အပိုင္း(၂၆)
မင္းကငါ့ရဲ့ႏွစ္ေယာက္မရိွတဲ့ ပိုးစိုင္ေလး
"မင္းအဲ့လိုပဲလုပ္ေနေတာ့မွာလား...အဲ့လိုဆို ငါဆက္မသင္ေပးေတာ့ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္လုပ္တာမွားေနလို႔လား"
".......အဲ့ဒါကို ငါ့ပါးစပ္ကေနကိုထုတ္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ပိုင္စိုး၊မင္းလက္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့"
"မေလ်ာ့ဘူး...ေယာက်္ားတို႔ရဲ့ဆြဲေဆာင္မႈက ဇြဲလံု႔လပဲတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တတ္ေအာင္သင္မွာ"
"အဲ့ဒါဆို ငါသင္တာကိုသင္တဲ့အတိုင္းလုပ္!ေနာက္တစ္ခါလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေနရင္ မင္းကိုငါဆက္သင္မေပးဘူး"
"အင္းပါ အင္းပါ..."
အေခ်အတင္စကားေျပာၿပီးေတာ့ ထိုက္ႏြယ္မွာ စိတ္ကို မနည္းဆြဲဆန္႔လို႔ထားရရင္း အိုးစည္ကိုျပန္လြယ္လိုက္တယ္။ပိုင္စိုးကလဲ မတီးခင္ကတည္းကဟိတ္ဟန္ကို အျပည့္ထုတ္လို႔ ေျခကိုခ်ဲတယ္။ခဏေနေတာ့ ထိုက္ႏြယ္ရဲ့ အိုးစည္သံနဲ႔အတူ ပိုင္စိုးရဲ့စည္းခ်က္နရီ ေပ်ာက္ရွေနတဲ့ အိုးစည္သံက အတူတကြပူးေပါင္းလို႔ထြက္လာျပန္တယ္။အဲ...ခဏေနရင္ေတာ့ ထိုက္ႏြယ္ကလြယ္ထားတဲ့အိုးစည္ကိုခြၽတ္ပစ္လို႔ထားခဲ့ၿပီး ပိုင္စိုးကေတာ့ 'သူဘာမွားသြားလို႔လဲ ' ဆိုတဲ့ရုပ္နဲ႔က်န္ခဲ့လိမ့္မယ္။
တိုးႀကီးတို႔မွာ တိုးနယားရဲ့ေခါင္းကို ေရႊခ်ည္ထိုးေနရင္း ေခါင္းတစ္ခါခါျဖစ္ေနရတယ္။ဇင္ကိုမွာဆို အေတြးနက္ေနပံုနဲ႔ စဥ္းစားေနရင္း...
"အိုးစည္တီးတာက အဲ့ေလာက္ခက္တယ္လား...ငါေတာ့သင္လိုက္တာ သိပ္မခက္ခဲ့ဘူးလားလို႔"
ဖိုးညိုကလဲ တိုးနယားရဲ့ကိုယ္လံုးမွာတပ္ဖို႔ႂကြပ္ႂကြပ္ႀကိဳးေတြကိုအမႊားအမႊားျဖစ္ေအာင္လုပ္ရင္း ဝင္ေျပာတယ္။
"ငါဆိုသင္စရာေတာင္မလိုဘူး...တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္စမ္းၿပီးတာနဲ႔ တတ္သြားတာပဲ"
"ေအးေလ...ဘယ္လိုတီးတီး အသံထြက္တဲ့အိုးစည္ကို ပိုင္စိုးကဘယ္လိုတီးေနလို႔ သင္မရျဖစ္ေနတာလဲ"
ဘယ္လိုတီးတီးအသံထြက္တဲ့အိုးစည္ကို လြယ္ထားတဲ့ ပိုင္စိုးေလးမွာေတာ့ ရည္းစားကၿငိဳျငင္၊အေပါင္းအသင္းကပစ္ပယ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုရင္ကြဲနာက်ေနရတယ္။သူလဲ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္နားမလည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။အိုးစည္ထက္ခက္တဲ့ အျခားတူရိယာေတြကိုေတာင္ တီးႏိုင္တဲ့သူက ဒီအိုးစည္မွာ အခက္ေတြ့ေနရတယ္လို႔...ပိုင္စိုးမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ေလပူကိုမႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။
YOU ARE READING
နားနဲ့မနာ၊ဖဝါးနဲ့မနာ...နှလုံးသားနဲ့နာတော်မူပါ...(ongoing)
Romanceသို့/ နွယ်ရေ...နားနဲ့မနာ ဖဝါးနဲ့မနာ..နှလုံးသားနဲ့သာနာတော်မူပါ။နွယ့်အပေါ်ကို တဏှာတစ်ဖက် သဒ္ဒါတစ်ဖက် နဲ့လှေနံနှစ်ဖက်နင်းမိပါပြီ။နွယ့်အပေါ်ကို ချစ်ကြိုက်တာအပြင် မြတ်နိုးတာပါဆင့်နေမိပြီမို့ အခုရည်းစားစာခေါ် ပိယပဏ္ဏကို ရေးလိုက်ရပါတယ်။
