-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASİL ❤️🔥
DEVRAN ❤️🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27. Bölüm:
Asil, karanlık gecede silik birer silüet gibi görünüp kaybolan, karlarla kaplı çam ağaçlarını izliyordu. Yüzünde çok güzel, huzurlu bir gülümseme vardı.
Devran ile beraber, tam anlamıyla canavar diye tabir edilebilecek, dev kar lastiklerine sahip, yüksek bir aracın arka koltuğunda dip dibe oturuyorlardı.
Çocuğun elleri Devran'ın avuçları arasındaydı ve o da kendisi gibi karlı yolu izliyor olsa da, arada bir ellerini dudaklarına doğru kaldırıp öpüyor, arabanın içi sıcak olmasına rağmen çocuğun üşüyor olabileceği ihtimalini düşünüp nefesiyle ellerini ısıtmaya çalışıyordu. Asil, üşümese de Devran'ın bu ilgili hallerinden hoşlandığı için, dört köşe olmuş bir şekilde yanında oturuyordu.
Asil'in üstünde, adamın buraya uygun olarak aldığı kabarık, sıcacık tutan bir mont vardı ve bu haliyle çok sevimli görünüyordu. Uçaktan inmeden önce Devran giymesine yardımcı olmuş, fermuarını boğazına kadar kendisi çekmişti. Başına bir bere geçirmiş, ellerine giymesi için de bir çift eldiven vermişti. Asil şimdi bere ve eldivenleri takmıyordu ama mont hala üstündeydi. Fermuarını biraz indirmişti.
Adamda da benzer kıyafetler vardı, ama onun üstünde komik değil aksine karizmatik duruyordu. Bu, çocuğun moralini biraz bozmuştu.
Asil burada, gecelerin gündüzden daha uzun sürdüğünü biliyordu. Güneşin batışıyla doğuşu arasında yalnızca üç beş saat vardı. Hatta ülkenin kuzeyinde haftalarca güneş doğmadığını bile okumuştu bir yerlerde. Ve hava sıcaklığı arabanın ışıklı panelinden gördüğü kadarıyla -10 derecenin altındaydı.
Önde, şoför koltuğunda yabancı bir adam oturuyordu ve değişik bir aksanla İngilizce konuştuğunu, Devran'la valizleri araca yerleştirirken ettikleri sohbet sırasında duymuştu. Arabaya bindiklerinde bir kaç cümle bir şeyler daha konuşmuş olsalar da, adam şimdi onlara tamamen ilgisiz görünerek, radyodaki kısık sesli yabancı şarkıya parmaklarıyla ritim tutarak, sakince arabayı kullanıyordu.
