afther the revolution(the hungergames)

hoofdstuk 9

"Ik denk het wel want je bent zwanger" wat

POV Katniss

Dit kan niet, dit mag niet . Ik wil geen kinderen, nu nog niet in ieder geval. Annie valt me om de hals. Ik duw haar hard handig weg en ren de deur uit naar het bos. Ik klim in een boom en begin te snikken. Ik wil geen moeder zijn, ik kan het niet. Ik heb al zo vaak gefaald en ik ben veels te jong. Opeens blijft me hart stil staan, wat als Peeta nu bij mij weggaat! ! Met die gedachten val ik huilend in slaap.

Als ik wakker word is het al donker. Ik ben 3 seconden nodig om te bedenken waarom ik me zo ongelukkig voel. Langzaam klim ik uit de boom en loop richting huis. Zodra ik de deur open doe voel ik Peeta's armen om mij heen. "Waar was je liefje? Ik was zo ongerust Annie zei dat je overstuur was geraakt en was weg gerent. Ik luister al niet meer Annie heeft niks gezegd. Een golf van dankbaarheid gaat door mij heen "je bent helemaal nat, wat heb je in godsnaam gedaan?" Ik kijk naar mijn voeten, ik kan het hem niet zeggen nu niet nooit niet. "Niks" mompel ik. Hij brengt me naar boven. "Ga maar douchen en daarna lekker slapen." Is het enige wat hij zegt. Ik weet dat ik later nog een verantwoording moet afleggen, maar dat hij mij nu met rust laat. Zodra ik onder de douchd sta komen de tranen weer. Hij zal het wel leuk vinden kinderen, maar we zijn te jong. We kunnen net voor ons zelf zorgen! Hij is niet de gene die verantwoordelijk is, hij kan weggaan. Maar ik word moeder correctie ik ben er een. Ik sla wanhopig mijn handen voor mijn gezicht.

POV Annie

Ik kan niet stil zitten. Ik blijf me zorgen maken om Katniss. Haar moeder had uitgelegd dat Katniss zich schuldig voelt om Prim en Rue. Dat ze denkt dat ze geen moeder kan zijn. "Wat is er dan Annie" hoor ik Finnick achter mij zeuren. "Niks echt niks" antwoord ik zonder hem aan te kijken. Ik kan niet liegen vooral niet tegen hem. "Je liegt" grijnst hij . Ik voel me boos worden, maar dan gaat de telefoon. Ik ren erop af en neem op.
"Is ze thuis?" Vraag ik meteen
"Ja maar ze wil niks zeggen en ik denk dat ze dat dan ook niet gaat doen"
Ow is het enige wat ik zeg
"Annie wat is er, ik wil haar helpen."
"Ik kom wel naar jullie" is het enige wat ik zeg.

Finnick trekt vragend zijn wenkbrauw op. "Er iets met Katniss he? Jij weet het en Peeta niet. En jij gaat nu naar Katniss om haar over te halen om het te vertellen. "
Ik draai me bliksem snel om en roep uit "als je het zo nodig moet weten!" En ren de deur uit en laat een stomverbaasde Finnick achter.

