KOMUTANIM!

10.BÖLÜM

Serkan'ı zar zor lavaboya götürdüm ellini yüzünü yıkadım ayaklarındaki camı çıkardıktan sonra salona geçtik.
-Serkan burda bekle ben annenden pansuman için bir şeyler istiyicem..
Sakince kafasını salladı.

-Tülin abla pansuman için bir şey verir misin.
-Tabi kızım vereyim.
Çekmeceden ilaçları çıkarırken bana döndü.
-İyi ki geldin kızım..
-Biraz sinirliydi sana patladı...
-Sorun değil şükür biraz sakinleşti.
Çıkardığı ilaçları bana doğru uzattı.
-Allah senden razı olsun sen olmasaydın Serkan kendine ne yapardı bilmiyorum..
Dedi üzgün bir sesle

Gülerek çıktım odadan..
-Sevgilim..
Dedim gözleri kapalıyken...
-Efendim.
-Hadi gel yüzüne pansuman yapayım.
Yavaşça dokundurdum yüzüne pamuğu.

***

-Abla Serkan lavaboda yatırıcam şimdi..
-Tamam kızım Allah razı olsun..
Dedi gülerek ve sıkıca sarıldı bana.
-Ne demek ablam,ama benim Serkan uyuduktan sonra otelden bavulumu almam lazım..
-Tamam kızım tamam git sen istediğin kadar kal burda..
Samimi bi gülüş taktım yüzüme ve Serkan'ın çıktığını gördüm banyodan..
Hızlıca odasına girdi ardından bende.

Pijamalarını çıkarırken önüne geçtim ilk kez gözlerimiz birleşti.
-Sevgilim..
-Özür dilerim çok özür dilerim..
-Damla gidermisin.
-Hayır Serkan yapma böyle..
-Eski Serkan gibi bakmıyorsun...
-Sende eski Damla'm gibi davranmıyorsun.
-Şimdi çıkar mısın giyinicem.
Kafamı sallayıp çıktım odadan.

-Ne yapıyosun abla.
-Çay yaptım Serkan'da içer belki..
-Ne uğraştın abla.
-Ne uğraşması.
Diyerek güldü bana.

Serkan odanın kapısını açmıştı.
-Sevgilim..
Dedim yatağını açarken.
-Konuşalım mı.
-Hayır.
-Sabah konuşalım o zaman.
-Hayır.
-Ne zaman istersin?
Bir şey demeden yattı yorganıda üstüne çekti.
Kenara oturdum yatağın.
-Dinlemezsin belki beni.
-Ama ben diyim yine..
-Gittiğinde bitik haldeydim kafam düzelsin diye gittik.
-Orda kaya ile arkadaş oldum çok iyi bir çocuktu ama hatta bugün hiç konuşmadık.

-Arkadaşım başka tür bi iletişimiz olmadı kızgındım sana sinirden düşünemeden attım yalnız kaldığımı hissettim özür dilerim bir daha böyle bir şey olmayacak olmazda zaten Serkan...
-Öyle seviyorum ki ben seni.
-Kendine yaptığın şeyler yüzünden kendimi suçluyorum çok suçluyorum özür dilerim nolursun affet beni.
Dedim titreyen sesimle..

Bana döndü yavaşça.
-Damla..
-Git hadi daha fazla konuşursan dayanamıyorum hadi git.
-Dayanma yeter dayanmışsın dayandığın kadar dayanma.
Yavaşça doğruldu ve bana baktı..
-Damla.
-Ben hayatımda ilk defa bi insana güvendim.
-İlk defa başardım.
-Yada başardığımı sandım.
-Yaşattığın güzel anılar,güzel anlar,güzel gözler bıraktığın için teşekkür ederim.
-Ama şimdi git.
Dedi güçsüz çıkan sesiyle.
Önüne gelen saçını arkaya attım.
-Gitmeyeceğim..
-Bir daha acı çekmene izin vermiyicem.
-Eskisi gibi olamam Damla çok güçsüzleştim yapamam ben gidemiyorum sen git...
Dedi cümle kalbimi acıtırken konuşamaya başladım.
-Güçleniriz yaparız beraber yaparız yapmadığımız şey mi?
-Yapamayız,yapamam.
-Yaparsın..
-Özür dilerim...
-Öyle canım yanıyor ki sen böyle yapınca.
Derken gözyaşlarımı tutamadım.
Gözlerime bakarken konuşmaya başladı.
-Ağlama.
Dedi ruhsuz ve güçsüzce.