အပိုင်း ၁

25.6K 825 65
                                    

[Zawgyi]

"ကိုရိုနာလဲမေၾကာက္ဘူးေဟ့ ပက္မွာပဲ ပက္မွာပဲ"

"စာေမးပြဲလဲမေၾကာက္ဘူးေဟ့ ပက္မွာပဲ ပက္မွာပဲ"

အသံမ်ားက ပူျပင္းလွေသာ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၏ ေနေရာင္ျခည္ကို ေက်ာ္လြန္ကာ ထြက္ေပၚလာသည္။

အခ်ိန္သည္ကား ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ျပင္းထန္လွေသာ ႏြေရာသီသို႔ ကူးေျပာင္းမည့္ ႏြေဦး အခ်ိန္ကာလ။

ထိုအသံမ်ားကို ၾကားေနရေသာ ႏြေဦးသာ တေယာက္ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။

လိုက္ေတာ့ မေအာ္နိုင္ေခ်။
တျခားေတာ့မဟုတ္ ပါးစပ္ထဲမွာ Archiေမဂ်ာ က ေကြၽးေသာ စတုဒီသာ ေ႐ႊရင္ေအးမ်ား ျပည့္ေနလို႔ပင္။

"ႏြေဦးရယ္ ေပ်ာက္လို႔လိုက္ရွာလိုက္ရတာ။လူအုပ္ၾကားထဲ ကေနရင္း ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ"

"ဟဲဟဲ ကတာ နဲနဲၾကာေတာ့ ဗိုက္ဆာလာလို႔ ေ႐ႊရင္ေအး လာဆြဲတာ"

ေကာင္းျမတ္၏ အေမးကို ႏြေဦးသာတစ္ေယာက္ သြားေလး အၿဖဲသားႏွင့္ ေျဖလိုက္မိသည္။

"အစားအေသာက္ကိုေတာ့ စိတ္မပူရဘူး မင္းကေတာ့"

"လာလာ မင္းလဲ လာစားေလ"

"ေရာက္လာမွေတာ့ ကုသိုလ္ေျမာက္သြားေအာင္ ဆြဲရေတာ့မွာေပါ့"

ၿပီတီတီ အၿပဳံးျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ အျပည့္ ခြက္ထဲသို႔ ေ႐ႊရင္ေအးမ်ား ခပ္ထည့္ေနေသာ ေကာင္းျမတ္ကို Archiက ညီမေလး တစ္ေယာက္မွ မၾကည္ ၾကည့္ျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္ကိုေတာ့ ေကာင္းျမတ္တေယာက္ မျမင္လိုက္ရွာ။

"ေလာင္းလိုက္ေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းခ်မ္း ရင္မွာတုန္တုန္တုန္ တီးပါ ဗုံဗုံဗုံ ေရစိုစို တန္ခူးလမွာ
ေက်ာင္းသၾကၤန္ကေတာ့ ေပ်ာ္စရာႀကီးေဟ့"

အာၿဗဲနဲ႕ ေအာ္ရင္း ဝင္လာေသာ ႏွစ္ေယာက္မွာကား မႈန္ရီခ်ယ္ႏွင့္ လင္းေရာင္။

"မႈန္မႈန္ရယ္ ကိုယ့္လင္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားျခင္းျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ကူညီစမ္းပါလား"

ေကာင္းျမတ္အေျပာကို ကိုလင္းတေယာက္ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေကာင္းျမတ္ေ႐ႊရင္ေအးကို ဆြဲလုလိုက္သည္။

နွေဦးပန်းတွေ ပွင့်ချိန်တန် [Complete]Where stories live. Discover now