Admiring Her : The Heiress (Unedited.)

CHAPTER 37-A deal.

Atasha's POV.

Matapos kong umalis sa Café ay hindi ko na alam kung saan ako pupunta. Bakit ba kasi nagpadalos dalos ako? Fuck. But before I can finally think where to go, dinala ako ng paa at kotse ko sa company ni Shevio. I look at it and it's not the same as before pero hindi halata na bankrupt na ang company n'ya.

"Mhm, the company looks good. I wonder if it'll still look good sa loob." I said to myself at pumasok na paloob. I look around and yeah, it really looks good.

Hindi n'ya talaga tinitipid ang kompanya at trabahador n'ya. I look around and felt their gaze focus on me. Lahat ng bumubungad sa'kin ang mga bagong salta, or baka dahil sa 4 years na nawala ako'y madami lang talagang nagbago. Ng makapag ikot ikot ako'y may nakabunggo ako na halos ikatumba ko.

What the fuc—

"Ms. Monterial?!" A girl shouted na ikinabigla ko. Who is she? She looks familiar but, hindi ko na s'y matandaan. Sino nga ba 'to? I forgot her name.

"Yes...Ms.." Nagaalinlangan kong saad na ikinahalakhak nito. Nababaliw na ata s'ya.

Napatingin lamang ako nang seryoso rito habang s'ya ay todo tawa pa rin. Wala namang nakakatuwa, nagmumukha lang s'yang tang—

"Oh gosh, that's the best laugh I ever had this year. But, that's Ryuki Chan for you, Monterial. Ms.Chan." She said that made me nod. I know her, natandaan ko na. Sa sobra kasing dami ng tao na nakilala ko, nagkabaliktad baliktad na sa utak ko.

I just smiled a bit na ikinaseryoso ng mukha n'ya.

"I miss you eyes when you're smiling. Nawawala kasi mata mo, but, now is very different. You did matured a lot. By the way, why are you here? Do you have an appointment with Ms.Adriande? I can call her if you want to, nasa meeting nga lang s'ya ngay—"

"No. It's fine. I don't have any appointment with her, but, I'm here to be an investor. I will just wait until her meeting is done, where can I sit ba?" I asked, full of professionality. I saw how she got shocked but she tried to not show it that much that made me smirk.

"Oh, is that it? You can wait upstairs, inside her office." She said na ikinatango ko. She lead the way kaya napangiti ako nang bahagya. Ng makasakay kami sa elevator ay pinindot na nito ang 50th floor. Nadagdagan ng ilang palapag ang company n'ya. Well, that's good.

I'm glad to see that even some of her properties got taken away from her ay hindi n'ya pinabayaan ang kompanya na 'to. Maybe I will try to have a wine production collaboration with her since I know that she likes wine aswell.

Ng makarating kami roon ay halos malula ako sa laki at lawak nito. Talaga bang na-ba-bankrupt s'ya sa lagay na 'to? I look at this girl beside me ng bahagya n'ya akong itinulak papalabas sa elevator at dali daling pinindot 'yon bago kumaway sa'kin ng nakangiti. Nababaliw na talaga.

I just started walking hanggang sa marating ko ang nagi-isang office dito. When I opened it, gayon na lamang ang pagkabigla ko sa nakita ko. Most of our pictures ay nakasabit sa dingding nito and my...my..painting?!

Nagulat ako dahil sa pagkakaalam ko'y hindi n'ya 'yon kineep but, nakita n'ya ba talaga 'yon and she kept it? I wander around her office at pinagmasdan pa ang iilang pictures namin.

Most of it are selfies, selfie dito at selfie doon. May iilang pictures na ang mga pinsan n'ya ang kumuha at lalo akong namangha sa pinakamalaking picture na naka-display. It is us, holding each other's hand. I don't know why a tear scape from my eye kaya't pinunasan ko 'to agad.

Mali ito. I am not here to come back to her, I am here for business.

Bago pa man ako tuluyang bumigay ay umupo na lamang ako sa upuan na kaharap ng desk n'ya at tiningnan ang tambak na trophy sa likuran ng upuan n'ya na cabinet.