Newspaper (Minsung)

Korkuyorum (11)

*Han ağzından anlatım*

Bir süre Minho'yla mal mal bakıştık. Sessizliği bozan yine ben oldum tabii 💅

Ağlamaklı bir sesle tonuyla konuştum.

H- Bacağım uf oldu...acıyor :(

M- Jisung..

H- Efendim?

M- Allah başka dert vermesin.

Benimle alay ettiğini anlayınca konuyu değiştirdim.

H- Ben eve gideceğim.

M- Bu halle mi?

H- Arabam yakında...ya eve yada hastaneye giderim.

M- Peki bunun için benden izin aldın mı?

H- Bunun için senden izin almama gerek yok, sen kimsin ki bir şey yapmak için izin alayım?

M- Senin...

H- ?

M- Senin babac-

H- SAKIN O KELİMEYİ SÖYLEME!!

M- :)

H- Gülmesene...bu hiç komik değildi.

Sinirden gözlerimden alev çıktığını hissedebiliyordum.

H- Bana bu kelimeyi nasıl dersin be...sen..sen gerçekten de iğrençsin.

M- Abartma fıstık.

H- Minho altmış beş yaşında dayılar gibi bana yavşayan sensin :/

M- Ben güzele yavşarım.

H- Ben de erkeğim ne olacak.

M- Kız gibisin.

H- Ne alaka?

M- Kız gibisin ve güzelsin işte.

H- Yoo...ben kız gibi değilim. Sadece bakımıma değer veriyorum o kadar 💅💄

Minho başını sabır istercesine iki yana salladı.

M- Jisung sen hiç biriyle çıktın mı?

H- Hayır.

M- Belli.

Benimle yine alay ediyordu. Konuyu değiştirdim.

H- Ben gazetede senin gay olduğunu yayınlıyacam.

Minho az önce gülüyordu ama ben bu cümleyi kullanınca gülmesi aniden soldu.

M- Yani sırf gazetenin fazla okunması için beni kullanacaksın?

H- Evet?

Minho kolumu tutup sıktı. Yüzünde hala o ciddi ifade vardı. Zaten korkunç bu adam, ciddi olunca daha çok korkunç oluyor.

M- Öyle bir şey yaparsan bu evden çıkamazsın...seni şu lanetli bebeklerle dolu odaya kapatırım.

Titrediğimi görünce sırıttı.

M- Ne o? Korktun mu minik...?

H- Bırak k-kolumu.

M- Seni bu kadar korkutacağımı bilmiyordum :( üzüldüm kesinlikle.

H- Bayım l-lütfen kolumu b-bırakın.

M- Bırakmıyorum..başka isteğin var mı?

Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.

H- K-Korktum.

M- :)

Minho kolumu bırakır bırakmaz yataktan kalktım. Bacağım acıyordu ama elimden geldiğince acısını takmamaya çalıştım. Minho ne yaptığımı anlamaya çalışarak bana bakıyordu. Sendeleyerek te olsa pencerenin önüne gittim ve tüm gücümle bağırmaya başladım.

H- İMDAT BU EV PERİLİ...BU İNSANIN İÇİNE CİN KAÇMIŞ...BEN ÖLMEK İSTEMİYORUM KURTARIN BENİ, ANNEĞĞ.

M- Jisung sen ne yapıyors-

H- AĞAĞÂĞÂĞAĞAĞ BU ADAM KAHVALTIDA BENİ PİŞİRİP YİYECEK...ALLAH RIZASI İÇİN BANA YARDIM EDİN..!!!

M- Jisung saçmalama..

H- BU GAY AĞAGAGGAGA BENİ SİKECEK!!

Minho yataktan kalkıp kolumu tuttu. Pencereyi kapattı. Gözlerinden öfke akıyordu.

M- Sen ne yaptın az önce?!

H- Ben bu evden çıkmak istiyorum!!

M- Bak bakalım bir daha bu evden çıkabilecek misin?

Beni kucağına alıp yürümeye başladı.

H- Bırak!!

M- Hayır.

Beni lanetli bebeklerle dolu odaya bıraktı. Kapıyı kapattı ve kilitledi.

H- Ne yaptın sen?!

M- Dersini alana kadar burada kalacaksın. Yardım istemek ha?? Sen artık eskisi gibi olmayacaksın tamam mı?

H- Bayım-

M- Bu evden çıkamayacaksın Jisung. Üzgünüm :)

Kapının arkasında benle konuşuyordu. Ben ise yere oturmuş kapıya bakıyordum. Belki bir umut açılır diye..

H- Korkuyorum..

M- Bundan sonra hep korkacaksın.

H- Ben b-bu evden çıkmak istiyorum. Lütfen kapıyı a-aç.

M- Bu eve hapsolmuş biri için fazla emin konuşuyorsun. Kimse burada olduğunu bilmiyor değil mi?

Ağlamaya başladım. Minho ağlama sesimi duyunca konuşmaya devam etti.

M- Evet..kimse bilmiyor. İyi geceler minik... :)

Ağlamam daha da arttı.

H- Minho orada mısın?

Ses gelmeyince gittiğini anladım. Kısık bir ses ile kendi kendime konuşmaya başladım.

H- Senden nefret ediyorum...kimse bana bunu yapmamıştı. Haddini aşıyorsun ama ben hiç bir şey yapamıyorum ve bu ev korkunç...korkuyorum..

Sırtımı duvara yasladım. Oyuncak bebekler sanki bana bakıyormuş gibi hissediyordum.

H- Bismillah...

Bildiğim tüm duaları içimden okudum. Ardından elim ile yüzümü kapatıp ağlamaya devam ettim. Bu adama birden ne olmuştu böyle?? Ben bu evden çıkmak istiyorum.

Ama imkansız gibi görünüyor. Keşke bu işe hiç bulaşmasaydım...Keşke

***

(Bir şeyi yaptıktan sonra pişman olmak 👍)