Bir Dilek Tut | Stiles Stilinski

13: Yeniden Başlangıç

Selam!

Yorumlarınızı merak ile bekliyorum^^

Oy vermeyi unutmayın!

♪ Ege Can Sal - Başa Sar ♪

İyi okumalar <3

☆

İş aramam lazımdı. Birkaç gün küçük kiralik bir odada kalabilecek kadar param vardı. Sonra dımdızlak ortadaydım. Tesadüfen küçük bir kafenin penceresine yapıştırılmış ilanı gördüm. Kafe demek ne kadar doğruydu bilemiyordum doğrusu, her yer kitaplık doluydu. Kasada duran yaşlı amcaya doğru yaklaştım. Ortalama elli yaşlarında, krem rengi gömleğinin üzerine giydiği kahverengi süveteri ve kombinini tamamlayan siyah pantolonu ile tarzı bana dedemi hatırlattı. Dikdörtgen çerçeveli gözlüklerinin altından kahve gözlerini elinde tuttuğu kitaba odaklamıştı. Zaten hiç müşteri yoktu.

Girişin olduğu duvarda geniş pencereler vardı, karşı duvarda birkaç tablo vardı ve duvarlar krem rengine boyanmıştı. Mutfağa açıldığını düşündüğüm kapının hemen yanına bir kasa vardı. Onun dışında mekanın ışık alabileceği herhangi bir pencere yoktu. Bu sorun giderilmek için tavandan ledler sarkiyordu duvarda yanıp sönen 'BOOK CAFE' yazılı kırmızı bir lamba vardı. Küçük masalar dışında köşede geniş bir L koltuk ve önünde büyük bir masa vardı. Krem, kahve ve siyah ağırlıklı bir kafeydi.

Yaşlı adam kapının açılmasıyla beraber çalan zilin sesiyle gözlüklerinin altından bana baktı, ardından oturduğu koltuktan kalktı ve kocaman bir gülümseme ile kasanın arkasından bana bakmaya başladı. İstemsizce yüzüme onun bir yansıması olan, büyük bir gülümseme yerleşti.

"Hoşgeldiniz, size nasıl yardımcı olabilirim?

Birkaç adım atarak ahşap tezgaha yaklaştım.

"Şey, iş ilanı için gelmiştim. Garson arıyormuşsunuz galiba?"

Gülümseyerek kasanın arkasından çıktı ve masalardan birine yaklaşarak koltuğu çekti.

"Geç otur şöyle kızım. İsmin ne senin?"

Teşekkür ederek koltuğa yerleştim, kendiside karşımda ki yerini aldı.

"Diana, efendim."

Kaşları sahte bir öfke ile çatıldı.

"Efendim falan, hiç gerek yok böyle şeylere. Ben de Tom."

Gülümsedim, derin bir nefes alarak devam etti.

"Bak kızım, görüyorsun küçük bir yer burası. Bir de aşçı bir çalışanım var, o mutfaktan çıkmaz. Yemekleri, içecekleri, tatlıları hazırlar. Sen de servis edersin, masaları silersin, bir de çıkmadan paspas atarsın o kadar. Altı masa için bir vardiyada iki garsona gerek görmedim, diğer garson da üniversitesi için işten ayrıldı. Hem ben de elimden geldiğince yardımcı oluyorum, kasayla da ben ilgileniyorum. Burası şimdilik benim, yakında torunuma vereceğim, o burayı bar yapacakmış."

Gayet iyi bir işti benim için, ama okul... Aklımda sorular vardı. Vardiya derken, neden bahsediyordu? Yarı zamanlı bir garson mu arıyordu?

"Çalışma saatleriniz nedir?"

Bu konuda biraz düşünceli görünüyordu, beni baştan aşağı süzdü ve derin bir nefes aldı.