Yağmur ben.
Bazı insanların hissettiği bazılarının ise sadece ıslandığı, o iki heceli kelime.
Yağmurdu çiçekleri büyüten, ormanları yaşatan; gökleri kabartan, bulutları dolduran.
Bir bulutun hüznüydüm ben, dolup taştığım ve içinde barınamadığım b...
Yeni kitabımla sizi başbaşa bırakıyorum. Karakterler ve konusuyla beni kalbimden vuran bir kitap oldu. Umarım beğenirsiniz, sizleri seviyorum.
Başladığınız tarihi buraya yazabilirsiniz.✨✨
Benim için buraya minik bir kalp bırakabilir misiniz? 💓
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
(Bölüm şarkısı : Vega-Ankara)
"Yağmur daha bir anlamlı gelir, yüreği dünden ıslak kalanlara."
***
Botlarımın, ıslak zeminde bıraktığı sesler bir aşığın dilinden okunan türkü gibiydi. Kasvetli havaya rağmen, bütün şehirde bir ferahlık vardı bugün sanki. Bulutlar içlerini dökmüş, birer birer dökülmüşlerdi yeryüzüne.
Ve belki de benim bu şehirde en sevdiğim şeydi, yağan yağmurlar. Bulutların kalbinden taşan damlacıklardı onlar.
Buğulu camların ardından, sessizce oturup kitap okunmak için değildi yağmur; dışarı çıkmak içindi, yürümek içindi ve belki de saatlerce bomboş sokakta yürüyüp şarkılar dinlemek içindi. Bir şemsiyem yoktu, olsaydı da açmak istemezdim. Yağmurun minik ve ince taneleri bedenimin her noktasına teğet geçiyor, saçlarımdaki ıslaklık yerini çoktan buluyordu.
Ben Yağmur.
Çok sık düşen, oksijen için en önemli gerekçelerden biri olan yağmur.
Kurak topraklara, ferahlık getiren; bazen denizleri taştıran, bazen gökyüzünü karartan yağmur.
Bu topraklara bir dolu gibi düşmüştüm bundan tam üç yıl önce. İç anadolunun buz gibi toprakları, pek de heyecanlanmamıştı beni görünce. Barajlarda su kalmamış, yağmurlar kesilmişti ben adım attığımdan beri.
Yıllar sonra bugün, ilk kez burada bardaktan boşalırcasına; gök ağlıyorcasına ve yıldızlar ağlayan bulutların arkasında sessizce saklanıyorlarken, ben buradaydım.
"Yağmur yağar akasyalar ıslanır Bulutlar uçuşur gecelerin Ben yağmura deli buluta deli..."
Gülten Akın'ın mısraları her bir kelimesine kadar beynimin gizli köşelerinde yerini belli ederken, gökyüzüne kaldırdım başımı. Ben yağmura deliydim, ben buluta deliydim ve delirmek hiç bu kadar güzel olmamıştı.
"Yağmur!"
Kafamı gökyüzünden bir anlık, yaşadığım evin penceresine iliştirdiğimde bana seslenen biri vardı.
