နှလုံးသားနဲ့နာတောျမူပါ:အပိုငျး(၃၃)
ဝေးရရငျဆိုတဲ့အသေးစားပူပငျမှု
"အဲ့နေ့က ဖိုးညိုပုံက ငါ့မကြျလုံးထဲကကို မထှကျဘူး၊တဈလြှောကျလုံးသူမြားတှကေို စ နတောအကောငျး၊သူ့အလှညျ့ကြ ငိုတာရပျတောငျမရပျဘူး"
"ဟုတျပါ့!စနျးလှငျ၊စနျးလှငျဆိုပွီး ငိုသံပါကွီးနဲ့ခေါျနတော မသိရငျ စနျးလှငျကပဲသူ့ရညျးစားလိုလို၊အဖလေိုလိုနဲ့"
ကိုတိုးကွီးနဲ့ဇငျကို့ရယျသံက ပဲ့တငျထပျသှားတဲ့အထိ ကယြျကယြျလောငျလောငျ။ဖိုးညိုက အမွငျကတျစှာနဲ့ မကြျစောငျးကွီးထိုးရငျး "အေးပါ မငျးတို့ရယျထားပါ" လို့ မခြိတငျကဲအံကွိတျသံနဲ့ပွောတယျ။
ဖိုးညိုလဲရှကျအမျးအမျးကွီးနဲ့သာ တငျးခံထားရတာ။သူ့အဖွဈကလဲ ဘယျသူကွားကွားရယျခငြျစရာကွီး။သူဆှဲခေါျခဲ့မိတဲ့ မစိနျကွညျက တောျတောျလေးကို စိတျထားပွညျ့ပွီး လူငယျဘဝကိုနားလညျပေးနိုငျသူမို့သာ ပွူနာကွီးကွီးမားမားမဖွဈခဲ့ခွငျးပငျ။
သူ့ကိုရယျနကွေတဲ့လူတှကေို အမွငျကတျကတျနဲ့ကြိနျဆဲနတေုနျး လူတဈယောကျရဲ့ အောျခေါျသံကသူတို့နားထဲရောကျလာတယျ။ခေါျလာတဲ့ နာမျစားကိုကွားရပွနျတော့ ဝိုငျးအရယျခံရတဲ့လူက ပိုငျစိုးဖွဈလို့သှားပွနျတယျ။
"ဆရာပိုငျစိုး၊ဆရာပိုငျစိုး ရှိလား"
ကိုတိုးကွီးက ပွုံးစိစိနဲ့လှမျးအောျတယျ။
"မငျ့ ဆရာပိုငျစိုး ဒီဘကျမှာဟေ့!"
ပိုငျစိုးရှကျသှားရတယျ။မောငျပွူးသူ့နားကိုရောကျလာတော့ ထိုငျနရောကနေ ဆတျခနဲထပွီး မောငျပွူးရဲ့ပါးစပျကိုလကျဖဝါးနဲ့ပိတျကာမိလောကျမဲ့အထိ ပြာပြာသလဲဖွဈသှားရရငျး...
"ဟာ ဟိတျကောငျ၊မငျးကို ငါ့နာမညျရှေ့ ဆရာတပျမခေါျဖို့ပွောထားတယျလေ"
"ဆရာထိုကျနှယျရဲ့သူငယျခငြျးဆိုတော့ ဆရာကလဲ ဆရာပိုငျစိုးပဲပေါ့"
"မငျးကတော့ မနိုငျတော့ဘူး အခုကဘာဖွဈရပွနျပွီလဲ"
"ဘာမှမဖွဈဘူး ဆရာထိုကျနှယျကစာပေးခိုငျးလိုကျလို့"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
နားနဲ့မနာ၊ဖဝါးနဲ့မနာ...နှလုံးသားနဲ့နာတော်မူပါ...(ongoing)
Romantizmသို့/ နွယ်ရေ...နားနဲ့မနာ ဖဝါးနဲ့မနာ..နှလုံးသားနဲ့သာနာတော်မူပါ။နွယ့်အပေါ်ကို တဏှာတစ်ဖက် သဒ္ဒါတစ်ဖက် နဲ့လှေနံနှစ်ဖက်နင်းမိပါပြီ။နွယ့်အပေါ်ကို ချစ်ကြိုက်တာအပြင် မြတ်နိုးတာပါဆင့်နေမိပြီမို့ အခုရည်းစားစာခေါ် ပိယပဏ္ဏကို ရေးလိုက်ရပါတယ်။
