You Should Know I'll Be There For You | Thiam

Bölüm kırk iki: Artık Sır Yok

Tahmin edin ailesi her şeyi öğrenince nasıl bi tepki verecek

Bu arada Theo yok diye sıkılıyorsunuz biliyorum, ben de yazarken sıkılıyorum ama bu bölüm Theo'nun yerini azıcık doldurabilmesi için Michael'ı getirdim. Liam'la güzel sahneleri olacak, bu yüzden okuyun.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın,

İyi okumalar!

-

Sabah olduğunda, bütün gece aramamak için kendimi tuttuğum Mason'a uyanır uyanmaz mesaj yolladım. Çünkü aşağıya, annemlerin yanına inmekten çekiniyor ve korkuyordum. Eğer bugün artık her haltı onlara söyleyeceksem, kesinlikle bir destekçiye ihtiyacım vardı.

Tek başıma açıklamaya kalkarsam delirdiğimi düşünebilirlerdi.

Aslında dün gece uyumadan önce aklıma birden fazla yalan gelmişti. Örneğin odamda bir hayvan beslediğimi ve zamanı gelince onu dışarıya saldığımı söyleyebilirdim. Ama bu inandırıcı değildi. Çok aptal bir yalan olurdu.

Telefonumdan gelen bildirim sesiyle hemen yatağımın üzerinden telefonumu alıp oturdum ve Mason'dan gelen mesajı okudum.

Mason

Başım dertte

Dün gece çok korkunç şeyler oldu ve nasıl halledeceğimi bilmiyorum

Yardımın gerek

Hey

Ne oldu?

Yine ne halt yedin..?

Mason'ın benim mesajlarıma verdiği yanıtı okur okumaz direkt ona arama yoluyla ulaştım. Mesaj yazamayacak kadar gergindim.

"Sorun ne?"

Mason aramamı yanıtlar yanıtlamaz soruyla giriş yaptı. Ona anlatmak için önce yatağıma oturdum. Sakin kalmam gerekiyordu çünkü biraz sonra bile ne olacağını bilmiyordum. Hayatım söz konusuydu.

"Nasıl başlayacağımı bilmiyorum ve nasıl bağlayacağımı da. Ama basitçe, ailemin sırrımı öğrendiğini söyleyebilirim." Daha sonra fısıltıyla ekledim. "Evet, durum bundan ibaret."

"Ne?" Mason şaşkınlıkla sorguladı. Ardından daha iyi anlamak için benden ricada bulundu. "Hey, yavaş gel. Anlamadım. Ailen neyi öğrendi? Kurt adam olduğunu mu?"

"Sanırım evet." dedim dün hedefi olduğum konuşmalara şahitlik yaptığımı bir kez daha aklımdan geçirirken.

Mason, "İyi de nasıl?" diye sorduğunda, sırasıyla annem ve üvey babamın arasında geçen konuşmaları anlattım ona. Anlatırken bir kez daha o gerginliği yaşadım ve bu da istemsizce bacağımı durmadan titreterek sallamama sebep oluyordu.

"Aman Tanrı'm.."

Anlatmayı bitirdiğimde, Mason'ın uzun süreli bir şok geçirmesine izin vermeyip, ilk işinin durumu analiz etmesi gerektiğini söyleyecekken aşağı kattan bir ses yükseldi.

"Liam, uyandıysan kahvaltı için aşağıya gel."

Üvey babamın sesiydi. Bunu benimle birlikte Mason da duymuş olmalıydı ki sessiz kaldı.

"Sence beni kahvaltı için mi çağırıyor dersin?" diye sorma gereği duydum.

Mason ağzının içinde bir şeyler geveleyip durduktan sonra belirgin kelimeler söyleyebildi. "Belki de gitmelisindir."