-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASİL 🌸
DEVRAN ☀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
105. Bölüm:
Asil giydiği keten şortun içine sıkıştırdığı mavi gömleğini düzelttiği sırada bahçe kapısının dışından gelen korna sesiyle irkildi ve aynadan kendisini izleyen Devran'la göz göze geldi.
Devran ondan önce hazırlanmış, yatağa oturmuş bir şekilde dakikalardır Asil'in bayram sabahına uyanmış bir çocuk hevesi ve heyecanıyla giyinmesini, saçlarına şekil vermesini izliyordu.
"Geldiler sonunda." diyen çocuk aynadaki yansımasını son bir kez hızla kontrol edip Devran'a hadi diyerek odadan fırladı.
Saat henüz erkendi. Akreple yelkovan öğleni görmemişti bile ama Asil fazla sabırsızdı. Önceleri böyle bir çocuk değildi. Sabır taşından halliceydi. Her duruma, herkese karşı nötrdü ve sabırlı davranmaya çalışırdı. Bir şeyleri içinde yaşayıp, sorunları hep iç dünyasında çözüme ulaştırır, çözemediklerini umursamazdı.
Ama hesapta yokken bir anda aşık olmuştu. Aşık olmak, sevmek ve sevilmek onu elbette biraz değiştirmişti. Sonra da hayatıyla ilgili öğrendiği yepyeni şeyler onu her zaman olduğu olgun halinden bir miktar çıkarıp masum, heyecanlı bir çocuk kıvamına getirmişti.
Tanıştığı, arkadaş olduğu insanların da etkisi bunda büyüktü...
Şimdi yatak odasından çıkıp hızlı adımlarla salona ulaştığı sırada aklında geçmişe, üzülmüşlüklerine, kırılmışlıklarına dair şeyler yoktu.
Kubilay gelmişti...
Onu böyle heyecanla bekliyor olmasına kendisi de biraz şaşırıyordu. İçindeki bu garip his özleme benziyordu. Ama önceden babası sandığı adama duyduğu, duyduğunu sandığı özlemden çok farklıydı.
