Newspaper (Minsung)

İnanmayacaksın değil mi? (8)

*Han ağzından anlatım*

M- Off...evime nereden giriyorsun sen?

H- Eheh...

Saçımı kaşıdım.

H- Orası biraz karışı-

M- Jisung!

H- Pekala...söyleyeceğim ama kızmayacaksın.

M- Emin ol, kesinlikle kızmam.

H- Pencereden girdim evine..eheh.

M- What?!

Minho sinirle bana baktı.

M- KAPI VARKEN NEDEN PENCEREDEN GİRİYORSUN AMINA KOYAYIM?!

O bağırınca bende bağırmaya başladım.

H- NEDEN ACABA BİR DÜŞÜN AMINA KOYAYIM!!

M- Haaa...şimdi anladım.

H- Yaaa...demek anladın.

M- Demek gizlice evime girmek için kapıyı kullanmadın.

H- Evet.

M- LAN SEN NİYE EVİME GİZLİCE GİRİYORSUN AMINA KOYAYIM?!

H- ÇÜNKÜ İNSANLAR SENİ MERAK EDİYOR AMINA KOYAYIM.

M- Haa...anladım.

H- Şükür.

M- Bir dakika...sen az önce ne dedin?

H- Şükür..

M- Hayır ondan önce ne dedin?

H- İnsanlar seni merak ediyor dedim.

M- İNSANLAR BENİ NEDEN MERAK EDİYOR AMINA KOYAYIM?!

H- ÇÜNKÜ SEN ÇOK TUHAFSIN VE EVİNDE TUHAF AMINA KOYAYIM!!

M- Haa..doğru.

H- Of ben gidiyorum, kapı nerede?

M- KAPI NE ALAKA AM-

H- Minho yeter!! On yılda ettiğim küfrü iki dakikada ettin...matematiği bulan kişiyi bu kadar sövmedim ben 💅

M- Öhm öhm...Kapı sol tarafta.

Hoş çakal bile demeden arkamı döndüm. Sol tarafa gittim. Kapı oradaydı. Kapıdan çıktım ve arabaya yöneldim. Yine duvarı tırmanmıştım.

Arabayı çalıştırdım ve eve doğru sürmeye başladım. Aklımda Minho zekisinin sözleri yankılanıyordu.

"Belin bir harika"

"Jisung..!"

"Ama seni sevdim.."

"Minik.."

"Bir öpücük?"

"Amına koyayım"

Sondaki çok olmadı sanırım..

*

*

*

H- Dur tahmin edeyim..anlattıklarıma inanmadın değil mi?

Telefon tamir ettirmek için Hyunjin ile beraber telefon satılan yerlerden birine gitmiştik. Adam telefonumu incelerken bizde konuşuyorduk. Hyunjin'e tüm olanları yolda anlatmıştım. Şimdi ise soru soruyordum.

Dün akşam eve geldikten sonra onu arayacaktım ama telefonum kırıldığı için arayamadım. Şuan öğle saatlerindeydik.

HJ- Yoo..inandım.

Gözlerim parladı, neredeyse yarım saattir olanları heyecanla anlatmıştım. Ve Hyunjin bana İNANDIM diyordu...HYUNJİN evet...

H- Gerçekten mi?!

HJ- Birde soruyor amına koyayım...inandığımı falan mı sanıyorsun??? Her gün nedense bir olay oluyor ve bana kanıtlayamıyorsun...HER GÜN diyorum?!

H- Off...senin inandığını sandım bende..

Bir anda adam konuşmaya başladı.

Herhangi bir insancık- Beyefendi telefonunuz ufak bir hasar görmüş. Tamir ettim buyurun.

H- Gerçekten mi?! Ah..teşekkür ederim.

Telefonumu bana uzattı, bende aldım. Yaklaşık yirmi dakikadır burada duruyorduk. Telefonumu kontrol ettim.. Çalışıyordu!!

H- Fiyatı ne kadar?

Herhangi bir insancık- Bir beyefendi sizden önce buraya geldi ve fiyatını ödedi.

H- What?!

Herhangi bir insancık- Yanlış duymadınız bayım. Ücret ödemenize gerek yok.

HJ- Ayy biride bana böyle yapsa mutluluktan bayılırım.

H- Bende korkudan bayılacam bu gidişle...

HJ- Niye?

H- Anlatsam inanacaksın sanki!!

Telefon satılan yerden hızla çıktım. Hyunjin de peşimden geldi.

HJ- Ben ne zamana kadar bir şeye inanmadım ki?

H- BİR DÜŞÜN!

Hyunjin yanımda yürüyordu. Telefonumu açıp videolar kısmına girdim. Tahmin ettiğim gibi...Videolarım yoktu.

H- Off..

HJ- Ne oldu?

H- Sus Hyunjin sadece sus..

O eve tekrar gideceğim...Evet. Bunu yapacağım :)

***

(Sıçmayı seviyor yiğitlim)