afther the revolution(the hungergames)

hoofdstuk 19

'Rustig maar pap ik word nooi meer verliefd'

POV Rose
Ik zie hun geschokte uitdrukking en mama krijgt tranen in haar ogen. Het doet me pijn, maar ik word kwaad niet op hun maar op alles. 'Wat nou ik zeg alleen de waarheid' pijn schiet door papa's ogen.

Ik kijk naar grond, ik weet wat hij nu denkt ik ben zijn prinses en ik ben niet gelukkig. Hij heeft gefaald, terwijl hij er niks aan kan doen. Het is allemaal jou schuld zegt een stemmetje in mijn hoofd. Mama begint nu echt te huilen. Papa probeert haar op te beuren, terwijl ik naar mijn voeten blijf kijken. Opeens voel ik 2 kleine armpjes om mij heen. Ik schrik me rot en ruk me los, draai me om en kijk in de 2 glinsterende, grijze ogen van Jace.

'Gefeliciteerd zus' zegr hij vrolijk hij heeft geen idee wat er gebeurt is. 'Dankje' krijg ik er met moeite uit, gelukkig gaat dan de bel. Ik vlucht meteen naar boven zo als ik de afgelopen weken heb gedaan. Ik hoor hoe oma binnenkomt en hoe ze papa gedag zegt. 'Rose kom je?' Roept papa nog. Hoe ga ik godsnaam deze dag overleven.

Ik loop ze langzaam mogelijk naar beneden. 'Oh Jace wat ben je groot geworden en wat lijk op je moeder' hoor ik oma enthousiast ratelen. Als ik binnen kom word ze stil 'wat ben je een echte dame geworden zeg. Zo volwassen.' Zegt ze met een dichtgeknepen keel. Ik knik naar haar en ga wachten tot de rest arriveert.

Na een heel verhaal te hebben gehoord over district 4 gaat de bel. Ik blijf zitten en kijken hoe mama de deur gaat open gaat doen. Zodra ik de stem van Finnick hoor weet ik dat ik het niet kan en loop de keuken in. Het liefst wil ik naar boven en daar de rest van de dag blijven zitten. Nadenken over hoe ik ooit verliefd op hem kon worden.

Ik verplicht mezelf om een slok water te nemen en terug te gaan naar de kamer. Ik probeer naar binnen te sluipen en gewoon op de bank te gaan zitten. Finnick merkt me natuurlijk meteen op. 'Als dat onze jarige niet is' ik voel dat zijn ogen mij onderzoekend aankijken. Ik bijt op mijn lip en weet niks terug ze zeggen. 'Gefeliciteerd' Annie's klinkt opgewekt en Percy staat naast haar 'van harte' is het enige wat hij zegt.

Ik had naar hem moeten luisteren dan zaten we hier niet zo. Iedereen doet zijn best om mij op te vrolijken. Het is hopeloos ik word nooit meer blij, ik kan beter dood zijn. Ik schrik me kapot van die gedachte, maar diep van binnen voel ik een verlangen naar de dood. 'Ehh Rose' iedereen staart me aan.

Gelukkig komt papa dan binnen met de taart, waardoor iedereen is afgeleid. Ik haal diep adem alleen Haymitch nog en dan heb ik iedereen overleeft. 'Zo en dan is het nu tijd voor de verrassing' zegt papa als iedereen zijn taart op heeft. Eigenlijk is het al geen verrassing meer het is ieder jaar hetzelfde.

'Jace ga jij even de spulletjes pakken en Rose ga jij je klaarmaken. Dan gaan we over een kwartiertje vertrekken' zegt mama. Ik weet waarom ik en Jace worden weg gestuurd ze willen mij situatie bespreken. Ik doe net alsof ik naar boven ga , maar blijf achter de deur staan te luisteren.

'Kat heb je gezien hoe mager ze is, ze heeft haar taart niet ineens aangeraakt' begint Finnick meteen als ze denken dat ik weg ben. 'Heeft ze eigenlijk nog wel gelachen na dit alles' vraagt Annie's stem bezorgt. Ik hoor niet wat papa en mama precies zeggen. 'We moeten iets doen en wel nu anders komt dit nooit goed' zegt oma opeens.

Het blijft even stil 'jullie gaan naar district 4' zegt Percy. 'Laat haar tot rust komen alles hier herinnert haar aan dat.' Ik voel gewoon dat papa en mama blikken uitwisselen. 'Goed idee ik wil mijn eigen district ook wel weer eens zien' begint Finnick. Annie kapt hem af 'wij gaan dan toch niet mee.' 'Jawel misschien is dit inderdaad een goed idee. Percy kun jij vrij krijgen?' Blijkbaar knikt Percy want papa gaat door. 'We nemen jullie ook mee het is duidelijk dat ze zich kapot schaamt tegenover jullie.

