-TAMAMLANDI-
-YETİŞKİN İÇERİK-
Asil, yalnız bir çocuktu. Sessiz ve ona yalnız hissettiren evinden uzaklaşmak için gittiği bir mekanda başına geleceklerden habersizdi. Ama kader ağlarını örüyordu.
bxb
boyxboy
(100. Bölüm final tadında ama... İlham...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASİL 🤍(patron olan...)
71. Bölüm:
Asil, kot ceketinin düşüp duran omzunu düzelterek başını geriye atıp önünde uzanan büyük binaya baktı.
Sadece bakmak bile başını döndürmeye yetiyordu...
Ama bu bina ona aitti. Ailesinden ona kalan her şeydi.
Bu zamana kadar harcadığı her kuruşu için kendisini buruk hissettiği o servetin asıl sahibiydi o. Yine de, asla öyle hissetmiyordu.
Babası hayatından çıktığından beri (böyle düşünmek onu oldukça rahatlatıyordu) öğrendiği her şeye rağmen, sahip olduğu varlıklara rağmen içinin bir nebze rahatlaması dışında pek bir değişim olmamıştı Asil'de.
Artık harcama yaparken, babasının ona lütfedip verdiği paraları kullanmıyor olduğunu bilmek güzeldi. Ama bu durum çocuğun gözünü kör etmemişti.
Belki yerinde başkası olsa, ne yapacağını şaşırıp, elinin altındaki tüm kaynakları har vurup harman savunabilirdi. Asil hiçbir zaman öyle bir çocuk olmamıştı, olacağını da sanmıyordu.
Bir korna sesi dikkatini dağıttığında, kaldırımın kenarında durmuş dakikalardır o binayı izlediğinin yeni farkına vardı. Önce omzunun üstünden sonra da tamamen dönerek dikkatini çekmek için kornasına tek bir sefer basılan arabaya baktı.
O arabanın sürücü tarafındaki camı aşağıya indi ve Kerim'in yüzü göründü. Aynı sırada yan koltuktan inen Devran arabanın önünden dolaşıp kaldırıma çıktı ve Asil'in yanına adımladı.
"Selam." dedi Kerim Asil'in donuk bir şekilde kendisine baktığını görünce.
Asil silkelenip kendine geldi ve hafifçe gülümsedi. "Selam Kerim. Ferdi'nin yanına mı?"
Kerim başını salladı. Ferdi'yi dikişleri için hastaneye götürecekti bugün adam. "Onu almaya gidiyorum."
Asil yanına varan ve hiç beklemeden kendisine sarılan sevgilisine gülümseyerek karşılık verdi ve ellerini Devran'ın sırtına yerleştirmeden önce Kerim'e el sallayarak, "Görüşürüz." dedi. Kerim de oyalanmadan Ferdi'yi bir an önce görmek isteyerek yola koyuldu.
"Çok beklettim mi seni?" Devran Asil'e öyle sıkı sarılmıştı ki Asil adamın tutuşu yüzünden parmak uçlarında yükselmişti istemeden. "Son dakika telefon görüşmesi yapmam gerekti."
