ဖေဖေ့သူငယ်ချင်း [Complete]

2

Unicode

ကုတင်ပေါ်ပစ်ချလိုက်တော့ ပြုံးဝေက ထွက်ပြေးမလို့ကြံသည်။ ခြေထောက်ကလေးတစ်ဖက် ကြမ်းပြင်နှင့် မထိခင်ခါးကို ပြန်ဆွဲချခံရကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုတက်ဖိလာသည့် ဦးဇွဲကြောင့် ထုရိုက်ရုန်းကန်မိပြန်သည်။

"အီးးး လွှတ်!  မကြိုက်ဘူး! ဟင့်!!"

ခရမ်းချဥ်သီးလေးလိုရဲတောက်နေသည့် မျက်နှာကလေးကမျည်ရည်များစွာနှင့် ချစ်စဖွယ်ကောင်းလွန်းတာကြောင့် မျက်နှာလေးအနှံ့တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းကာ အနမ်းတွေကလည်တိုင်ဆီသို့တစ်ဖြေးဖြေးဆင်းသက်လာပြီး သွေးကြောစိမ်းလေးတွေမြင်နေရသည့် လည်ပင်းသားအိအိလေးကို ခပ်ဖွဖွစုပ်ယူကိုက်ခဲရင်း ထုရိုက်လာသည့် လက်ကလေးတွေကို ခေါင်းပေါ်ဆွဲမြှောက်ပစ်လိုက်ပြီး  ပြုံးဝေရဲ့စွပ်ကျယ်အင်္ကျီလေးကို ကျန်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ရင်ဘတ်ပေါ်က နီထွေးထွေးနို့သီးခေါင်းတွေကို သွားနဲ့ဖိကြိတ်စုပ်ယူလိုက်တော့ ခါးလေးကော့တက်လာပြီး ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်ငိုယိုလာသည့် ကောင်ငယ်လေးသည် မုဆိုးလက်ထဲဆင်းသက်ရတော့မယ့် ယုန်ကလေးလို တဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်ယင်နေပြီး အကြောက်တရားတွေကိန်းအောင်းနေသည့် မျက်လုံးသွယ်သွယ်လေးတွေကလည်း သူ့ရဲ့ရမ္မက်မီးကို လောင်စာထည့်နေသလိုပင်။ ပို၍ ပို၍စုတ်ပြတ်သတ်အောင်လုပ်ပစ်ချင်လာသည်။

ရုန်းကန်ရလွန်းလို့အားအင်ကုန်ခမ်းလာသည့်ကောင်လေးက တချက် တချက် ရှိုက်သံလေးသာထွက်လာပြီး ရင်ဘတ်လေးနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့် အသက်ကို အလုအယက်ရှုနေရှာသည်။

ချက်ပေါက်ကလေးထဲ လျှာလေးနဲ့ကလိပေးတော့ အင့်ခနဲတစ်ချက်ညီးကာ ခါးလေးကော့တက်နေပြန်သည်။

"ကိုယ်ကိုပေးလိုးမယ်မလား ဟင်!"

မျက်နှာလေးအနားကပ်ကာ မေးတော့ မျက်ရည်ဥတွေခိုဝေ့နေတဲ့မျက်လုံးလှလှလေးတွေက ကြောက်လန့်တကြားကြည့်လာပြီး ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာခါယမ်းပြရှာသည်။

"မကြောက်ပါနဲ့ ကိုယ်ဖြေးဖြေးသာသာလုပ်မှာပါ မနာစေရဘူး ဟုတ်ပြီလား!!"