From There, 'till Here [ONGOING SERIES]

From There, 'till Here [8]

Chapter 8

Stephen's POV

Ang tanga ko..

Ang laki kong tanga..

Nasaktan ko yung babaeng pinakamamahal ko.

Nasaktan ko yung babaeng pinapangarap ko.

Nasaktan ko yung babaeng pakakasalan ko sana pag dating ng panahon.

Nasaktan ko yung babaeng minahal ako ng sobra.

at dahil ngayong nasaktan ko na siya, HINDI NA AT MALABO NG BALIKAN NIYA AKO.

Masakit, sobra. Kahit wala akong karapatan, nasasaktan ako.

Hindi ko to ginusto...pero hindi rin naman magandang idahilan ang nadisgrasya ko ang isang babae. Hindi ko sinasadya, nagsisisi ako. Ang daming kong pagkakamali at pagkukulang kay Nasha.

Sa kabila ng mga pangyayari siya parin hanggang ngayon ang tinitibok ng puso ko...Ayaw ko na magmahal ng iba pa...at kung hindi rin naman si Nasha ang mapapangasawa ko, mas mabuti na siguro yung hindi na ako mabuhay pa...Wala din silbi kung mabubuhay pa ako.

Marami daw dahilan para mabuhay..

Pero para sa akin si Nasha sapat na.

Hindi ko na siya mababalik pa. Kilala ko siya, pag ayaw niya, AYAW NA TALAGA NIYA.

Ayaw ko sumuko. Ayaw ko SIYANG isuko. Pero ang kapal naman ng pagmumuka ko kung hahabulin ko pa siya at suyuin na bumalik sa akin. Hindi naman ako nambabae e.

NAKABUNTIS AKO.

Magiging ama ako..at responsibilidad kong panagutan yung bata.

**FLASHBACK**

After Rhian and I agreed with the deal, her parents threw a party, celebrating and welcoming me to their family. Although it was fake and it was just a pretend, they welcomed me. They were all expecting that things will change and my feelings for Rhian will change. No..I just ride on it.

Rhian introduced me to her three older brothers and left me with them.

Masaya..masaya namang kausap yung mga kuya niya, malakas lang talaga makaimpluwensya.

"Stephen, tumagay ka na kasi, kahit isa lang." Sabi ng kuya niya, yung panganay. 

"Sorry, I really don't drink." Sabi ko.

"Ngayon lang Stephen, ngayon lang. Pagbigyan mo naman kami oh..Dali na, minsan lang to." Pag-iinsist ng pangalwang kuya ni Rhian.

Medyo nakainom na sila...Pero no choice ako, kaya nagshot lang ako ng isa lang...

Kaso hindi ko alam..

hindi ko alam na napaparami na pala.

Hilong hilo ako.

Pakiramdam ko hindi na ako makakauwi at makakadrive sa sobrang lakas ng tama ko.

Pagkagising ko kinabukasan, wala na akong suot na damit, nakataklob lang ako ng kumot.

PUTANGINA ANO TO?!

ANONG NANGYARI!?

"Urghhhh!" Sobrang sakit ng ulo ko. Hangover ata to.

Lumabas si Rhian sa cr sa kwarto na nakabath robe lang...

WHAT THE FUCK?

"Oh inumin mo tong gamot." Inabutan niya ako ng Biogesic. Pero hindi ko yun pinansin, ang gusto ko malaman e bakit ako nandito at bakit wala akong suot na damit!