-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Off nasıl özlemişim burayı, Asil'in atmosferini yanii 🥲🥲
Keyifli okumalarrr 🥹🥹🥹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASİL 🐣
121. Bölüm:
Asil elindeki tornavidayı Kubilay'a uzatırken bu tornavidanın içinde bulundukları durumda kullanılacakları doğru alet olmadığına adı gibi emindi. Ancak Kubilay'a bir şey dememek, onun şu an sahip olduğu hevesi kırmamak, dikkatini dağıtmamak için ağzını açıp da bir kelime etmiyordu.
Onunla bir şeyler yapıyor olmaktan öyle mutluydu ki, bir sonuca varacak olmasalar bile onunla sabaha kadar bu salıncağın başında durup alet çantasındaki tüm araç gereci seve seve ona uzatırdı.
"Bu tornavida buraya olacak gibi değil." dedi Kubilay. Çok çaresiz görünüyordu.
Üzerinde kendisine değil Barbaros'a ait olduğu her halinden belli olan bol bir sporcu atleti vardı ve altın sarısı saçlarının bir kısmı terden alnına ve şakaklarına yapışmıştı.
Elleri, salıncağın eklem yerlerine bir zamanlar sürülen ve şu an özelliğini kaybetmiş yağlar yüzünden simsiyah olmuştu. Onun ellerine yakışmayan bir görüntüydü ama yine de çok güzel görünüyordu.
Asil ayakta durmaktan vazgeçip salıncağa oturduğunda yükselen rahatsız edici gıcırtı sesi ikisinin de yüzünün aynı anda buruşmasına neden oldu. Sabahtan beri uğraştıkları şey buydu, bu gıcırtıyı yok etmek...
Sorunun kaynağını çözmüşlerdi, gevşeyen ve normalde durması gerekenden farklı bir açıda duran büyük vidaydı problem. Ancak sorunu çözebildikleri söylenemezdi.
"Böyle şeylerden anlamıyor olmam çok sinir bozucu." Kubilay kendisine sinir olarak Asil'in yanına oturduğunda ve salıncak hareketlendiğinde bu sefer daha büyük bir gıcırtı yükseldi birbirine sürten metalden. Bakışları yeniden gıcırdayan yere döndü ve kötü kötü baktılar.
"Aslında Devran-"
"Barbaros-"
İkisi aynı anda birbirlerine dönerek konuştuklarında utanıp gözlerini kaçırarak güldüler.
"Onlar halledebilir." dedi Asil.
Barbaros yarım saat kadar önce yanlarına gelip onlara yardım etmeyi teklif etmişti ve ondan bir saat kadar önce gelip aynı teklifi sunan bir diğer kişi de Devran'dı. İkisini de yardıma ihtiyaçları olmadığını söyleyerek yanlarından kışkışlayan kendileriydi. Şimdiyse tek bir bakışlarıyla dahi yanlarına getirebilecekleri adamları çağırıp çağırmamak arasında kalmışlardı.
