အပိုင်း ၃၂

2.7K 209 4
                                    

(Zawgyi)

ဆရာဝန္ေလး ခြန္အိုက္သီဟႏွင့္ ေကာင္းျမတ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ကေလးငယ္မ်ားအား စာသင္ေပးရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။

ေကာင္းျမတ္မွာေတာ့ ဆရာဝန္ေလးကို လမ္းတြင္ တျခားသူမ်ား သူ႕ေကာင္ေလးအနား မကပ္ေအာင္ လိုက္ေစာင့္ေပးျခင္းသာ။

စာသင္ေက်ာင္းမွ စခန္းသို႔အျပန္ လမ္းတြင္ေတာ့

"ဟို ဆရာေလး"

"ဟုတ္ကဲ့"

"သၾကန္မို႔ အိမ္မွာ မုန့္လုပ္စားလို႔ မုန့္လုံးေရေပၚေလး ဆရာေလးအတြက္ ထည့္ေပးလိုက္ခ်င္လို႔"

"ရပါတယ္ဗ်ာ။ တကူးတကႀကီး ႐ြာျပင္ထြက္ေပးရေတာ့ ညီမ ပင္ပန္းတာေပါ့"

"မဟုတ္တာပဲ ဆရာေလးရယ္။ ဆရာေလးကို စားေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႕ပါ။ အမိုး ေနမေကာင္းျဖစ္ေတာ့ ဆရာေလးပဲ ေဆး ကုသေပးခဲ့တာ ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ"

"ေအာ္ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ ဆရာဝန္တေယာက္ လုပ္ေပးရမဲ့ တာဝန္ပါဗ်ာ"

"အမိုးကေတာင္ ဆရာေလးကို အိမ္ကို ထမင္းဖိတ္ေကြၽးခ်င္ေနတာ ညီမက ဆရာေလး အားမွန္းမသိ မအားမွန္းမသိနဲ႕ အားနာစရာႀကီး အမိုးရယ္ ဆိုၿပီး အတင္းတားထားရတယ္ "

ေကာင္မေလးက ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႕ စကားဆိုျပန္ေတာ့ ခြန္အိုက္သီဟလဲ ျငင္းရခက္ခက္ပင္။

ေဘးနားက ေကာင္း ကေတာ့ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံကာ မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္အား ၾကည့္ေနေလၿပီ။

"ဟုတ္တယ္ဗ် ကြၽန္ေတာ္လဲ ေဆးခန္းထိုင္လိုက္ ကေလးေတြစာသင္ေပးလိုက္နဲ႕ အလုပ္နဲနဲရႈပ္ေနတယ္ဗ်ာ"

"အဲ့တာဆို ဆရာေလး ေန႕လည္စာစားတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ အခ်ိန္ခနေလာက္ရရင္ ညီမတို႔အိမ္ကို ထမင္းစားဖို႔ ႂကြခဲ့ပါအုံး။ ထမင္းစား႐ုံပဲဆိုေတာ့ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး မေပးလဲရပါတယ္ လာခဲ့ပါေနာ္"

ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီး ေမးတဲ့စကားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အျပတ္ျငင္းပစ္ဖို႔ရာ အားနာေနမိသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းထံမွ

"အဟမ္း အဟမ္း"

"ေအာ္ ဒါဆရာေလး ညီေလးလား။ ညီမတို႔အိမ္မွာထမင္းလာစားရင္ ဆရာ့ညီေလးပါ ေခၚခဲ့ေလ။ ညီမဟင္းေတြအမ်ားႀကီးခ်က္ထားမွာပါ"

နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]Where stories live. Discover now