun mu?" dedi. Halil onu kandırmanım verdiği mutlulukla kafa salladı. "Evet oyun biricik kızım. Hadi!" diyerek onun elinden tuttu ve aşağıya indirdi. Salonda Zümra'nın oyuncakları vardı. Zümra onları görünce hemen oraya koştu Halil'de peşinden...

Zümra oyuncakları eline alıcakken Halil onu durdurdu. Zümra ona baktığında ise Halil pis gülümsemesiyle konuşmaya başladı. "Oyun oynaman için, benimde istediğimi yapman lazım ama." Zümra ne olduğunu anlamıyordu, o sadece beş yaşında ki bir çocuktu. Nereden bilebilirdi başına böyle şeyler geleceğini?

Zümra "Ne yapacağım ki?" diye sordu gözlerinde ki ıslaklıkla. O Halil'den korkuyordu, bunun nedeni ise galiba hissetmesindendi. Halil küçük kızın elini tuttu ve bilikte koltuğa geçtiler. Halil Zümra'yı kucağına aldı. Zümra korkudan haraket bile edemiyordu.

Halil'in elleri Zümra'nın bacaklarına doğru kaydı. Zümra anlamıştı, onun ne yapacağını o küçücük yaşında bile anlamıştı. Halil'in ellerini itemiyordu çünkü ellerini bile hapsetmişti Halil. Zümra kısık sesle ağlamaya başladı. Halil sadece yüzünde ki pis gülümsemeyle ona dokunuyordu.

Elleri Zümra'nın iki bacak arasına gitti ve dokundu. Zümra öyle bir çırpınmıyorduki ama maalesef fayda etmiyordu. "Yap...yapma!" diyerek ağlıyordu Zümra. Halil ise daha fazla heyecanlanıyordu.