နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]

အပိုင်း ၂၅

(Zawgyi)

ကေလးငယ္၏ ရင္ၫြန့္ေဖြးေဖြးေလး ေပၚမွာ အမွတ္အသားမ်ားကို ေပးမိေတာ့ ထြက္က်လာေသာ ၿငီးျငဴသံ သဲ့သဲ့။

ထိုအသံမ်ားကပင္ သူ႕အားေရွ႕ဆက္ရန္ တြန္းပို႔ေနသည့္အလားပင္။

လြတ္ထြက္သြားေသာ အသိစိတ္တို႔ေၾကာင့္ စိတ္ႀကိဳက္ျပဳမူကာ နမ္းရွိုက္မိေနသည္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္း သတိမထားမိလိုက္။

သတိရကာမွ ကေလးငယ္အား ၾကည့္လိုက္မိေတာ့

ညအေမွာင္ေၾကာင့္ သိပ္မျမင္ရသည့္ၾကားမွ ကေလးငယ္၏ အသားအရည္ေပၚမွာ မိမိ၏ အားျဖင့္ အတင္းနမ္းရွိုက္ထားမႈေၾကာင့္ နီရဲကာ ေသြးေရာင္လႊမ္းလ်က္ရွိသည္။

ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကလဲ နီရဲကာ ေသြးစို႔လွ်က္။

လည္ပင္းတို႔ရွိ ေသြးေၾကာမ်ားကလဲ ေပါက္ထြက္လုမတတ္ပင္။

လက္မ်ားကလဲ အားျဖင့္ ဆုပ္ ကိုင္ထားသည္မို႔ အနီေရာင္ လက္ရာမ်ား ထင္က်န္လွ်က္။

ကေလးငယ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းမ်ားက ဝမ္းနည္းရိပ္သန္းေနေလသည္။

"ဟူး ငါဘာေတြလုပ္ေနမိတာလဲ"

ကေလးငယ္ နာက်င္ေစမည့္ အရာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ စိတ္ကို ထိန္းကာ နဖူးကို ျမတ္နိုးစြာ နမ္းရွိုက္လိုက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲဖက္ထားမိလိုက္ေတာ့သည္။

"နားေနတဲမျပန္ေတာ့ဘူးလား ေခါင္းေဆာင္"

"အင္း။ ကေလးနဲ႕ အိပ္ခ်င္လို႔"

"ေကာင္းျမတ္ ျပန္လာရင္ေကာ"

"သူအဆင္ေျပတဲ့ ေနရာ အိပ္မွာေပါ့။ ေဆးေပးခန္းသြားအိပ္လိမ့္မယ္ သူ႕ကို ပူမေနနဲ႕။ ကေလး သာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္"

"ဟုတ္ကဲ့ "

"အိမ္မက္လွလွမက္ပါေစ ကေလးငယ္"

~~~~~~~~~~~~

"ဒီညေတာ့ ေဒါက္တာေလးကို ရေအာင္ ဆြဲစားရမယ္ ဟားဟား ဟား"

စိတ္ထဲ အားရဝမ္းသာစြာ ေတြးကာ ေဆးေပးခန္းေရွ႕တြင္ ရပ္ေနေသာ ေကာင္းျမတ္။