nefret tohumları

13.BÖLÜM

Kitaplardiyar2023
Adlı instangram hesabım var. Arada bu hikaye ile ilgili şeyler de paylaşıyorum. Takip etmek isterseniz sevinirim

Bugün eve gitmek istemiyordum. Dedemle bu konuyu daha sonra konuşacaktım.

Bir oteldeydim. Üstüme rahat bir şeyler giyindikten sonra televizyonu açtım. Birkaç kanal dolandıktan sonra bir kanaldaki dizi dikkatimi çekti izlemeye başladım.

Eskiler aklıma geliyordu. "Anne lütfen ben de izleyeyim abim ile kardeşim izliyor" "sen onlar gibi değilsin zavallısın senin gibiler böyle şeyleri hak etmiyor" dedi ve bir tokat attı.

Beni kolumdan çekiştirip Bodrum kata sürükledi. O karanlıkta beni oraya kapattı. Bu yüzden kapalı alan fobim vardı. Gözyaşlarım bir iki damlaydı.

Anılırım aklıma gelince beni hayli etkiliyordu. Ne kadar sene geçerse geçsin asla geçmiyordu.

Bana bu derin yaralar açan kişiler nasıl affedecektim ki

Yüzümü yıkamak için lavaboya girdim. Aynada kendime baktım. Yüzümü soğuk suyla bir iki defa çarptım.

Odamdan sesler geliyordu. Kapıyı açtığım an barını gördüm.

Şaşkın gözler ona bakarken aynı zamanda buraya nasıl geldiğini ve neden geldiğini tartıyordum kafamda

Arkası bana dönüktü. "Ne işin var senin burada" dedim. O an arkasına dönüp bana baktı.

Üstümde siyah bir tişört ve siyah bir tayt vardı. Baran'ın da kombini siyahtı.

Beni baştan aşağı süzdü. Yüzünde oluşan sırıtma benim dikkatimi dudaklarına çevirirken dudaklarının daha çok kıvrıldığını fark ettim.

Kendini toparlamalısın kızım, kendine gel.

Gözlerim tekrar gözlerine ulaştığında sözümü tekrar ederek "ne işiniz var senin burda" dedim.

Bana bir adım yaklaştı. Ben de geriye bir adım attım. "Sana son kez soruyorum ne işin var senin burada" dedim.

Yavaş yavaş bana yaklaşmaya devam ediyordu. Bu sefer geri adım atmadım. Olduğum yerde durdum sadece ona bakıyordum.

Kolumu tutunca onu ittirdim ama sen sendelemedi bile eskisi gibi

Ben daha ne olduğunu anlamadan bileklerimi arkada birleştirip yüzümü duvara dönük bir şekilde yaslamış ve beni etkisiz hale getirmişti.

Nefesini kullandı hissedince ürpermiştim. Kulağıma fısıldadı. "Kimsin sen" diye sordu. "Benim kim olduğumu çok iyi biliyorsun Karaoğlu asıl sen kimsin ve benim özel anlama girmeyi nasıl cüret edersin"

Ondan kurtulmaya çalıştım ama çok güçlüydü. "Bırak beni" dedim. Ama bırakmaya pek niyeti yoktu.

Nefesini tekrardan saçlarımda hissettim. Bu daha fazla ürpermeme neden oldu. Anlayamadığım bir şeyden korkuyordum şu an neden korkuyordum ben

Tek eliyle yüzümdeki saçları geriye çekti. Saçlarımı bana fark ettirmeden koklamaya çalıştı. Ama ben fark ettim.

Kısık sesle "Damla" dedi. Alnını saçlarıma yasladı.

O an acı çekiyordu. Ama onunla beraber ben de çekiyordum. O eski güzel eski sonu üzgün olsada bazen mutlu olduğumuz anılarımız aklıma geldi.

Piknik yaptığımız, yağmurda tek Şemsiye ile yürüdüğümüz, sinemaya girdiğimizde başımı omuzuna yaslayarak filmin tadını çıkardığımız anlar

Hepsi bir bir gözümün önünden geçiyordu.

Bu sonu sen istemiştin Baran

Bizim mutlu sonumuz olamaz

Ama her şeye rağmen sen benim ilk aşkım tek aşkımsın ben seni çok sevdim ve belki de hala seviyorum.

Ama sen beni kullandın Baran, duygularımla oynadın bana yaralarına  kabuk olurum dedin
Ama yeni bir yere açtın. Asla kapanmayacak bir yara açtın bana Baran

Bugün sana benim diğer tarafımla tanışmaman gerektiğini söyledim. Ama sen çoktan o tarafla karşılaştın Baran

Bu içimden söylediklerimi keşke dışından da söyleseydim. Keşke duysaydın

Benim içimdeki intikam isteyen taraf ile sevgi isteyen taraf vardı. Hangisi Galip gelecekti?

"Bırak beni Karaoğlu amacın ne öldürecek misin beni?" Dedim. "Ben asla bir kadına zarar vermem" dedi.

Histerik bir gülüş çıktı ister istemez ağzımdan. Hiçbir kadına zarar vermezmiş. Bana zarar vermişti. Belki fiziksel değildi ama kalbime en derinden bir zarar vermişti.

Neyse ki bu gülüşümü görmüyordu. "Bırak beni" kendimi duvardan uzaklaştırmaya çalıştım.

Yüzümü koltuğa döndürdü. Oraya biraz ilerlemem için ittirdi. Beni bıraktığı için  arkama döndüm.

Ona kızgın ve sinirli bakışlarımı atmayı da ihmal etmedim.

Sorusunu tekrarladı. "kimsin sen?" Dedi

Benim kim olduğumu biliyorsun Baran Karaoğlu senin benimle derdin ne"

Gözleri çaresizce bakıyordu.

"Çık odamdan" diye bağırdım. Dudaklarını kımıldattı. Dudaklarını okudum Damla diyordu

İçi içini yemeye başlamıştı bile bu güzeldi

"Çık odamdan diyorum sana son kez"

Baran yavaş yavaş kapıya yürüdü. Son kez bana baktı ve kapıyı çarpıp çıktı.

Gidince burukca gülümsedim.

Her ne kadar intikam almak istesem de onu.........ah! Hadi ama çimdeki bu intikam ateşini nasıl birkaç dakika aynı ortamda bulunurken söndürebilirdi ki?..........