နတ်ဆိုးအုပ်စုက ငါလေးကို ဖွင့်ပြောချင်နေတယ်

အခန်း ၇၃

တစ်ဖက်သူ၏ခန္ဓာကိုယ်က အေးခဲသွားသည်မှာ ကုဝူကျိက ထိုသို့စကားကို ပြောလာမည်အား မထင်ထားသည့်အလားထင်ရသည်။ သူက ကူကယ်ရာမဲ့စွာ သက်ပြင်းချသည်။ နောက်ဆုံးတွင် နောက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။

"မင်းက အဲ့ဒီလိုထင်ရင်လည်း ကိစ္စက အတူတူလောက်ပါ၊ ဖြစ်နိုင်တာက ... ငါ မင်း လုပ်နိုင်မယ့်အရာကို ပိုပြီးတော့တောင် မျှော်လင့်စောင့်စားတာဖြစ်လောက်တယ်"

ထိုသရဲမက ကုဝူကျိအရှေ့တွင်ပေါ်လာသည့်တိုင်အောင် မြူထုများက သူမ၏မျက်နှာကို လွှမ်းနေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ဘာကိုမျှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရချေ။ သို့တိုင်အောင် တစ်ဖက်သူ၏အမူအရာကို ခပ်ရေးရေးမြင်နိုင်သည်။

"မင်းက တကယ်ကို ဒီလိုလူမျိုးပဲလေ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းလိုလူမျိုးက ဒီလိုအရာကို တကယ်ပြောင်းလဲနိုင်မှာ နှမြောစရာကောင်းတာက နောက်ကျသွားပြီ"

ထိုသရဲမက ဖျော့တော့စွာပြောသည်။

"ငါ မင်းကိုပြောနိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာက ဒီအခမ်းအနားပွဲ ဘယ်အချိန်မှာ တကယ်စမယ်ဆိုတာပဲ"

ကုဝူကျိက တစ်ဖက်သူကို အံ့အားသင့်မှုအချို့နှင့်ကြည့်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်သူက တစ်စုံတစ်ရာကို ပြောလိုက်သော်လည်း သူက နောက်ဆုံးစကားကို မကြားရတော့ချေ။

ဒါက ပထမဦးဆုံးအကြိမ် အိပ်မက်ထဲတွင် တွေ့ဆုံခဲ့သည့်အတိုင်းဖြစ်သည်။

"မင်း တကယ်ပဲ ဘယ်သူ ..."

သူက ထပ်မေးလိုသော်လည်း သူ၏ခန္ဓာကိုယ်က လေးလံသွားလေပြီ။ သူ၏အသိစိတ်က ပို၍ပင်ဝေဝါးသွားသည်။ အရှေ့မှသရဲမအတွက်ကမူ ပို၍ပင် ဝေဝါးသထက်ဝေဝါးသွားသည်။ ကုဝူကျိက ထိုသို့ဖြင့်လန့်နိုးလာသည်။

အပြင်လောကကမူ တောက်ပနေလေပြီ။ ချီယွန်ရှို့က သူ့ဘေးနားတွင် ထိုင်နေကော သူ့ကို အနီးကပ်စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဘေးနားမှ သရဲများကလည်း ကုဝူကျိက နိုးလာမှသာ စိတ်အေးသွားသလိုဖြစ်သွားသည်။

ကုဝူကျိက မနေနိုင်ဘဲမေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"