အပိုင်း ၁၀

4.4K 336 17
                                    

(Zawgyi)

"ဘာျဖစ္လာၾကတာလဲ လူငယ္ေလးတို႔"

ေဆးေပးခန္းမွာ လိုအပ္တာေတြ စစ္ေနေသာ ဖထီးယူတေယာက္ လူအုပ္လိုက္ လာ၍ ေကာင္ေလးတေယာက္ကို သယ္လာၾကေသာေၾကာင့္ ေမးလိုက္မိသည္။

"တပ္သားတေယာက္ ေမ့လဲလို႔ပါ ဖထီး"

"ေဟ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔တုန္းကြယ့္"

"ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ မသိဘူး။ ေလ့က်င့္ေရးလုပ္ေနတုန္း ေမ့လဲသြားတာ။ ေခၚမရေတာ့တာနဲ႕ ဒီကိုပဲ သယ္လာခဲ့တာ"

"ႏြေဦး ႏြေဦး သတိထားပါအုံး"

"ဒုကၡပါပဲကြယ္။ ဒီကိုလာလာေနတဲ့ ဆရာဝန္ေလးကလဲ အခု ႐ြာဘက္ေတြ ဆင္းသြားတာ ၾကာၿပီ။ ကဲ.....တာဝန္က်တပ္သား ဗိုလ္ေလးေစာကို သတင္းပို႔ၿပီး အျမန္ေခၚလာခဲ့ပါ "

"ဟုတ္ကဲ့ ဖထီး"

ေစာထိုမႉးတေယာက္ သတင္းပို႔တာ ရရခ်င္း ေဆးေပးခန္းသို႔ ေရာက္လာမိတယ္။

ေဆးေပးခန္းသို႔ ေရာက္စဥ္ ကုတင္ေပၚမွာ လဲေနေသာ ေကာင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သြားၾကည့္၍ ေမးျမန္းလိုက္မိတယ္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ"

"မသိပါဘူး ေခါင္းေဆာင္။ ေလ့က်င့္ေနတုန္း လဲက်သြားတာပဲ"

အေၾကာင္းအရင္း မသိရ၍ တစ္ကိုယ္လုံး စစ္ေဆးၾကည့္မိစဥ္ မိုးေရမ်ားႏွင့္ စိုေနေသာ ေျပာက္က်ားယူနီေဖာင္း၏ ေဘာင္းဘီမွာ ေပေနေသာ ေသြးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္လုံးကို ေသခ်ာ စစ္ေဆးလိုက္ေသာအခါ ညာဘက္ ဒူးအထက္ရွိ ေပါင္ေပၚတြင္ လက္ညိုးေလာက္ အ႐ြယ္ရွိေသာ ျပတ္ရွရာ တစ္ခု။

ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ျဖစ္ေနသည္မွန္း မသိပဲ ေသြးမ်ားပင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္ၿပီး ေနေလရာ ထိုေကာင္ေလး ျဖဴေဖ်ာ့၍ ျပာႏွမ္းကာ ေသြးထြက္လြန္၍ ေမ့ေမ်ာသြားရျခင္းျဖစ္သည္။

"ဒီေလာက္ ဒဏ္ရာ ရတာေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မသိရေကာင္းလား" ဟု ထိုေမ့ေမ်ာကာ ျပာႏွမ္းေနသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးအား ေဒါသထြက္မိေတာ့သည္။

ေပါင္ရွိ ၿပဲေနေသာ ေနရာမွ ေဘာင္းဘီစကို ဆြဲၿဖဲလိုက္စဥ္ ျဖဴေဖြးဥေနေသာ ေျခေထာက္မ်ားမွာေတာ့ ဒဏ္ရာရၿပီး ေသြးမ်ားထြက္ကာ ေပေရေနေသာ္လဲ လွလြန္းလွသည္မို႔ မ်က္ေမွာင္တခ်က္ႀကဳံ႕လိုက္မိသည္။

နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]Where stories live. Discover now