Game Face

hoofdstuk 1

         ~H1. How it started~

Ik werd wakker van een schelle bel die klonk. Verbaasd stond ik op. Ik keek de kamer rond. Via de airconditioning kwam een groenige lucht de ruimte in.
'Wat is d-' nog voor ik mijn zin af kon maken, zakte ik in elkaar tegen de grond.
-

Totaal in shock schrok ik wakker. Ik zat in een soort glazen capsule die je wel eens in laboratoria ziet. Ik sta op en bonk op het glas. Buiten de capsule verscheen een scherm. "Staan", verscheen erop. Opstandig zoals ik was, ging ik zitten. De vloer van de capsule gaf een schok. Ik vloekte en sprong op. Ik wreef met een pijnlijke uitdrukking op mijn gezicht over mijn achterwerk. Dit keer besloot ik maar om te blijven staan. "kijk recht naar het scherm", verscheen nu op het scherm. Ik keek recht het scherm in. Een straal scande mijn lichaam van boven tot onder. Plots begon de grond van de capsule langzaam rond te draaien. "Sluit de ogen", kon ik nog net lezen op het scherm. Braaf deed ik dat terwijl de scanner zorgvuldig zijn werk deed. Toen ik een heel rondje had gedraaid en de vloer stopte met draaien, hoorde ik een klik. Ik nam aan dat dat betekende dat ik mijn ogen weer kon openen. "Gegevens verwerken", stond op het scherm. Ik begreep al niets van de situatie maar dit sloeg echt alles. Ik liet me tegen de glazen wand van de ronde capsule tegen de grond zakken. Een soort alarmbel klonk door de ruimte. Verrast sprong ik op. Het scherm voor me ging weer aan.
"Maak je klaar". Wat werd daar nu weer mee bedoeld? Ik bleef op mijn plek. Een aantal minuten verstreken.
"Leave", verscheen er plots op het scherm. Wat? De voorkant van de capsule schoof open.

Voorzichtig stapte ik uit de capsule. Ik liep naar de enige deur in de krappe ruimte. De deur schoof open. Achter mij schoof de deur meteen weer dicht. Ik stond in een donkere gang. Ik besloot naar rechts te gaan. Langzaam en voorzichtig liep ik door de gangen. Plots klonk een knal achter me, wat me liet gillen en rennen. Ik schoot een linker gang in, iets verderop zie ik ook een schim een gang inschieten. Ik rende door de gangen, ergens achter me hoorde ik een luide gil. De gang waar ik in rende, liep alsmaar rechtdoor. Af en toe is er een stukje zonder muur. Als ik langs een stuk zonder muur kom, zie ik een aantal gangen rechts van mij ook een meisje rennen. We keken elkaar recht aan en renden door.

Na denk ik tien minuten, kwam ik op een ronde plek. Het is groot en ik gokte het centrum van waar we dan ook mogen zijn. Ik zag een aantal jongens en meiden van rond mijn leeftijd staan. Twijfelend liep ik er naar toe.

'Hé jongens, nog een' riep een jongen die mij opmerkte. Ik telden hen snel, vijf, zes met mij erbij. Ik voegde me bij hen. De volgende vijf minuten kwamen er steeds meer jongeren bij. Toen er een roodharig, klein meisje binnenkwam, gingen er muren omhoog op de plaatsen waar net de ingangen zaten. Ik herkende het meisje als het meisje dat ik aankeek terwijl ik rende door de gangen. Nu zaten we vast op deze plek. Ik telde de groep jongeren nog een keer. We waren in totaal met twintig. Iedereen was stil. Wat viel er te zeggen?

'Weet iemand waar en waarom we hier zijn?' Brak ik de stilte. Ik zag iedereen zijn hoofd schudden.
'Zijn jullie ook meegenomen door die mannen?' Dit keer knikte iedereen als antwoord op mijn vraag.
'Wel, ik ben Yentl, ik ben zestien en ik kom uit Los Angeles' stelde ik mezelf voor. Sommigen zeiden hoi, anderen zwegen en knikten alleen. Even was het stil.
'I-ik ben Olivia -Liv-, ik ben vijftien en ik kom uit Californië' zei het meisje met de rode haren toen. Ik schonk haar een dankbare glimlach. Ze glimlachte terug. Nu begon iedereen zich één voor één voor te stellen. De oudste hier was een jongen van achttien en de jongste een meisje van dertien. Na de voorstelronde werd het weer stil. Een vierkant, groot blok kwam uit het dak. Het blok sprong aan, het bleek een tv-scherm te zijn. Zo'n scherm dat in het midden van een stadion hangt. Op alle vier de vlakken was hetzelfde te zien. "Game Ranks" iedereen keek geconcentreerd naar scherm, wachtend op wat er zou volgen. Tien bolletjes verschillende kleuren verschenen onder elkaar. Van onder naar boven verschenen steeds twee namen achter de bolletjes. Mijn naam vond ik bij het rode bolletje. Het was het tweede bolletje vanaf boven.