❗HİKAYEDE +18 İÇERİK BULUNMAKTADIR. GEÇEN İSİMLERİN, KURULUŞLARIN VE YERLERİN HİÇBİRİ GERÇEK DEĞİLDİR! HEPSİ HAYAL ÜRÜNÜDÜR! GERÇEK KİŞİLERLE BAĞLAŞTIRILMAMASINI RİCA EDİYORUM! ❗
Sevgisiz büyütülen kalplerin yarattığı dünya olacak bu dünya!
Bu sözü...
Bu kısma biraz içimi dökmek istiyorum. Biliyorum biraz daha uzun bölümler istediğini söyleyen bir kısım var ama öncelikle şunu demek istiyorum ki bir hastanede çalışıyorum ve çoğu zaman o kadar yoğun, yorgun oluyorum ki eve geldiğim gibi direkt uyuyorum. Elimden geldikçe bölümlerin kelime sayısını çoğaltmaya çalışıyorum ama bu da sizin istediğiniz kadar mı emin değilim. İkinci konu ise 27. bölüme geldik ve sizin istediğiniz noktada mıyız çok emin değilim çünkü çok az yorum alıyorum. Hiçbir zaman oy sayısını takan bir insan olmadım fakat yorumlarınızın benim için oldukça olduğunu birçok kez söylemişimdir. Sizin yorumlarınız kurgunun devamını getiriyor aslında bir nevi. Çünkü ben sizin yorumlarınıza göre bir ilerleyiş içinde olmaya çalışıyorum elimden geldiğince. Tabii ki temel olarak kurguda neler olacağı aklımda ama bunları oldu bitti gibi sonlandırmak istemiyorum. O yüzden yorumlarınızı lütfen paylaşın çünkü yorumlarınız benim için çok fazla önemli.
Sizleri seviyorum...
Kendinize çok dikkat edin.
Bir gün hepinizle yan yana olmak dileğiyle...😊🤍
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🫧
Dünyadaki her şeyin bir bitiş ve bir başlangıç üzerine anlam bulduğunu düşünüyorum. İlk önce bir yerle bütünleşmeli, öleceğimizi sanmalı ama ölmemeliydik. Bu bir nevi sonrakin gelecek hamlenin değerini daha iyi anlamamız için yapılmış bir olayda olabilirdi, emin değildim. Ne zaman hangi acıyı yaşayıp 'Bu sefer dayanamıyorum, öleceğim bu acıdan...' dediğim nokta da hayatımda yeni bir başlangıç olmuştu. Bu zamana kadar yaptığım tüm yeni başlangıçlar, hayatıma yeni bir sayfa açmamıştı sadece bir önceki olaya nokta oymuş ve bir alt paragrafa geçirmişti beni. Fakat iki önce yaşanan yeni başlangıcım, bendeki bütün defterli kapamış ve yeni bir deftere başlamama neden olmuştu.
Yeni defterimdeki ilk cümlelerim belliydi; Bera'yı seviyordum... O da beni, benden daha fazla...
Dün gece koydan geç saatlerde dönmüş, herkes direkt evlerine dağılmıştı. Bugün okulun olması nedeniyle evdeki kimse ile iletişime geçmeden odama çıkmak istemiştim ve kimsede buna sesini çıkarmamıştı. Sabah yataktan kalktığım da açıkçası telefonumda bir günaydın mesajı beklemesem de Bera'dan bir mesaj almak yüzümde bir gülümseme oluşturmuştu. Mesajına karşılık verdikten hemen sonra hızlı adımlarla odamdaki banyoya yönelip yüzümü yıkadım. Aynanın karşısına geçip saçlarıma okula uygun olacak bir şekilde şekil verip yüzüme biraz renk verdikten sonra hızlı adımlarla okul kıyafetlerime giyinmek için odama geri dönmüştüm. Bugün beden dersinin de olması biraz moralimi bozarken bunu önemsemeden her şeyimi hazırlayıp aynada son kez kendimi kontrol ettim.
Telefonumu ve kulaklığımı da alıp odadan çıktığımda yavaş adımlarla merdivenleri inmeye başladım. Bera'nın yanındayken kendimi çok iyi hissetsem de şu an ailemle yaşanan olayların ardından ilk defa yalnız olacağım düşüncesi kısa bir an içimi ürpertti. Merdivenleri bitirdiğim de koşuşturan Efsun beni gördüğü için adımlarını duraklatıp gülümsedi. "Günaydın Adin Hanım." Ona ufak bir gülümseme yolladığımda gerginlikten bunun ne kadar ona yansıdığından emin değildim. "Aileniz salondaki yemek masasındalar. Daha yemeğe başlamadılar. Sizi bekliyorlardı." Başımla onaylayıp çantamı kapıya yakın bir yere bırakarak salona doğru adımladım. Her ne kadar kahvaltı yapmak istemesem de bu annemin bakışlarını ve dikkatini daha çok üstümde tutmaktan başka bir boyut kazandırmazdı bana. Adımlarımı salondaki yemek masasına yönelttiğimde kendi arasında konuşan babamın ve Gökberk abimin bakışları bana dönmüştü.
