❝Aşk uğraştırıcı bir duyguydu ama sonunda zafer senin olduğunda bütün çileler bir hiç oluyordu.❞
Anonim: Sence kırık kalpler mi birbirini tamamlar, yoksa bir kırık kalp birini mi tamamlar?
Altay: Kırık kalpler her zaman birbirini tamamlar.
İLK BEŞ B...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
•
5 yıl sonra
Hayatın gözünün önünden geçip giderdi ve sen bunu asla fark etmezdin. Ben fark edemedim. Bu geçen zamana asla bir anlam veremedim. Bu zaman nasıl geçti diye düşünerek zamanımı harcadım.
Herşey değişmişti. Ben değişmiştim. Zaman benimle birlikte değişmişti. Eski beni kendimde asla göremiyordum.
İçimde ki duyguları saklamayı en güzel şekilde öğrenmiştim. İnsanlara ne kadar duygularınızı gösterirseniz insanlar sizi o kadar kullanır.
Önümde duran belgelere bakıyordum. Dün içtiğim içkiler yüzünden beynim asla kendini işe veremiyordu. Birden kapım açıldı ve içeriye o girdi.
Hayatıma sonradan giren ama hayatımın doğru kişisi...
Esila Tunç.
Yüzünde ki kocaman gülümsemeyle yanıma geldi ve arkama geçip kollarını arkadan bana sardı. Benimde ellerim onun ellerine gitti.
Yanağıma küçük bir öpücük bıraktı ve geri çekildi. Karşımda ki koltuğa oturdu. Yeniden onun güzelliğini inceledim. Uzun sarı saçlarını sıkı bir atkuyruğu yapmıştı. Yüzüne hafif bir makyaj yapmıştı ve dolgun olan dudaklarını kırmızı rujuyla belirginleştirmişti. Hafif çelik gözlerine sürdüğü far gözlerini açmıştı. Beyaz teninin üzerinde ki koyu yeşil takım ona çok yakışmıştı.
Esila gülümsedi ve "Sana bugün işe gelme dedim, ben hallederdim. Neden kendini bu kadar zorluyorsun?" Dedi. Dün çok içtiğimi ve şuan ayakta zar zor durduğumu biliyordu.
Ona gülümsedim ve elimde ki dosyaları kenara koydum. Bugünlük işim şimdilik bitmişti. Biraz Esila'yla sohbet edebilirdim. "Bitti zaten işim merak etme. Az sonra çıkarım."
Esila tamam şeklinde kafasını salladı. Telefonuna bildirim geldi ve eline telefonu aldı. Bende bu sırada düşüncelere daldım.
Bu beş yılda ne olmuştu?
Çok şey olmuştu.
Babam ve annem hapishaneden çıkmıştı. Doğa ölü olduğu için bir kanıt bulunamamış ve onlarda serbest bırakılmıştı. Bu çok saçmaydı. Kendi ağızlarıyla söylemişlerdi zaten, o zaman neden böyle olmuştu? Umursamadım.