Jace staat opeens langs mij 'zullen we gaan' hij heeft er overduidelijk zin in hij wel ja. 'Mama papa komen jullie?' Vraagt hij ongeduldig. Opeens lijkt mijn hart stil te staan we gaan zwemmen. Waarom heb ik dit niet eerder bedacht? Ik ga me absoluut niet in ee bikini vertonen. Ik heb zin om te gaan huilen, maar zordra ik een hand op mij schouder voel draai ik me om om die gene in elkaar te rammen. Maar ik kijk recht in de geschrokken ogen van oma. 'Sorry' mompel ik en in mijn ooghoek zie ik dat Finnick wat wil zeggen, maar dat Annie hem tegen houdt.

'Kom je prinses? ' papa staat al met Jace in het water net als Percy en Finnick. Mama en Annie komen er net aanrennen, oma is er nooit bij zei begint nu aan het eten. Ik schud mijn hoofd en ga verder grassprietjes plukken. Ik voel gewoon dat papa me nu teleurgesteld aankijkt. Na ongeveer een half uur aan de kant te hebben gezeten hoor ik voetstappen vlakbij mij. 'Ik ben het liefje, ik heb je wel gemist jij ook?' Devin's stem vlakbij mijn oor. Ik schreeuw het uit en trap en sla om mij heen en begin te huilen. Zordra er ook maar iemand in de buurt van mij komt krijgt die een klap.

Ik hou op met schreeuwen en begin te rillen heel hard, waardoor mijn tanden klapperen. Er rollen geluidloze tranen over mij wangen niets dringt tot mijn door alleen die stem. 'Prinses rustig nu , haal adem door je neus en blaas uit' begint papa die naast mij is komen zitten. 'Hij is hier, Devin' mijn stem trilt helemaal.
Percy komt meteen in actie en onderzoekt alle bosjes. 'Prinses weet je het zeker' vraag papa voorzichtig als Percy terug komt. Ik knik en begin weer te trillen 'ik denk dat ze het gedroomt heeft' begint mama voorzichtig. Als ze denken dat ik rustig ben willen ze doorgaan met zwemmen alleen papa blijft staan.

'Kom prinses je gaat mee' papa's stem klinkt vastbesloten. Ik schud mij hoofd 'jawel nu, je moet het proberen. ' ik wil niet ik heb namelijk wat achter gehouden voor ze mijn buik zit helemaal vol met tatoeages en tja die woorden wil ik niet echt aan iedereen laten zien. Misschien later vertel ik het wel aan mama, maar nu ik heb ze al genoeg verdriet bezorgt.

'Prinses' zijn stem klinkt smekend 'laat mij maar Peeta' ik voel dat Percy naar mij is komen zitten gelukkig met shirt aan. Zordra papa weg is begint hij met praten 'ik weet het van je buik je moet het ze vertellen.' Ik kijk hem geschrokken aan 'hoe weet jij dat?' Hij speelt met een grassprietje 'ik weet alles ik heb geholpen je terug te vinden, je weet wel voor mij stage.'

Ik weet niet wat ik moet zeggen 'kom je mee zwemmen, hou anders gewoon je shirt aan.' Ik twijfel misschien moet ik het maar proberen. 'Je kunt het' zegt Percy, ik heb altijd op Percy vertrouwd 1 keer niet en toen is het mis gegaan. Ik stap het water in met kleren en al. Al snel vergeet waarom ik het niet wou en kom ik helemaal tot rust.

*1 week later*

Ik zit in mij eentje op het strand is district 4. Papa, mama, Finnick en Annie zijn uiteten. Percy en ik hebben ze letterlijk de deur uit geduwt. Ik ben langzaam weer aan het genezen van alles. Ik heb nog steeds niet niet gelachen en ik weet dat ik het nooit meer ga doen. Ik teken dingen in het zand en zit te kijken naar de zon die elk moment kan ondergaan. Ik hou van het leven in district 4 alles is zo vredig.

Ik werp een blik op het lege strand, trek mijn jurk uit en ren met mijn bikini het water in. Ik ben dol op zwemmen, maar het de laatste tijd zwem ik liever alleen.
Ik merk hem te laat op Percy staat achter meen kijkt me blij aan. Ik zak door mijn knieën, waardoor alleen mijn hoofd zichbaar is. 'Rustig maar ik doe je niks' zegt Percy geruststellend 'ik kom voor de zon.' Ik kijk hem aan en zie hoe dat hij verwonderd naar lucht kijkt die fel oranje is.

Ik heb deze weken veel tijd doorgebracht met Percy, ik heb hem altijd als een grote broer gezien maar hij is de enige de nog normaal tegen mij doet. Ik krijg het koud en wil het water uit, maar ik durf niet goed. Het lijkt wel of hij mij gedachte kan lezen 'ik draai me wel om hoor als je het water uitwilt' ik knik, bloos ren het water uit en gooi me losse strandjurk over mijn hoofd.

Percy komt even later langs mij zitten 'mooi he de lucht.' Ik knik en staar naar boven de lucht is felroze. Ik kijk Percy aan en hij mij en zijn prachtige zeegroene ogen komen dichter bij en dan voel ik zijn lippen boven op die van mij