POV Katniss
Ik ga weg van Peeta, dan heeft hij nog een gelukkig leven. Zonder vast te zitten aan een kind. Ik ga de bossen in en ga daar verder leven. Ergens heb ik altijd geweten dag ik zo zou eindigen, alleen in het bos. Ik ben me spullen aan het inpakken tot ik plots een stem hoor "wat heb jij nou weer aan het doen?" Annie staat in de deur opening. Ik ga voor mijn spullen staan "niks" probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen. "Je wilt er vandoor gaan. Laf weg rennen als het niet gaat zoals jij wilt. Denken dat niemand je nodig heeft, terwijl je weet dat je Peeta levend begraaft. En ik maar denken dat jij zo dapper bent."
Ik sta met mijn mond vol tanden. Waar is Annie gebleven vraag ik mezelf af. "Ik kan het hem niet zeggen, we zijn te jong! Roep ik uit. Ze trekt haar wenkbrauw op. "Hoe oud was ik toen ik van Percy beviel?" Nu ik er over nadenk was zij ook pas 23 of 24 jaar.
"Zie je wel en nu kom je naar beneden. Peeta denkt dat het aan hem ligt. Ik kan niks uitbrengen en blijf naar haar staren. "Wat" zegt ze.
"Je bent zo gemeen zo zo Johanna-achtig" stamel ik. Ze kijkt mij even aan. "Sorry, maar het heeft geholpen. Ik had net ook al ruzie met Finn en ben gewoon weg gelopen." Dan slaat ze haar handen voor haar mond. "Ik heb wat gedaan!" Roept ze uit. Ik sla een arm om haar heen. "Rustig vertel het hem maar , dan doe ik dat bij Peeta." "Veel succes" fluistert ze terwijl ze me een knuffel geeft. Daar is ze weer, ik knik naar haar en loop naar langzaam naar beneden. Ik ben zenuwachtig en herhaal ik mezelf:
ik ben Katniss Mellark, 23 jaar en zwanger. Ik ben 6 weken geleden getrouwd met de liefste man van de wereld, die me echt niet gaat verlaten voor een baby.

Dan merkt Peeta mij op en kijkt me vragend aan. "Peeta word niet boos oke? En"." Stt vertel het maar gewoon ik word niet boos beloofd." Hij pakt me hand "Ik ben zwanger" fluister ik. Zijn ogen worden groot. Ik wend mijn blik af en opeens word ik in de lucht gegooid. "Dit is geweldig nieuws" jubelt hij, net Effie. "Ik dacht dat je ongeneeslijk ziek was of zo" mijn blik betrekt. Hij mertk het natuurlijk meteen. "Wat is er lieverd?" vraagt hij bezorgt. "Ik kan geen moeder zijn." Fluister ik en begin te snikken. Zijn armen sluiten mij in en ik druk mezelf stevig tegen hem aan. "Liefje heb je jezelf gezien met Percy en we zijn met ze tweeën. Wij kunnen dit samen. Ik knik afwezig en gaap. Ik merk nauwelijk dag hij mij naar boven tilt, mijn pyjama aantrekt en naast mij komt liggen, maar ik voel dat hij zijn handen op mijn buik wil leggen maar het niet durft. Ik pak zijn handen en leg die op mijn buik.

"Rot mama" een klein kindje, dat sprekend op Peeta lijkt schreewt naar me "je bent de slechtste moeder ooit" dan verschijnt Prim "je hebt me niet gered en je had het beloofd nu ga ik je laten boeten." Voor mij worden Annie, Finnick en Percy neergestoken. Dan komen er twee kindjes die sprekend op mij lijken. Ze klemmen zich vast aan mijn been. "Mama mama help ons" ik probeer ze te beschermen, maar ze vallen dood neer.

"Nee, neeee!" Ik schreew het uit. Ik trapel in het rond en probeer om mij heen te slaan. "Rustig nou, dan kan ik je helpen" fluistert Peeta in mijn oor. Er gaat een lamp aan en zodra ik Peeta zie begin ik te huilen lang en hard als een klein kind. Peeta wrijft kalmerend over mijn onderrug . "Rustig maar het is veilig." Ik vraag niet hoe hij weet dat ik droomde over ons kind. Ik word langzaam rustig. "Blijf bij me" fluister ik. "Altijd" fluister hij terug. Ik lig weer bijna te slapen als de bel gaat. Ik stap uit bed, loop naar beneden en doe de deur open. "Katniss" ik zie een helemaal doorweekt iemand snikken. "Het is Finnick, ik weet niet wat maar ." "Annie wat is er?" Probeer ik rustig te vragen . "Het is over" hoor ik haar zeggen.